امیراطهر سهیلی: لزوم تقویت سینمای بومی در کشور
امیراطهر سهیلی گفت: اکنون دوای درد سینمای ما، سینمای بومی است و اگر بخواهیم سهمی در سینمای کشور داشته باشیم، باید سینمای بومی را پررنگ کنیم.
به گزارش مشهد فوری ،این فیلم‌ساز در خصوص عدم رونق فیلم‌سازی در مشهد و پایین بودن سهم فیلم‌سازی مشهدی‌ها در مارکت فیلم ایران، اظهار کرد: بنده معتقدم که چنین فیلم‌هایی کم نیستند؛ ضمن این که فیلم‌سازان مشهدی و خراسانی مقیم مرکز نیز بسیار زیادند که مهاجرت کرده‌اند و فیلم می‌سازند؛ چون مرکز و محور اساسی اتفاقات سینمایی در تهران رقم می‌خورد.
وی با تاکید بر این‌که برای حضور در صنعت سینما باید در مرکز آن بود، تصریح کرد: اگر ما بخواهیم در مشهد سینما داشته باشیم و به عبارتی سهمی در سینمای کشور داشته باشیم، باید سینمای بومی را پررنگ کنیم که این امر نیازمند سیاست‌گذاری و توجه ویژه است. اکنون دوای درد سینمای ما، سینمای بومی است. به قول پست‌مدرن‌ها که می‌گویند باید بومی فکر کرد و جهانی عمل کرد، ما نیز باید در مورد خصوصیت‌ها، قومیت‌ها و جزئیات زندگی‌مان فیلم بسازیم و باید از سینمای تکراری و آپارتمانی‌مان رد شویم و به فیلم‌هایی که بومی هستند، برسیم.
این کارگردان و نویسنده، ادامه داد: سینمای ما در کل از سینمای بومی فاصله گرفته است و به سینمای آپارتمانی کم هزینه رسیده که این امر در سینمای مشهد هم در سطحی نازل تکرار می‌شود و به عبارتی ما نتوانستیم در مشهد سینمای بومی ایجاد کنیم. ما با وجود این که در زمینه موسیقی مقامی، نقاشی و شعر صاحب سبک هستیم؛ اما در زمینه سینما نتوانسته‌ایم به خوبی وارد شویم که این مساله ریشه‌های متعددی دارد؛ پس باید محفل سینماگران متفکر را تقویت کنیم و این چنین بحث‌ها و پژوهش‌هایی را راه بیندازیم.
سینمای مشهد خاستگاه، تاریخ و بن‌مایه بسیار قوی دارد
سهیلی خاطرنشان کرد: توس به واسطه فردوسی مأمن‌گاه ادبیات نمایشی ایران است؛ یعنی اگر در ادبیات نمایشی بنگریم و بخواهیم دو یا سه داستان بزرگ را نام ببریم، حتما فردوسی یکی از آن‌هاست. سینمای مشهد خاستگاه، تاریخ و بن‌مایه قوی‌ای دارد و هر آنچه کم‌کاری وجود دارد توسط ما فیلم‌سازان و مسؤولان صورت می‌گیرد.
وی عنوان کرد: مشهد شهری پر ازعادت‌ها، اخلاق و خرده فرهنگ‌های خاص است؛ ولی برای ساخت فیلم با این دید به مشهد نمی‌نگرند. ما خیلی اخلاق‌ها و رفتارها داریم که جرقه‌های خوبی برای اتفاقات دراماتیک هستند، ولی چنین فیلم‌هایی ساخته نشده و اگر فیلمی هم در مشهد ساخته شده در حد زیارت یک زائر در مشهد بوده که به حاجتش رسیده است.
