زیباترین دختر، محبوبترین زن و نمونه‌ترین همسر

بر خورد جاهلانه با دین و مذهب و اهل بیت پیامبر چه عاقبتی برای ما دارد --- محال است ائمه اطهار اهل بیت پیامبر صلوات الله علیهم اجمعین حضرت فاطمه (س) این اسوه ی دیانت و صبر و مقاومت مادر بزرگ خود را این گونه با من در آوردیها و خرافات تخیلات بشر ابزار ترویج کاسبی حرام دین فروشان از خدا بی خبر کنند. اکثریت ما شیعیان از بس شیطان سوار ذهن ناقص ما شده است غافلیم از این که شیطان پلید با رفتارهای من در آوردی هوا و هوس همیشگی ما که ظالمانه با احادیث و روایات جعلی و دروغ دین فروشان با اصرار انجام می دهیم برای دین خدا و مذهب اهل بیت پیامبر در جهان اسلام چگونه بدنامی و نفرت ایجاد می کند و با خشم خدا دین داری و مذهب داری آلوده به خرافات ما را به نابودی می فرستد و تباه میکند. اگر از این خواب غفلت در پیروی کور کورانه از سنتهای من در آوردی و خرافی دین زدای نیاکان خود بیدار نشویم و بر این پیروی شیطان پسند اصرار ورزیم دنیا و آخرت خویش را با هر چه در ترویج من در آوردیها و خرافات هزینه کرده ایم با گرفتار شدن به خشم خدا به تباهی می سپاریم. به خدا قسم جفای ما با محکمات مفصل قرآن کریم و در تضاد با اصول استدلال عقلی و پیروی ما از رفتارهای من در آوردی و از خرافات ضد قرآن و عقل و وارونه ساختن معنای ولایت مداری و مودت بجز دشمنی با دین خدا و قرآن و دشمنی با مذهب قرآنی اهل بیت پیامبر و بد نام و منفور کردن این ارزشهای الهی ؛ بحکم قرآن چیز دیگری بنام ما به ثبت نخواهد رساند.

خداوند وحدت آفرین در دین داری رقیب پذیر نیست --- « أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّار » ﴿ آیه ۳ سوره زمر﴾ خداوند یگانه ی دانا و توانای مطلق در این که در دین داری یعنی در عبادت و تقرب و در دعا و نیایش برای رسییدن به خواسته ها و نیازها بجز روی آوردن به تنها ذات اقدس او که همیشه و همه جا حاضر و ناظر و بر انجام هرچه بخواهد توانا است و از بشر و سایر آفریدگان عاقل هیچ رقیبی در میان هیچ یک از بندگان خود را در این زمینه ها نمی پذیرد ، موضع خود را بی هیچ گونه شبهه در آیه فوق آشکار مشخص ساخته است. برای آشنایی به روش دین داری درست و بی اشکال و بی شبهه ، بشر اعم از پیامبران و سایر بندگان مقرب و غیر مقرب موظف اند بحکم خداوند یکتا به حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای وحی ناب و خالص و تحریف نشده الهی که تجلی آن پس از ظهور اسلام تنها در قرآن کریم است آگاه شوند. بشر اگر رضا وخوشنودی خداوند را می خواهد موظف است به وحی تحریف نشده الهی در همه ی مسائل دین داری ، بی این که هیچ تضاد و تعارضی با داده های محکم و مفصل شناختهای این وحی ایجاد نماید در رفتار و کردار و گفتار و پندار به این شناختها پای بند باشد و به این وحی با دقت و تدبر در آیات محکم و مفصل این شناختها در قرآن دقیقا بی کاستی و بی فزونی عمل نماید. باید دانست که حدیث شریف مشهور ثقلین با تدبر در آیات محکم و مفصل قرآن هیچ دلالتی را بر تقسیم هیچ یک از گرایشهای دین داری میان خدا و بندگان مقرب ندارد. حدیث ثقلین تنها بشر را به راه دست رسی بی شائبه به مصادیق تحریف نشده ی احکام قرآن در همه ی زمینه ها بی کاستی و بی فزونی هدایت می کند و هیچ دلالت دیگری که متضاد و متعارض با شناختهای قرآن باشد نمی تواند در خود داشته باشد. مسلمان و سایر افراد بشر اگر رضا و خوشنودی خداوند را می خواهند و در ادعای تلاش برای دوری از خشم خداوند صداقت دارند باید از بردن بهره وری از حدیث ثقلین به غیر از دست رسی به مصادیق احکام کلی قرآن شدیدا پرهیز کنند. همه ی هشدارهای رسا و گویا و سرشت نشین قرآن دقیقا چگونگی دست رسی بشر به این پرهیز را بی هیچگونه شبهه بیان کرده اند و با این بیان همه ی حجتها را در زمینه چگونگی دین داری خدا پسندانه بر بشر تمام کرده اند. فراخوان به ضرورت پیروی از حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی