مجازات مرگ برای قتل پسردایی

 رسیدگی به این پرونده از تابستان سال 1400 با گزارش یک درگیری مرگبار در محله وحیدیه تهران آغاز شد. در ادامه مأموران به محل رفته و مشخص شد 5 نفر از اتباع بیگانه که با هم نسبت فامیلی داشتند با یکدیگر درگیر شده‌اند و در جریان آن یک جوان 19 ساله به نام جمال بر اثر ضربه چاقو به گردنش کشته شده است.
پس از بررسی‌های اولیه جسد مقتول با دستور قضایی به پزشکی قانونی منتقل و متهم 20 ساله به نام قادر در محل درگیری بازداشت شد.
متهم در همان بازجویی‌های اولیه به قتل پسردایی‌اش با ضربه چاقو اعتراف کرد و در تشریح ماجرا گفت: از مدتی پیش با شوهرخاله‌ام اختلاف داشتیم تا اینکه روز حادثه شوهرخاله‌ام به همراه دو پسرش و همینطور پسردایی‌ام جمال که مثل برادرم بود به خانه ما آمدند و شوهرخاله‌ام سر اختلافات قدیمی با من درگیر شد و دو پسر او و جمال هم به طرفداری از او من را کتک زدند. چند لحظه بعد چشمم به چاقوی آشپزخانه افتاد و به سرعت آن را برداشتم و برای نجات جانم بی‌هدف آن را روی هوا می‌زدم که یکی از ضربه‌ها به گردن پسردایی‌ام خورد و او روی زمین افتاد.
پس از اظهارات متهم و شاهدان درگیری و گزارش پلیس تحقیقات تکمیل و پرونده برای رسیدگی به شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای جلسه دادگاه پدر و مادر مقتول یک به یک به جایگاه رفتند و خواستار قصاص متهم شدند.
بعد از آن متهم به جایگاه رفت و با تکرار اظهاراتش گفت: مقتول فقط پسردایی‌ام نبود. او از برادر به من نزدیکتر بود و با رفتن او من هم عزادار شدم. من عمدی در کشتنش نداشتم و فقط می‌خواستم جانم را نجات دهم.
پس از اظهارات متهم وکیل وی به جایگاه رفت و با بیان اینکه قتل محرز است عنوان کرد: نمی‌توانم هیچ دفاعی از موکلم داشته باشم. با خواندن گزارش پلیس متوجه شدم که موکل من از ابتدا چاقویی را در لباسش جاسازی کرده بود و این کار با اظهاراتش تناقض دارد.
در ادامه متهم برای آخرین دفاعیاتش به جایگاه آمد و گفت: اگر چاقو همراهم بود، در همان اتاق و قبل از اینکه کتک بخورم، ضربه می‌‌زدم.
با پایان جلسه دادگاه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند و متهم را به قصاص محکوم کردند.