جایگاه ایران در بین ابرتولیدکنندگان گاز دنیا کجاست؟

 مسکو از زمان حمله به اوکراین صادرات گاز به اروپا را به پایین ترین حد چند ساله کاهش داده است و این اقدام  قیمت گاز  اروپا را تقریباً ۱۰ برابر میانگین قبل از جنگ کرده است.

مصرف گاز طبیعی در بالاترین حد خود در سال ۲۰۲۱

گاز طبیعی تقریباً بخشی از تمام جنبه های زندگی روزمره ما است. برای گرم کردن، پخت و پز، تولید برق، به عنوان سوخت وسایل نقلیه موتوری، در کودها و در ساخت پلاستیک استفاده می شود.

اگرچه زمین مقادیر بسیار زیادی گاز طبیعی دارد، اما بیشتر آن در مناطق دور از دسترس است. برای تسهیل حمل و نقل و کاهش حجم، گاز طبیعی اغلب به گاز طبیعی مایع (LNG) در فرآیندی به نام مایع سازی تبدیل می شود.

علیرغم تلاش‌های جهانی برای کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، مصرف گاز طبیعی در سال ۲۰۲۱ به بالاترین حد خود رسید و از رکورد قبلی ثبت شده در سال ۲۰۱۹ با ۳.۳ درصد فراتر رفت.

به گفته آژانس بین المللی انرژی، انتظار می رود تقاضا در سال ۲۰۲۲ اندکی کاهش یابد و تا سال ۲۰۲۵ این کاهش ادامه یابد.

ایران سومین تولیدکننده بزرگ گاز در دنیا

گاز طبیعی ۳۲ درصد از مصرف انرژی اولیه در ایالات متحده، بزرگترین تولید کننده جهان را تشکیل می دهد. روسیه دومین تولید کننده بزرگ است و همچنین دارای حداقل ۳۷ تریلیون متر مکعب ذخایر گاز طبیعی است که بیشترین میزان در جهان است و ایران نیز ۶.۴ درصد از منابع گازی را در اختیار دارد و سومین تولیدکننده بزرگ گاز در دنیا است.

گفتنی است که تولید گاز طبیعی چین در سال ۲۰۲۱ نزدیک به ۷.۸ درصد افزایش یافت و از سال ۲۰۱۱ تقریباً دو برابر شده است.

بحران گاز طبیعی اروپا

از زمانی که کشورهای غربی پس از حمله به اوکراین، کرملین را تحریم کردند، روسیه به طور قابل توجهی جریان گاز طبیعی به اروپا را کاهش داده است. قبل از جنگ، اتحادیه اروپا حدود ۴۰ درصد گاز طبیعی خود را از روسیه وارد می کرد.

این گاز توسط سیستم نورد استریم، یک جفت شبکه خط لوله گاز طبیعی دریایی در اروپا که از زیر دریای بالتیک از روسیه به آلمان می‌گذرد، منتقل می‌شود.

غول انرژی روسیه گازپروم اخیراً میزان گاز طبیعی عبوری از خط لوله نورد استریم ۱ را به نصف رسانده و به ۲۰ درصد ظرفیت رسانده و تحریم های غرب را به دلیل تاخیر در تحویل در یک توربین ضروری مقصر می داند. مقامات اتحادیه اروپا می گویند روسیه در حال "سلاح" کردن گاز خود است.

در بحبوحه تنش ها، بلوک اتحادیه اروپا طرحی را برای حذف تدریجی وابستگی به سوخت های فسیلی روسیه ترسیم کرد. لیتوانی واردات گاز روسیه را در اوایل آوریل متوقف کرد. واردات استونی و لتونی نیز در ابتدای آن ماه به صفر رسید. بلغارستان، هلند و لهستان همگی اعلام کردند که قصد ندارند قراردادهای بلندمدت با گازپروم را تمدید کنند.

علیرغم این تلاش ها، اروپا برای تامین گاز طبیعی خود حداقل در کوتاه مدت و میان مدت به روسیه وابسته است.