چرا فاخته تنبل‌ترین پرنده جهان شد؟

اصل چرخه زندگی حیوانات این است که آن‌ها به دنیا می‌آیند، بالغ می‌شوند و سپس فرزندان خود را پرورش می‌دهند. نکته، اما اینجاست که برخی از تنبل‌ترین حیوانات در واقع حیوانات دیگری دارند، یا حتی گونه‌های دیگر، که فرزندان خودشان را برای آن‌ها پرورش می‌دهند.

پرندگان فاخته رفتاری را انجام می‌دهند که به عنوان زندگی انگلی (Parasitism) شناخته می‌شود. زندگی انگلی به نوعی از زندگی گفته می‌شود که فقط یک طرف رابطه سود می‌برد مانند رابطه کرم آسکاریس و انسان.

این بدان معنی است که پرندگان فاخته به جای ساختن لانه و بزرگ کردن فرزندان خود تا زمانی که خودشان آماده حرکت شوند، در واقع تخم‌های خود را در لانه پرنده دیگری می‌گذارند.

حدود ۵۶ گونه از گونه‌های فاخته دنیای قدیم و سه گونه فاخته جهان جدید (قرقاول، طاووسی و راه راه) انگل مولد هستند به این معنی که تخم‌های خود را در لانه پرندگان دیگر می‌گذارند و استعاره «تخم فاخته» را به وجود می‌آورند.

این گونه‌ها در واقع انگلی‌های اجباری هستند، به این معنی که فقط به این شکل تولید مثل می‌کنند. معروف‌ترین نمونه فاخته معمولی اروپایی است. علاوه بر گونه‌های ذکر شده در بالا، برخی دیگر گاهی اوقات به زندگی انگلی غیر اجباری دست می‌زنند و تخم‌های خود را در لانه اعضای گونه خود می‌گذارند، علاوه بر آن بچه‌های خود را پرورش می‌دهند.

جوجه‌کشی انگلی حتی در کوکوسان‌های بزرگ‌تر نیز دیده شده، جایی که تخم‌های آن‌ها در لانه‌های کلاغ‌های معمولی و مرغ‌های مقلد شمالی دیده می‌شد. پوسته تخم‌های فاخته‌های انگلی معمولاً ضخیم‌تر و قوی‌تر از تخم‌های میزبان آن‌ها است.

اگر والد میزبان بخواهد به آن آسیب برساند، این سفتی و سختی پوسته تخم از آن محافظت می‌کند و ممکن است زمانی که در لانه میزبان انداخته می‌شود در برابر ترک خوردن مقاوم شود. پوسته تخم فاخته دو لایه مجزا دارد.

در برخی از فاخته‌های لانه‌ساز، لایه ضخیم، بیرونی و گچی به استثنای برخی موارد روی تخم‌های اکثر گونه‌های انگلی وجود ندارد. پوسته تخم‌های فاخته‌های انگلی دنیای قدیم دارای یک لایه بیرونی ضخیم است که با فاخته‌های لانه‌ساز متفاوت است.

«مادر» بی خبر این جوجه فاخته‌های جوان را طوری بزرگ می‌کند که گویی بچه خودش هستند و مادر واقعی را از هر مسئولیتی رها می‌کند.

برخی از تحقیقات نشان می‌دهد که والدین جدید «کوکو‌های بچه فاخته را در لانه خود می‌پذیرند، زیرا در صورت عدم پذیرش آن‌ها از تلافی خشونت آمیز می‌ترسند».