برادرم را کشتم و با همسرش ازدواج کردم

بنابه دستور قاضی ویژه قتل عمد مشهد، گروه تخصصی امداد و نجات از ایستگاه 8 آتش نشانی هم عازم خیابان مذکور شدند. قاتل اما خیلی خونسرد به صندلی عقب سمند تکیه داده بود. زن جوان اما نگرانی در چهره اش موج می زد و حالا بعد از گذشت 17 سال از قتل شوهرش، تصمیم گرفته بود راز این جنایت هولناک را فاش کند. می گفت: فرزند طلاق بودم و هیچ گاه در زندگی رنگ خوشبختی را ندیدم! بعد از آن که در دفن جسد با برادر شوهرم همکاری کردم، ماجرا به گونه دیگری رقم خورد و ...

ماموران آگاهی چند ساعت قبل و در پی اعترافات مرضیه، همسرش را نیز در منطقه خواجه ربیع دستگیر کرده بودند و حالا قرار بود مکان دفن جسد شکافته شود.

ابتدا همدست قاتل به  درون منزلی راه یافت که سال ها در کنار همسرش زندگی کرده بود. او گوشه ای از اتاق را نشان داد که به عنوان پذیرایی استفاده می شد چرا که این منزل نقلی فقط دارای یک آشپزخانه و پذیرایی کوچک بود. بعد از آن وقتی قاتل هم به آن نقطه اشاره کرد، عملیات گروه امداد با تجهیزات فنی برای حفر کف پذیرایی آغاز شد.

نیروهای آتش‌نشانی با دستگاه های سنگین حفاری سنگ فرش‌های سیمانی و سرامیک ها را شکافتند و بعد از آن هم با بیل و کلنگ و پتک، ضربات محکم را فرود می آوردند اما خبری از بقایای جسد نبود. لوله فاضلابی که از کف اتاق عبور کرده بود شبهه عجیبی را به وجود آورد چرا که مشخص بود لوله پلاستیکی فاضلاب عمر چندانی ندارد.

تحقیقات به صورت تلفنی از فردی که مالک منزل بود، ادامه یافت اما او گفت: من کف اتاق را فقط سیمان و سرامیک کرده ام! بدین ترتیب بررسی های کارآگاهان به مالکان قبلی رسید تا این که یکی از آن ها به تغییر و تحول بیشتر در منزل مسکونی اشاره کرد و گفت: من حدود 30 سانتی متر کف اتاق را با نخاله های ساختمانی بالا آوردم و در منزل را هم جابه جا کردم.

دوباره «محمد» (قاتل) به درون اتاق هدایت شد. او می گفت: گودالی را که حفر  کردم حدود 50 سانتی متر از دیوار فاصله داشت اما من لوله فاضلاب را هنگام حفر گودال ندیدم! در همین حال همدست او که حالا همسرش بود، این معما را پیچیده تر کرد. او گفت: وقتی «محمد» کف اتاق را حفر می کرد کلنگ او به لوله فاضلاب خورد و لوله شکست. آب از لوله سرازیر شده بود که به ناچار آن را ترمیم کرد و بعد جسد را زیر لوله فاضلاب قرار داد اما در هیچ کجای لوله نقطه ترمیمی وجود نداشت و حفاری ها هم به نتیجه نمی رسید.

گروه دیگری از نیروهای آتش نشان به خیابان محصل شمالی  آمدند. قرار شد کمی بالاتر از محل مورد اشاره قاتل و به عمق حدود 2 متر حفر شود چرا که مالک قبلی منزل حدود نیم متر کف اتاق را بالا آورده بود.

حفاری ها ادامه یافت تا این که ناگهان آستین پیراهن قرمز رنگ مقتول از زیر خروارها خاک نمایان شد. بالاخره بقایای جسد از دل خاک بیرون زد و جمجمه مقتول درون پوشش پلاستیکی قرار گرفت اما هنوز هم قاتل با خونسردی کنار در منزل ایستاده بود و به صحنه کشف بقایای جسد برادرش می نگریست.

به آرامی در کنار او قرار گرفتم و پرسیدم: "پشیمان نیستی؟" مکثی کرد و انگار که کلمه عجیبی را می شنود ، گفت: پشیمان؟ چرا باید پشیمان باشم؟ او در یک حادثه ناگهانی کشته شد. تقصیر خودش بود، نباید با من درگیر می شد حالا من چرا باید پشیمان باشم؟

اما زن جوان آهی کشید و گفت: خیالم راحت شد، در این 17 سال خیلی زجر کشیدم. هربار که نام " محسن" (مقتول) بر زبان فرزندانم جاری می شد، وحشت سراسر وجودم را فرا می گرفت. من یک دختر و یک پسر از همسر سابقم (مقتول) داشتم و آن ها الان که بزرگ شده اند همواره به دنبال یافتن پدر گم شده خود بودند.

در پی کشف بقایای جسد، قاتل 39 ساله در محل وقوع جنایت به قاضی" گفت: "محسن" برادر بزرگ ترم بود که خیلی مادرم را اذیت می کرد. او مرا هم به این خانه آورد که در کنارش باشم و از او پشتیبانی کنم چرا که فردی شرور و چاقوکش بود. همه اهالی او را می شناختند. من هم در این خانه به خیاطی مشغول شدم و چوبی را زیر میز خیاطی گذاشته بودم تا اگر دزدی به خانه آمد، او را با چوب بزنم اما در یک روز پاییزی (مهر سال 83)  به خاطر مسائل مادی با هم مشاجره کردیم و من هم با چوب او را زدم، وقتی روی زمین افتاد با دستانم گلویش را فشردم تا خفه شد. پس از آن هم گودالی در خانه اش حفر کردم و پیکر او را درون چاله انداختم. دو روز بعد هم کف اتاق را با سیمان پوشاندم و با زن برادرم ازدواج کردم که حالا نیز یک فرزند دارم.