در دین داری و مذهب داری بشر فقط برای پاک نگه داشتن شأن و منزلت ارزشی والای پیامبر اسلام و اهل بیت آن حضرت و سایر پیامبران و بندگان مقرب از هر گونه بدنامی و برای پاک نگه داشتن دین وحیانی خداوند و مذهب قرآنی اصیل اهل بیت پیامبر از هر گونه تحریف و کج اندیشی است. امت اسلامی اگر می خواهد همیشه مشمول الطاف و رحمت بی کران الهی باشد باید در مقابل توطئه های پیوسته ی دشمنان قسم خورده ی اسلام ، با روی کرد صادقانه به احکام و اعتقادات قرآن و با لبیک گویی به ندای وحدت بخش این کتاب هدایت آسمانی از هرگونه اقدام و اندیشه ی وحدت شکن متضاد و متعارض با این احکام و اعتقادات پرهیز کند.

چرا از پخش رسانه ای روشنگری انتقادی زیر که در دفاع از قرآن و عقل نوشته شده است تا کنون خود داری کرده اید؟ این نوشته را منتشر کنید که هم کار بران به چگونگی دین داری و مذهب داری خود آگاه شوند و هم اگر دین شناسان مبرز مسئولیت شناس دلسوز و وفا دار دین و مذهب اگر ایراد قرآنی علمی و منطقی به موارد این نوشته دارند محض رضای خدا هم برای آگاه سازی کار بران و هم برای آگاه شدن نویسنده به اشتباهات و خطاهای خود در این نوشته ایردات خود را در همین پایگاه منتشر سازند و نگذارند هیچ دین داری به گمراهی کشانده شود. --- به پایگاه های خبری بولتن نیوز ، خبر فوری ، تابناک روشنگری و الف:/ جمعه 11/11/1398 --- روش دین داری و مذهب داری اکثریت هیچگاه نماد حق گرایی خدا پسندانه نبوده است --- « وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ » ﴿ آیه ۱۰۳ سوره یوسف ﴾ « وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَهُمْ مُشْرِكُونَ » ﴿ آیه ۱۰۶ سوره یوسف ﴾ « لَقَدْ جِئْنَاكُمْ بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ » ﴿ آیه ۷۸ سوره زخرف ﴾ « وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا إِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ » ﴿ آیه ۳۶ سوره یونس﴾ خداوند در آیات قرانی فوق تاکید می کند فزونی تعداد پیروان اعتقادهای غیر قابل اثبات مبتنی بر گمان که اکثریت مردم از آنها بنام دین و مذهب پیروی می کنند نشانه حقانیت این اعقادات نیست و برای رسیدن به حقانیت هر اعتقادی باید در وحی بی خدشه ی الهی اصیل که پایان آن قرآن کریم است تدبر وتأمل کرد و از قرآن که با خواست خداوند از دست تحریف گر بشر و از جعل و دروغ و تزویر مصون مانده برای شناخت حق و نا حق اعتقادات منسوب به دین و مذهب استمداد خواست. « أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا » ﴿ آیه ۲۴ سوره محمد ﴾ «إ ِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا » ﴿ آیه ۹ سوره اسراء ﴾ « وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ . قُلْ لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَلَا أَدْرَاكُمْ بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُرًا مِنْ قَبْلِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ . وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ . وَمَا كَانَ النَّاسُ إِلَّا أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُوا وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيمَا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ . وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ » ﴿ آیات ۱۵ تا ۲۱ سوره یونس ﴾ و « اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ » ﴿ آیه ۳ سوره أعراف ﴾ و « وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ » ﴿ آیه ۴۹ سوره مائده ﴾ آیات قرآنی فوق در زمینه ی دین داری و مذهب داری برضرورت پیروی از وحی اصیل الهی قرآن و خود داری از رویگردانی از این وحی را به پیامبر اسلام و مؤمنان یاد آوری و تاکید می کنند. خداوند نماد درست دین داری را تنها در ذکر منحصر به خود و اطاعت و عبادت در دین داری را تنها به