دختر جوان با آرایش غلیظ و لباس های نافرم خودش را عرضه می کرد !

چند روز است که از منزلمان فرار کرده ام. با آن که من آخرین فرزند خانواده هستم و پنج خواهر و برادر دیگر دارم، اما هیچ کس مرا درک نمی کند و احساساتم را به بازی می گیرند. پدر و مادرم هیچ گاه به هیجانات و نوع تفریحات من اهمیتی نمی دهند و مدام عاطفه و احساسات مرا سرکوب می کنند. من دوست دارم همواره با دوستانم به گشت و گذار بروم و همه اوقاتم را با آن ها بگذرانم. وقتی شبی را بیرون از منزل به سر می برم، پدر و مادرم دعوایم می کنند که چرا شب را به منزل نیامدم. مدت ها قبل وقتی چادر به سر می کردم، همین دوستانم از من کناره گیری می کردند و به من طعنه می زدند. ولی روزی که چادر را کنار گذاشتم آن ها مرا در جمع خودشان پذیرفتند. دوستانم همه نوع هیجانی را امتحان می کنند، سیگار می کشند، پسرها را به تمسخر می گیرند، لباس های زننده می پوشند و ... من هم اوایل خجالت می کشیدم مانند آن ها رفتار کنم ولی آن ها می گفتند با آن که چادرت را کنار گذاشته ای همچنان معنی لذت ها و هیجان های جوانی را نمی فهمی. این بود که من هم نام هیجان را به عنوان یک سرپوش برای رفتارهای زشتم انتخاب کردم و به تقلید از کارهای زشت آن ها پرداختم. دیگر به راحتی سیگار می کشیدم و ارتباط با پسرها را گناه نمی دانستم. با آن که دیگر احساس پشیمانی نمی کردم ولی باز هم دوستانم مرا تشویق می کردند تا به صورت آزاد و مستقل زندگی کنم. فکر می کردم افکار پدر و مادرم قدیمی است و آن ها احساسات مرا درک نمی کنند. به همین دلیل به همراه دو تن دیگر از دوستانم به خانه اجاره ای دختری رفتیم که به تنهایی زندگی می کرد. او دانشجو بود و از شهرستان برای تحصیل به مشهد آمده بود. در آن جا هر روز کوله بار گناهانم سنگین تر می شد. وقتی با آرایش های غلیظ و لباس های زننده از خانه بیرون می آمدم، چشمان هوس آلود برخی گرگ صفتان رهایم نمی کرد و من در هیاهوی این شهر شلوغ، گم شده بودم. تا این که روزی سرگذشت دختری را که همانند من فکر می کرد و در دام جوانی شیطان صفت گرفتار شده بود در روزنامه خواندم، آن روز وجدان خفته ام بیدار شد و تصمیم گرفتم به آغوش خانواده ام باز گردم...

منبع: نوداد

1696