خوزستان در مشهدالرضا؛ خدمتی از دل فولاد تا نور حرم

ناگهان توجه‌ام به گوشه‌ای از صحن جلب شد. عروس و دامادی جوان، با لباس‌های سفید و ساده، وارد حرم شدند. نگاه‌شان سرشار از عشق و خلوص بود، چشمان‌شان برق می‌زد و قدم‌هایشان سبک و آرام بود؛ انگار آمده بودند تا شادی‌شان را با امام رضا (ع) در میان بگذارند. دور تا دور آن‌ها، خدام حرم با چهره‌هایی پر از لبخند حلقه زده بودند. یکی از خدام که صدایی خوش و دلنشین داشت، شروع به خواندن سرودهای شادی و مدح اهل بیت (ع) کرد. صدای آوازش مانند نسیم ملایم، فضای حرم را پر کرد و دل‌ها را به سمت نور و آرامش کشاند.

خدام حرم با نوای سرود، دست در دست یکدیگر به احترام شادی عروس و داماد قدم برمی‌داشتند و جمعی از زائران نیز از دور نظاره‌گر این صحنه پر از برکت بودند. حتی باد ملایم صحن انگار در شادی آن‌ها شریک بود، نسیمی که بر چادرهای زنان و عبای مردان می‌پیچید و حال و هوای روحانی حرم را بیشتر می‌کرد.

نگاهم به خدام فولاد خوزستان افتاد، که با دلی پر از عشق، در حال خدمت به زائران بودند و این صحنه زیبا را نظاره می‌کردند. چه زیبا بود که در میان سختی‌های صنعت فولاد، کارکنانی چنین پاکدل و پرشور، اینجا در کنار عروس و داماد، در حرم امام رضا (ع)، در جایی که عشق و ایمان با هم گره می‌خورد، حضور داشتند. 

در این لحظه، این اندیشه در دلم نقش بست که دست مریزاد به آنانی که این برنامه را برای کارکنان فراهم کردند. چه ایده زیبا و ارزنده‌ای که کارگران و کارکنانی که روزهایشان را در سختی و گرمای فولاد می‌گذرانند، حالا در این فضای معنوی، دل‌هایشان را به نور و محبت پیوند می‌زنند. اینجا در مشهدالرضا، نام خوزستان با این خادمان نورانی و با این صحنه‌های معنوی می‌درخشد و هر لحظه به زیبایی این خدمت افزوده می‌شود.