معامله بر روی زمین های دانشگاه فردوسی/گلایه دانشجویان از نادیده گرفته شدن توسط مسئولان دانشگاه

به گزارش مشهد فوری ، نیمه مردادماه امسال بود که وزیر علوم از طرح برداشته شدن دیوارهای دانشگاه به منظور ارتباط مستقیم جامعه با دانشگاه سخن گفت. طرحی که در زمان مطرح شدن موافقان و مخالفان زیادی در بین روسای دانشگاه ها و جامعه شناسان داشت.
در این میان محمد کافی رئیس دانشگاه فردوسی مشهد نسبت به این طرح روی خوش نشان داد و در همان زمان اعلام کرد که آنچه وزیر علوم در برداشتن دیوارها گفته عملی و اجرایی است.
او گفته بود که قطعا این کار شدنی است و شاید یکی از روش هایی که بهتر بتوان درک صحیحی از دانشگاه به جامعه را ارائه داد این باشد که بتوانیم مرزهای فیزیکی را کاهش دهیم و در دراز مدت برداریم.
رئیس دانشگاه فردوسی مشهد همچنین بیان کرده بود که طرح برداشتن دیوارهای پارک ها طرحی موفقیت آمیز بوده و پارک ها در سال های گذشته مرز داشتند اما امروزه پارک های عمومی مرزی ندارند و چنین تصوری را هم می توان به دانشگاه تعمیم داد.
کافی با اشاره به اینکه برای ورود و خروج مردم عادی به دانشگاه ها پس از برداشتن دیوارهای آن با تعیین ضوابط، می توان قوانینی برای آن وضع کرد، گفته بود که یکی از عوامل اینکه دانشگاه ها در اختیار مردم نبوده، دیوار دانشگاه ها بوده است.
در همان زمان مسئولان تشکل های دانشجویی دانشگاه فردوسی به عنوان نمایندگان دانشجویان به نقاط قوت و ضعف این طرح پرداختند.
نظرات موافق و مخالف نمایندگان دانشجویان
محمدجواد هاشمیان مسئول بسیج دانشگاه فردوسی مشهد معتقد است که دیوار و حصار مانع تعامل دانشگاه و جامعه نیست و تفکر حاکم بر دانشگاه باید دانشجو را به عنوان یک عضو تاثیرگذار و اهل تعامل وارد جامعه کند نه برداشتن دیوارها.
او گفته بود که این مرزبندی های ظاهری نشان دهنده اهمیت محیط علمی و آموزشی و قوانین حاکم بر آن است که با هیچ مکان دیگری مثل پارک و امثال آن قابل مقایسه نیست.
هاشمیان بیان کرده بود که نقش دانشگاه تنها تعامل و رابطه با جامعه نیست و نهادها، موسسه ها و گروه های اجتماعی مانند یک زنجیره در جامعه اثرگذارند. تمایز دانشگاه در اینست که این نهاد از یک طرف برگزیدگان و موثران زندگی اجتماعی را پرورش می دهد و مراکز حساس را در اختیارشان قرار می دهد و از طرف دیگر به عنوان مرکز علم و پژوهش جایگاه جامعه را در منظومه جهانی تعیین می کند.
اما رضا رزاقی، دبیر انجمن اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد نگاهی دیگر به طرح پیشنهادی وزیر علوم داشته و گفته بود که روابط عمومی وزارت علوم در گفتگویی اعلام کرد منظور وزیر از برداشتن دیوارهای دانشگاه، دیوارهای اجتماعی و صنعتی آن است. بدین معنا که ارتباط دانشگاه با اجتماع و صنعت تقویت شود.
رزاقی ادامه داده بود که اما اگر منظور وزیر برداشتن دیوارهای فیزیکی دانشگاه ها بوده باشد چند نکته لازم است که به آن توجه شود. ابتدا باید پیش از برداشتن دیوارها فرهنگسازی لازم در این زمینه صورت گیرد تا مردم مدل ارتباطی با دانشگاه و دانشجو را فرا گیرند، که این مهم پروسه ای حداقل ۵ تا ۱۰ ساله خواهد بود. اگر در این زمینه فرهنگسازی لازم صورت گیرد دانشگاه ها می تواند به پایگاه روشنفکری و فرهنگی شهرها تبدیل شوند. بدون فرهنگسازی فضای دانشگاه تبدیل به فضای عادی شهری می شود.
وی با اشاره به اینکه در فضای فعلی دانشگاه ها هیچ نیروی نظامی و امنیتی حق ورود به آن را نداشته و این امر سبب مصونیت دانشجویان در برابر فعالیت های سیاسی و اجتماعی در دانشگاه ها می شود، خاطرنشان کرده بود که با برداشتن دیوارهای فیزیکی این مصونیت از دانشجویان سلب می شود چرا که محیط دانشگاه با محیط عادی جامعه تفاوتی پیدا نکرده و نیروهای نظامی و امنیتی به خود اجازه ورود به مسائل را می دهند.