این فیلم‌نامه‌نویس گفت: اولین فیلم‌هایی که سینمای ایران ساخته، اقتباس‌هایی از شاهنامه فردوسی بوده است ولی آیا می‌توان اکنون یک کار نام برد که در حق فردوسی ساخته شده باشد؟ اورهان پاموک، نویسنده ترک اقتباس‌های مدرنی از داستان‌های شاهنامه انجام می‌دهد و کتاب معروفش با داستان شاهنامه و رستم و سهراب در ایران فروش خیلی خوبی داشت، او این داستان را بازسازی و به‌صورت مدرن ارائه کرده که به شدت در ایران و جهان مورد استقبال قرار گرفت. چرا ما به این اندیشه نرسیدیم؟ چرا ما روایت‌های مدرنی از داستان‌های اطرافمان نداریم و چرا از این بستر آماده و بی‌نظیر کوچک‌ترین استفاده‌ای نمی‌کنیم؟
ما هنر بومی منطقه‌مان را وارد آثار دراماتیک نکرده‌ایم
وی بیان کرد: ما تراژدی بزرگی چون رستم و سهراب، حماسه بزرگی چون داستان‌های رستم و یا داستان‌های عرفانی بزرگی مانند عطار و مولوی داریم که خاستگاه همه آن‌ها خراسان است؛ ولی هیچ کاری نتوانسته‌ایم برای آن‌ها انجام دهیم؛ یعنی ما هنر بومی منطقه‌مان را وارد آثار دراماتیک‌مان نکردیم که این معضل اصلی ماست و اگر فیلمی هم ساخته‌ایم کپی کارهایی است که سینمای ایران و سینمای جهان انجام می‌دهد و کار منحصربه فردی نکرده‌ایم.
این کارگردان با اشاره به این که سینمای کره اکنون سینمای مطرحی در سطح جهان است و حرفی برای گفتن دارد، افزود: یکی از دلایلی که این سینما جوایز کن و اسکار را می‌گیرد، این است که به بومیت خودشان اتکا کرده‌اند. ما فیلم‌های بومی کره‌ای بسیار می‌بینیم در حالی که کره تا 10 سال گذشته سینما نداشت؛ ولی وقتی به بومیت و فرهنگ بومی منطقه خودش رجوع کرد، توانست یک سینمای قدرتمند دارای حرف جهانی داشته باشد.
مسؤولان انگیزه‌ای در سینماگران به منظور ساخت فیلم‌های بومی ایجاد نکرده‌اند
سهیلی تصریح کرد: ما اگر می‌خواهیم به سینمای شهرستان به عنوان یک سینما نگاه کنیم، باید به بومیت آن نگاه کنیم. تهران می‌تواند به عرصه‌های دیگر سینما نگاه کند ولی وقتی ما در مورد سینمای شهرستان صحبت می‌کنیم، یعنی در مورد سینمای بومی صحبت می‌کنیم. متاسفانه مسؤولان کوچک‌ترین حرکتی در این زمینه انجام نداده‌اند و انگیزه‌ای در سینماگران به منظور ساخت فیلم‌های بومی ایجاد نکرده‌اند. هنرمندان این شهر که من یکی از کوچک‌ترین‌هایشان هستم هر یک دغدغه هنر این سرزمین و خراسان بزرگ را دارند؛ ولی شما ذره‌ای از این دغدغه را در مسؤولان شهری نمی‌یابید.
وی عنوان کرد: برای زنده شدن سینمای بومی مسؤولان باید حداقل با بودجه جشنواره فجر همایشی برگزار کنند تا درک شود که چه اقدامی برای ایجاد سینمای بومی باید انجام داد. این بودجه باید صرف ساخت فیلم بومی شود؛ چنین اتفاقاتی باید رقم بخورد در حالی که برای مسؤولان هیچ اهمیتی ندارد که سینماگران در خراسان بمانند یا خیر؛ چراکه اصلا سینماگران شهر خودشان را نمی‌شناسند.
این نویسنده و منتقد با بیان این که هیچ کدام از زیرساخت‌ها در مشهد برای فیلم‌سازی فراهم نیست، خاطرنشان کرد: ما بهترین لوکیشن منطقه را چه از لحاظ مالی، طبیعی، مذهبی و ادبی داریم؛ اما زیرساخت‌های آن فراهم نیست. زیرساخت سینمایی نیز تنها به لوکیشن محدود نمی‌شود. مشهد از همه لحاظ شهری پر از امکانات و سرمایه مالی است که اگر مدیریت شود، خیلی راحت می‌تواند وارد صنعت سینما شود اما مدیریت نمی‌شود؛ چون مسؤولی نداریم که دغدغه سینما و فرهنگ را داشته باشد و مسأله ما نبود انسان دغدغه‌مند در این زمینه است.
2222