پیروی از وحی بی شبهه ی خود منحصر ساخته و بارها در جای جای قرآن این انحصار را به پیامبران و همه ی مؤمنان و سایر بشریت گوشزد و تاکید کرده است. قرآن کریم تقسیم دین داری را با روش پرداختن به ذکر خدا و ذکر بندگان تقبیح کرده است:« وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ... . »﴿ آیات ۴۵ تا ۵۴ سوره زمر﴾ قرآن کریم در هیچ یک از آیات محکم و مفصل خود تقسیم دعا و توسل را ، برای رسیدن به خواستهای ناممکن و فرا طبیعی ، میان خدا و بندگان مقرب زنده ((شرط)) استجابت دعا قرآر نداده است چه رسد به توسل به ارواح این بندگان که هیچ اثری از توصیه به این گونه توسل در قرآن وجود ندارد:« اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ » ﴿ آیه۸۰ سوره توبه﴾ و همچنان بنگر در همه ی آیات قرآنی که واژه ی « تدعون » در آنها آمده است. قرآن کریم بارها در تعدادی از آیات محکم و مفصل خود بگونه ای مستقیم و تلویحی غیر مستقیم حتی پیامبران را ، در دست رسی به جهان غیب بی کران خداوند و در انجام کارهای ممکن و ناممکن طبیعی و فرا طبیعی بدون اراده و اذن (( موردی )) خداوند ، در هر کار ناتوان معرفی کرده است. در قران هیچ نشانه ای از دادن اذن مطلق همیشگی توسط خداوند به بندگان حتی پیامبران وجود ندارد که انجام کارهای ممکن و ناممکن طبیعی و فرا طبیعی را بدون اذن موردی خداوند توسط آنان ثابت کند و آیات بسیاری از محکمات مفصل قرآن وجود چنین اذن مطلق همیشگی را نزد آنان تصریحا و تلویحا نفی و انکار نموده است. پرهیز از روی آوردن به اعتقادهای اثبات ناپذیری بنام دین و مذهب که در قرآن کریم هیچ نشانه ای از تایید آنها وجود ندارد شرط دین داری و مذهب داری خدا پسندانه است و شرط پذیرفته شدن این دین داری از جانب خداوند است. چنانچه این شرطها آن چنان که خداوند در آیات محکم و مفصل حد و مرزها و بایدهای دین داری و مذهب داری قرآنی از بشر خواسته است تحقق نیابند خاوند هیچ ایمان و هیچ دین داری و مذهب داری و هیچ کار نیکو را از بشر نخواهد پذیرفت و مطابق حکم قرآن بشر با چنین وضع به عذاب ابدی خداوند گرفتار خواهد شد: « قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا . الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا . أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا . ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا »﴿ آیات ۱۰۳ تا ۱۰۶ سوره کهف ﴾. بشر حتی پیامبران با دانش ناچیز خود حق ندارند بجای خداوند و فراتر از وحی بی خدشه ی اصیل ذات اقدس او از ذهن خود احکام و اعتقادات جدید ابتکار کنند و به ابتکارهای خود تقدس بخشند و خود و دیگران را با هزینه های کلان مادی و معنوی روز مره به انجام این کارها که هیچ بازده مثبت و سازنده محسوس و نامحسوس اثبات پذیر برای پیشرفت و شکوفایی مشروع جوامع بشری در آنها دیده نمی شود وادار سازند و از این راه همیشه زیانهای مادی و معنوی بی شمار به این جوامع تحمیل نمایند و وزر و وبال و گناه های کبیره این کار را در قیامت به دوش خود کشند: « وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ . لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ . ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ . فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ» ﴿ آیات ۴۴ تا ۴۷ سوره حاقه ﴾. أگر رهنمودهای شناختهای فرهنگ اصیل دین داری و مذهب داری قرآنی را در خدا شناسی ، پیامبر شناسی ، دین شناسی ، قرآن شناسی ، انسان شناسی ، شیطان شناسی و رفتار شناسی نیاموزیم و همیشه این شناختهای رسا و گویا و سرشت نشین را سر لوحه ی ضرورتهای دین داری و مذهب داری خود قرار ندهیم بحکم مؤکد قرآن کریم هیچ آثار نیکی از دین داری و مذهب داری خویش در رزومه ی الهی اعمال خویش نزد خداوند نخواهیم داشت و بی تردید عاقبت در قیامت که هیچ فرصت جبران نیست با خشم خداوند به عذاب ابدی نا بخشودنی او گرفتار خواهیم شد.