دبیر انجمن اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه این طرح در دانشگاه های مطرح دنیا موفقیت آمیز بوده چرا که آن ها برای اجرای آن پیوست فرهنگی داشته اند، بیان کرده بود که این پیوست فرهنگی متاسفانه در جامعه ما وجود ندارد و برداشتن دیوارهای فیزیکی دانشگاه ها بدون پیش زمینه های لازم هم به ضرر جامعه و هم به ضرر دانشجو و دانشگاه خواهد بود.
تفاهم نامه ای جنجال برانگیز بین شهرداری مشهد و دانشگاه فردوسی
تب و تاب این موضوع مدتی خوابیده بود که روز پنجشنبه خبری در سایت دانشگاه فردوسی منتشر شد مبنی بر اینکه عقد تفاهم نامه ساماندهی و بهسازی نوارشمالی دانشگاه فردوسی مشهد واقع در حاشیه بلوار وکیل آباد با مشارکت شهرداری مشهد بین رییس دانشگاه فردوسی و شهردار مشهد به امضا رسید.
واکنش های صریح انجمن های دانشجویی

تفاهم نامه ای که بلافاصله از سوی شورای صنفی دانشجویان این دانشگاه با موضع گیری همراه شد.
کانال رسمی این شورا در اطلاعیه ای نوشت: این روزها اخباری از تصمیمات مسئولین دانشگاه به گوش می رسد که انگار دانشگاه را ملک پدری خودشان می دانند که بدون در نظر گرفتن رای، نظر و مشارکت دانشجویان، برای آنها تصمیم می گیرند که نمونه های آن نیز متعدد در حال تکرار است.
اکنون پیرامون یکی از مهم ترین این تصمیمات یعنی امضای تفاهم نامه میان شهرداری مشهد و دانشگاه فردوسی مبنی بر ایجاد فضای ارتباطی میان شهر و دانشگاه از بلوار باهنر تا درب شمالی، شورای صنف یدانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان نماینده رسمی دانشجویان اعلام میدارد:

مسئولین دانشگاه موظف اند در اسرع وقت تمامی جزئیات این طرح پیشنهادی را با شفافیت کامل به اطلاع ما برسانند، تا ما با نظرسنجی و مشارکت دانشجویان، طرح را مورد بررسی قرار دهیم و تا زمانی که ما از طریق رسانه های رسمی، موافقت خود را با این تفاهم نامه اعلام نکردیم، این تفاهم نامه هیچ گونه ارزش و اعتباری ندارد و اجازه نمی دهیم هیچ گونه طرحی بدون نظرخواهی از دانشجویان اجرا شود و در صورت تکرار این روند، دانشجویان با اعتراضات میدانی از حقوق خود دفاع خواهند کرد.
برای اطلاع از جزئیات این تفاهم نامه به سراغ محمد کافی رئیس دانشگاه فردوسی مشهد رفتیم.

رئیس دانشگاه تایید کرد

کافی در گفتگو با مشهد فوری به توضیحی کوتاه در این خصوص بسنده کرد و گفت: گام های اولیه این تفاهم نامه به قبل از پیشنهاد وزیر علوم برای برداشتن دیوارهای دانشگاه ها برمی گردد اما باید گفت که این تفاهم نامه در راستای طرح پیشنهادی وزیر علوم است.

رئیس دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: این تفاهم نامه به منظور ارتباط جامعه و دانشگاه از لحاظ فیزیکی خواهد بود.

او خاطرنشان کرد: آنچه در این تفاهم نامه به امضا رسیده است صرفا به برداشته شدن دیوارها مربوط نمی شود اما حضور مردم در آن بخش از دانشگاه که در تفاهم نامه به آن اشاره شده امکان پذیر می شود.

