ماجرای زنی که در تهران بچه‌ها را می‌دزدید و می‌کشت
ماموران کلانتری ۱۶ تهران در سال ۱۳۵۲ با یافتن کودکی گمشده، رباینده و قاتل چند کودک در تهران را دستگیر کردند.
در مرداد ۱۳۵۲، راز مفقود شدن چند کودک در تهران افشا شد.
بعد از گم شدن کودکی خوزستانی به نام رامین در ایستگاه راه آهن تهران، ماموران در جستجوی او به زنی ۵۰ ساله به نام صدیقه برخوردند.
این زن که همراه رامین در حال فرار بود، به تازگی از اردوگاهی که برای نگهداری زنان مسن و بی سرپرست تاسیس شده بود، گریخته و خود را به راه آهن رسانده بود.
با اعترافات او پرده از اسرار مفقود شدن ۲ کودک در محله گود عرب‌ها و همچنین غرق شدن یک کودک در آب انباری پیرامون محله سرآسیاب برداشته شد.
این زن که از لحاظ روانی تعادل نداشت با مهربانی کودکان را فریفته و با خود همراه می‌کرد.
این شگرد و همچنین توصیفات کودکانی که گم شده و پس از پیدا شدن درباره شخص رباینده خود توضیحاتی داده بودند، ماموران را به این باور رساند که صدیقه در بسیاری از موارد مشابه دست داشته است.
او که به تشخیص کارآگاهان تعادل روانی نداشت، خود را همسر مردی راننده کامیون و مادر چند کودک معرفی می‌کرد.
تحقیقات ماموران اداره آگاهی تهران پیرامون او و کودکان دیگری که احتمال می‌ر فت، توسط این زن ربوده شده‌اند شروع شد.
روزنامه اطلاعات عکس و گزارش این رویداد را ۴ مرداد ۱۳۵۲ منتشر کرد.
حتما او را هم مجازات نکردند
اینجا همیشه همین لجنزاری بوده که الان هست
قابل توجه اونهایی که میگن ایران اروپا شده بوده
زمان شاه بود؟تازه اون موقع شبکه های اجتماعی نبود تا از گندو کثافتاشون سریع باخبر بشیم ،چیزهایی بوده که خودشون پخش میکردن نه مردم!
الان که ده ها برابر روانی از این زنا تو کشور بیشتر شده اند هم قاتل و خیانت کار هم جاعل چک و...
اکثر افرادی که جنایت های بزرگ انجام میدهند کار خود را با تخلفات کوچک شروع می‌کنند ولی چون برخورد قاطعی با آنها نمیشود به جنایتکار حرفه ای تبدیل می‌شوند. مدتی پیش با یک کلاهبردار صحبت کردم می‌گفت زندان مثل هتل است اما با غذای رایگان و هر وقت هم که اراده کنیم مرخصی می‌رویم