علی درستکار: شرکت در «محفل حضوری» بر تماشای «محفل تلویزیونی» اولویت دارد
همه رفتارهای مخصوص به این روزها و شبها برای زنده نگه داشتن ارزشهای برخاسته از زندگی پاک خاندان عصمت و طهارت علیهمالسلام، یاد ایشان و ترویج قیام ها و معارف علوی و نبوی (علیهم السلام) است. بر این اساس حضور در محافل و همراهی با عموم مردم و توده های مختلف در مسیر بزرگداشت این شعائر و ترویج این معارف اولی است از در خانه نشستن و در برابر وسیله ای مانند تلویزیون قرار گرفتن.
در سال های اخیر رسانه ملی در پوشش مجالس ویژه محرم و صفر و به طور کل برنامه های مناسبتی در روزهای ولادت و شهادت ائمه اطهار (علیهم السلام) تلاش های زیادی کرده است. جذابیت ها و کیفیت مجالسی که رسانه ملی برای پوشش آن ها را انتخاب می کند گاه انتخاب بین شرکت در مراسم های مذهبی در جای جای شهرهای کشور و یا نشستن پای برنامه های تلویزیون را برای دسته ای از مخاطبان جهت بهره مندی از این مراسم سخت می کند. پایگاه تحلیلی رصد در گفتگو با علی درستکار مجری تلویزیون و دانش آموخته معارف اسلامی و تبلیغ در دانشگاه امام صادق (ع) به این زاویه از مواجهه مخاطبان با برنامه های مناسبتی تلویزیون پرداخته است. گفته های درستکار را در ادامه می خوانید:
محفل حضوری یا تلویزیونی؟!
روشن است که حضور در محافل مذهبی نسبت به تماشای برنامه های مناسبتی تلویزیون اولویت دارد و ارزشمندتر است به خصوص که همه رفتارهای مخصوص به این روزها و شبها برای زنده نگه داشتن ارزشهای برخاسته از زندگی پاک خاندان عصمت و طهارت علیهمالسلام، یاد ایشان و ترویج قیام ها و معارف علوی و نبوی (علیهم السلام) است. بر این اساس حضور در محافل و همراهی با عموم مردم و توده های مختلف در مسیر بزرگداشت این شعائر و ترویج این معارف اولی است از در خانه نشستن و در برابر وسیله ای مانند تلویزیون قرار گرفتن.
البته تلویزیون هم بر اساس وظیفه ای که دارد فضای متناسب با این روزها و شب ها را خود به خود تأمین می کند اما برای آن گروه از دوستداران و مردم که امکان حضور را ندارند یا به هر دلیلی از حضور در میان جمع باز می مانند.
در مورد جلسات و محافل خانوادگی و تأثیر آن ها در رشد نسل جوان و خانواده ها نیز می توان گفت با نظر به ویژگی های نسل میانسال و پیر جامعه درمی یابیم که تربیتی که این عزیزان را ساخته، تربیتی برخاسته از محافل و جلسات شاد و غمگین مرتبط با انبیا و اولیا بوده که در طول دوران، روی این بزرگواران تأثیر گذاشته و شخصیت آن ها را پرداخته است. همه اذعان داریم که این گروه از جامعه گروه ریشه دارتر و اصیل تر و خواستنی تر هستند هرچند که گروه جوان تر جامعه از جهت های فراوان دیگری، هم خواستنی هم داشتنی و هم بنیادی هستند؛ به این معنا که سرمایه جامعه و سرمایه بالندگی اجتماعی ما هستند.
نیاز محافل مذهبی به رسوم تازه
با این حال همه باید تلاش کنیم مطابق شرایط هر دوره و به طور هم زمان با نظر به اصول، این آداب و رسوم تعطیل نشود بلکه همواره پرشور رونق داشته باشد و در ضمن برگزاری این جلسات شایسته است به چرایی وجود و استمرار این محافل و این تجمعات فکر کنیم و براساس فلسفه وجودی این جلسات آن ها را ادامه دهیم. اگر لازم باشد در چگونگی برگزار کردن آن تجدید نظر کنیم به این معنا که مثلا اگر روزگاری خرج دادن به معنای سفره انداختن رسم برجسته درکنار برگزاری این مجالس و محافل بوده شاید دراین دوران شایسته باشد کمی از پهنای این سفره ها کاسته شود و به رسوم خوب دیگری روی آورده شود.
شاهد مثال سخنم رسم خوبی است که در گوشه و کنار تهران و در برخی هیات ها باب شده است و آن این که هر هیأت درکنار برگزاری آداب و رسوم سنتی خود و زند نگه داشتن آن با نظر به نیاز امروز جامعه مثلا یک یا چند جهیزیه را هم در کنار وظایف خودش قرار می دهد هر چند ممکن است به کاهش پهنای رسوم سنتی از قبیل سفره انداختن بیانجامد.
قطعا در مکان های دیگر هم کارهای مختلف انجام می شود اما بیشتر آن ها جنبه خدمت رسانی دارد. نکته ای که به عنوان مثال ذکر کردم با نظر به از بین بردن نیاز یک گروه نیازمند جامعه بود نه لزوما خدمت کردن به عزاداران یا کمک کردن برای رونق دادن بیشتر به این رسوم. این رسوم امروزه در جامعه ما از رونق کافی و طول و عرض و گرمای کافی برخوردار است بنابراین شایسته است که برگزارکنندگان و شخصیت های صاحب نفوذ در جامعه به بعض دیگری از رفتارهایی بپردازند که مبدأ رفع نیاز گروه هایی از جامعه و مبدأ کمال و کرامت بیشتر برای گروهی که کمال و کرامت ایشان در خطر است رو بیاورند.
بخشی از آبروی مردم به معیشت آنان است کسانی که از مسیر هیأت های مذهبی و بزرگداشت مناسبت های دینی و مذهبی به این موضوع توجه کنند و بتوانند به شکلی خردمندانه و مدبرانه این موضوع را تدبیر کنند افرادی شایسته تقدیر بیشتر هستند که باید قدر آنان را دانست و در این مسیر به آن ها کمک کنیم هر کدام از ما به سهم خودمان./منبع: رصد
10