تفاهم برای ایجاد قطب خلاق شهری

شهردار مشهد هم که در صفحه اینستاگرامی خود نسبت به تفاهم نامه واکنش نشان داده،‌ از آن به عنوان «تفاهم برای ایجاد قطب خلاق شهری» یاد کرده است.
محمدرضا کلایی در پست اینستاگرامی خود نوشته است: سال‌هاست دغدغه دارم که چه خوب می شود اگر بسیاری از مراکز بزرگ در دل شهر حصارها و دیوارهای خود را بردارند تا مردم آزادانه در آن رفت و آمد کنند. یکی از مهم‌ترین آنها دانشگاه فردوسی مشهد با مساحت ۳۰۰ هکتاری در قلب شهر است. بعد از مذاکرات و بررسی‌های فراوان بالاخره شد آنچه باید میشد و طی تفاهم‌نامه‌ای که دیروز میان دانشگاه و شهرداری به امضا رسید، مقرر شد دانشگاه بخشی از فضای خود (از بولوار باهنر تا درب شمالی) را با مردم به اشتراک بگذارد و فضایی برای برگزاری رویدادهای علمی، انجام فعالیت‌های فرهنگی، دانشگاهی و مواردی از این دست فراهم شود.

نمونه‌ این چنین طرح‌هایی که میان فضای دانشگاهی و فضای شهری، یک پل ارتباطی سازنده فراهم می‌آورد در شهرهای پیشرفته‌ دنیا در حال اجراست و در ایران، مشهد نیز می‌تواند پرچم‌دار آن باشد.
امضای این تفاهم‌نامه، یکی از رویاهایی بود که از دیرباز همیشه در ذهن خود داشتم و در طول یک‌سال اخیر برای تحقق آن، تلاش‌های بی‌وقفه‌ای صورت گرفت و حالا با اجرایی شدن‌ این رویای دیرینه، برای هم‌نسلانم و آینده‌سازان فردای ایران یک فرصت ایده‌آل ساخته خواهد شد.

ایجاد قطب خلاق، راهبرد بازآفرینی فضای شهری با هدف انطباق‌پذیری شرایط و تحولات زندگی مدرن در همه شهرهای رو به توسعه است که اثبات می‌کند توجه به بافت‌های داخلی و استفاده از فرصت‌های آن‌ برای بهبود شرایط اجتماعی و اقتصاد ی یک ضرورت انکار‌ناپذیر است.

بدون تردید نوسازی بر پایه‌ الگوهای بازآفرینی خلاق که مبتنی بر ایجاد ارتباط میان اقتصاد و فرهنگ و محصولی به نام ایجاد مکان‌های خلاق و نوآور است می‌تواند دریچه‌ای باشد برای تعاملات سازنده بر پایه‌ی علم و دانش و با موضوعیت کمک به رشد اقتصادی؛ به بیانی دیگر، یعنی یک پله نزدیک‌تر شدن به تحقق رشد اقتصادی دو رقمی و ایجاد فضای اشتغال آفرینی برای جوانان.

امضای تفاهم‌نامه‌ دیروز با دانشگاه فردوسی به‌عنوان یک سرمایه تاریخی در ایران، این ظرفیت بی‌نظیر را فراهم خواهد آورد.

از لطف و همکاری برادر ارجمندم، آقای دکتر کافی ریاست محترم دانشگاه فردوسی که به حق از دانشمندان و مفاخر خراسان و دغدغه‌مندان آینده‌ی ایران هستند و همچنین آقای دکتر حسین انصاری که این پروژه و بسیاری از اتفاقات مثبت دانشگاه در سال‌های اخیر مرهون تلاش و مدیریت ایشان است؛ کمال قدردانی را دارم.

چقدر خوب که عبور از روی پل ارتباطی فضای دانشگاهی و فضای شهری، می‌تواند از راه ما برای ساختن مشهد دوست‌داشتنی‌تر بکاهد.

واگذاری زمین دانشگاه در قبال پول؟!

علی اصغر یوسفی، مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه فردوسی با اشاره به اینکه اجتماعی شدن دانشگاه بهانه ای شده است برای یک سری اقدامات که چیزی جز انگیزه های اقتصادی در آن دیده نمی‌شود، به خبرنگار ما گفت: اخیرا تفاهم نامه ای بین دانشگاه فردوسی و شهرداری امضا شده که قرار است بخشی از دانشگاه به شهرداری برای یک طرح که جناب شهردار آن را قطب خلاق شهری نامیده است، واگذار شود. طی این طرح قرار است از درِ ابتدای بلوار باهنر تا درِ شمالی دانشگاه به شهرداری برای اجرایی کردن این طرح واگذار شود.

