دشت آزادگان و فرصت‌های طلایی صنعتی
بی تردید دشت آزادگان در مجموعه استان خوزستان همچون نگینی در تاریخ و در اقتصاد منطقه خود را نمایان ساخته است.
دفاع مقدس وهزینه‌های سرسام‌آور مهاجرت تحمیلی و از بین رفتن سرمایه های مردم و نابودی کشاورزی وهمچنین ازبین رفتن زیرساخت های زندگی و فشار مضاعف بر ساکنان دشت آزادگان که باعث ۸ سال عقب ماندگی از توسعه اجتماعی و اقتصادی بر آنها شد بر هیچکس پوشیده نیست.
در کنار این واقعیات تلخ اگر به این مسئله هم اشاره نماییم که منطقه هورالعظیم دارای پتانسیل زیست محیطی و همچنین برخوردار از منابع گسترده نفتی است ،نشان می‌دهد که می‌بایستی از هر جهت رویکرد مسئولانه‌ای در برابر اهالی بویژه جوانان منطقه وجود داشته باشد.
در این میان صنایع نفتی به عنوان پشتوانه‌ای عظیم می‌توانند نقشی تعیین کننده در جبران عقب ماندگی دشت آزادگان داشته باشند. طبیعتاً ساکنان این منطقه نیز می بایستی از هرگونه سرمایه‌گذاری برای رونق اقتصاد منطقه و اشتغال پایدار استقبال نمایند.
با این مقدمه می توان حضور «پالایشگاه گاز هویزه خلیج فارس» را در منطقه عمومی دشت آزادگان به فال نیک گرفت.
این واحد صنعتی با حضور پرقدرت ۱۰۰ درصدی سهام آن از سوی هلدینگ خلیج فارس می تواند پشتوانه‌ای بی‌بدیل برای سرمایه‌گذاری های دیگری در منطقه باشد.
باید توجه داشت که هدف از تاسیس این شرکت جمع آوری گازهای همراه حاصل از فرآورش نفت میادین حوزه غرب کارون و همچنین تامین خوراک مجتمع‌های پتروشیمی بندر امام بوده است. به علاوه با تبدیل گاز ترش به گازهای سبک و تصفیه شده برای تامین و تزریق گاز به شبکه سراسری کشوری نقش این پالایشگاه بیش از پیش خود را نمایان می‌سازد.
حال اگر نقش کاهش دهنده آلودگی هوا در منطقه به میزان ۴۰ درصد و ارزآوری تاثیرگذار در درآمد ملی را به این اهداف اضافه نماییم نقش این واحد صنعتی بسیار پررنگ‌تر خود را نمایان می‌سازد.
بی تردید اشتغال پایدار برای این واحد صنعتی مستلزم استفاده از نیروهای متخصص و مهندس و همزمان نیروهای ساده کارگری است اما باید توجه داشت که از این فرصت طلایی جوانان دشت آزادگان نیز می بایستی استفاده نموده و از طریق بالا بردن سطح فارغ التحصیلان دانشگاهی در جهت استفاده در صنایع مربوط به این واحد صنعتی و سایر سرمایه‌گذاری های مشابه ،نقش خود را پررنگ‌تر نمایند و جهت‌گیری اشتغال و بهره مندی از فرصت‌های شغلی ساده نمی‌تواند همه ایده‌آل آنها باقی بماند.
باید در این راستا رشته‌های دانشگاه محلی و همچنین هنرستان های فنی و حرفه‌ای به گونه‌ای تعریف و تنظیم شوند که در آینده جوانان منطقه با رشته‌های مربوط به چنین صنایعی، نقش خود را روز به روز پررنگ‌تر نمایند.
جای تردید نیست که یک نیروی محلی بسیار ارزان‌تر از یک نیروی غیربومی می‌تواند نقشی در پیشبرد اهداف واحدهای صنعتی موجود باشند مشروط بر اینکه نیازهای تخصصی مربوط به واحدهای صنعتی موجود در محل را جوانان کشف نموده و همراستای نیازهای این واحدهای صنعتی خود را مجهز نمایند و صرفاً نباید به مشاغل ساده اکتفا نمود و راضی شد.
