چرا از بزرگترین پیمان تجارت آزاد جهان جا ماندیم؟

غلامحسین شافعی با اشاره به بزرگترین توافق تجارت آزاد جهان که چند هفته قبل میان ۱۵ کشور در آسیا و اقیانوسیه به امضا رسید، اظهار کرد: این توافق از نظر تعداد کشورهای حاضر در آن و وسعت جغرافیایی و جمعیتی که در بر می‌گیرد در نوع خود بی نظیر بود و در حالی که می‌شد نام ایران نیز در این فهرست جای بگیرد، متاسفانه ما این فرصت طلایی را از دست دادیم.

وی با اشاره به حضور کشورهایی در این توافق که تا پیش از این، در رقابت‌های اقتصادی گسترده با یکدیگر قرار داشتند، بیان کرد: در این توافق برای نخستین بار تجارتی آزاد میان چین و دو کشور مهم ژاپن و کره جنوبی به امضا رسیده است. این در حالی است که امروز چین، رقیب اصلی آمریکا و ژاپن و کره، متحدان این کشور در شرق آسیا به شمار می‌روند. این توافق اما نشان می‌دهد که فراتر از دیدگاه‌های سیاسی، این کشورها برای دستیابی به منافع ملی خود، حاضر به اقدامات گسترده هستند.

به گفته رئیس اتاق بازرگانی ایران، توافق‌هایی که برای تجارت آزاد بسته می‌شود، راه را برای صادرات و واردات با سرعت بیشتر باز می‌کند و برای کشوری مانند ایران که قصد حضور در بازارهای بین المللی دارد اهمیت فروانی خواهد داشت اما عدم حضور ایران چه در این توافق و چه در توافق‌های مشابه، باعث می‌شود انزوای اقتصادی کشور تشدید شود.

شافعی با اشاره به اولویت‌های کلان تعریف شده برای کشور در این حوزه، تصریح کرد: اگر ما قصد عضویت در سازمان تجارت جهانی را داریم، باید مقدمات لازم را برای چنین اقدامی فراهم کنیم اما متاسفانه نپیوستن به توافقات مهم این چنینی که بخش مهمی از جمعیت و جغرافیای جهان در آن فعال هستند، کار را برای ما دشوارتر از قبل می‌کند.

به گفته وی، در کنار منافع مستقیم تجارت آزاد، ورود به توافق‌های بین المللی در ساختار تصمیم گیری کشور و حرکت به سمت توسعه اقتصادی در حوزه‌های مختلف نیز بسیار مهم است و از این رو باید تصمیم گیران در این زمینه گام‌های جدی بردارند.

منبع: ایسنا

70