او بیان کرد: در اینجا دو فرضیه مطرح است. یکی اینکه قرار است در این محدوده دیوار های دانشگاه برداشته شود و تبدیل به یک فضای عمومی شود. چنین فرضیه ای به قدری دچار اشکال است که شاید نیازی به توضیح بیشتر نداشته باشد. فقط همین قدر تصور کنیم که همان فضای پارک ملت و بوستان های اطراف بلوار باهنر را این بار قرار است در دانشگاه تجربه کنیم!
یوسفی ادامه داد: فرضیه دوم این است که می‌خواهند 17 متر دیوارهای دانشگاه را عقب تر بیاورند و فضای مجاور بلوار وکیل آباد را به شهرداری واگذار کنند. نکته‌ حائز اهمیت در اینجا این است که وقتی دیوارهای دانشگاه عقب کشیده شود فضای بیرون از دیوارها دیگر دانشگاه نیست که بخواهد ارتباط بین دانشگاه و جامعه برقرار شود. حتی اگر اسم آن محدوده را بگذارند قطب خلاق شهری و.... و این یعنی از دست رفتن سرمایه های دانشگاه و تمامیت ارضی آن. اگر این رویه باب شود که هر وقت دانشگاه پول لازم داشت طی یک تفاهم نامه زمین های دانشگاه را به این و آن واگذار کند احتمالا در آینده نشانی از پردیس دانشگاه باقی نخواهد ماند.

ا نعقاد قرارداد پشت درهای بسته و نادیده گرفتن دانشجویان

وی گفت: گذشته از ماهیت این طرح، نکته‌ مهم تر این است که تصویب چنین طرحی که مستقیما بر زندگی، امنیت و تحصیل 30 هزار دانشجوی دانشگاه فردوسی تاثیر می گذارد، بدون در نظر گرفتن کمترین نقش برای دانشجو بزرگترین اشکال ما به این کار است.

حداقلی ترین کاری که باید صورت بگیرد این است که دانشجویان به طور شفاف از جزئیات این طرح اطلاع داشته باشند تا بتوانند به بررسی جوانب آن بپردازند و از طریق نمایندگان خود نظراتشان را نسبت به چنین طرح هایی اعلام کنند.

مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه فردوسی مهم ترین نکته در این طرح را ندیدن دانشجو دانست و تاکید کرد: مسئولین دانشگاه به جای اینکه بسترهای مشارکت دانشجویان را در تصمیم‌گیری‌های مهم دانشگاه ایجاد کنند، تصمیم های دونفره در اتاق های بسته می گیرند و بدون بررسی پیوست‌های فرهنگی و اجتماعی و آموزشی طرح و صرفاً با دیدگاه های اقتصادی طرح هایی را تصویب می‌کنند که تک‌تک دانشجویان را تحت تاثیر قرار می دهد.

دانشگاه باید مشارکت دانشجو را به رسمیت بشناسد و اولین قدم این است که شفافیت در طرح ها و قراردادها وجود داشته باشد تا امکان بررسی های علمی فرهنگی و اجتماعی طرح های دانشگاهی وجود داشته باشد. مسئولین دانشگاه اگر به دنبال اصلاح رویه موجود در این طرح هستند باید هرچه سریع‌تر به صورت شفاف جوانب این طرح را بیان کنند و همچنین در صورت لزوم شجاعت برگشت از تصمیمات اشتباه خود را داشته باشند.

صفحه خبریِ اینستاگرامی شهردار

محمدرضا حسینی محراب، دبیر شورای صنفی دانشجویی دانشگاه فردوسی با ابراز ناراحتی از اینکه دانشجویان این خبر دانشگاه را به جای مطلع شدن از سوی مسئولان دانشگاه از صفحه اینستاگرامی شهردار مشهد مطلع شده اند، به خبرنگار ما گفت: مسئولان دانشگاه هنوز از شورای صنفی به عنوان نماینده دانشجویان نظرخواهی نداشته و تا زمانی که با جزئیات این طرح اطلاع نداشته باشیم، نمی توانیم موضع گیری نسبت به آن داشته باشیم.

2222