پرداختن به جزئیات ضد و نقیض سرگذشت زندگی شخصی بزرگان دین ، خدا پسندانه نیست --- قرآن کریم که سخن خداوند یکتا و دانای مطلق آگاه به همه ی نهانها و آشکارهای جهان است در بیان سرگذشت پیامبران و بستگان پارسای آنان و سایر بندگان مقرب از داستان سرایی مفصل و تبلیغ مطول برای زندگی شخصی این بزرگان خود داری کرده و فقط کوتاه به مواردی اکتفا کرده که بشر دین جو می تواند از این سرگذشت درس عبرت برای دین داری و مذهب داری خود بیاموزد:« لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبَابِ مَا كَانَ حَدِيثًا يُفْتَرَى وَلَكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ كُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ » ﴿ آیه ۱۱۱ سوره یوسف﴾. قرآن کریم بشر را که دست رسی بی خدشه به نهانها و آشکارهای سرگذشت مذکور هرگز نمی تواند داشته باشد از پرداختن به این سرگذشت ، که بعلت آمیخته شدن به آگاهیهای ناقص و غلط در جزئیات موجبات اختلاف میان مذاهب مختلف پیروان کیشهای الهی را فراهم ساخته و به وحدت خدا پسندانه ی ضروری آنان آسیب رسانده و آنان را در مقابل دشمنان دین خدا تضعیف کرده است ، برای حفظ این وحدت منع کرده است: « تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ » ﴿ آیه ۱۳۴ سوره بقره ﴾ ، و همچنان: « وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَى تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ » ﴿ آیه ۱۱۱ سوره بقره ﴾ ، و همچنان: « إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ » ﴿ آیه ۱۵۹ سوره أنعام ﴾ ، همچنان: «... وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ . مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ ﴿ آیات ۳۱ و ۳۲ سوره روم ﴾ ، و همچنان: « قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ » ﴿ آیه ۶۵ سوره أنعام ﴾. تاریخ از بدو ظهور بشر از فرزندان آدم روی این زمین تاکنون گواه صادقی است از وحدت شکنی میان پیروان مذاهب مختلف کیشهای الهی و بروز اختلافهای خانمان بر افکن میان این مذاهب بعلت پرداختن به جزئیات جریانهای ضد و نقیض در زمینه ی سرگذشت پیامبران و بزرگان دین . این اختلافهای خرد گریز هیچ بازده مثبت وسازنده ای برای جوامع بشری نداشته بلکه هموراه سوژه ی بد ترین سوء استفاده های کلان دشمنان این کیشها نیز قرار گرفته اند. این اختلافهای شیطان پسند همیشه به راه اندازی درگیری و کشتار و ویرانگری و نابودی میان این مذاهب بنفع دشمنان دین خدا و طاغوتان و بنفع دین فروشان از خدا بی خبر برای ترویج کاسبی حرام دین فروشی و فریب انبوه دین داران و تحمیل زیانهای کلان مادی و معنوی جبران ناپذیر تمام شده اند. وفا داران دین خدا و مذهب قرآنی اهل بیت پیامبر در سایه نظام اسلامی که ندای وحدت مسلمانان در جهان را طنین انداز ساخته است باید برای از بین بردن عوامل تفرقه از میان امت اسلامی و در راستای تقویت و استوار سازی پایه های وحدت این امت مرحومه همه ی تلاشهای خدا پسندانه ی خود را بسیج کنند و در راه سربلندی اسلام انسان ساز سعادت آفرین در جهان هزینه نمایند.