استفاده از اسکلت خارجی بندپایان در ساخت چسب زخم
محققان آمریکایی و مصری یک چسب زخم زیستی تولید کرده‌اند که می‌تواند به طرز شگفت‌انگیزی خونریزی در محل بروز زخم را کاهش دهد.
" کیتوسان" یکی از مشتقات قند است که به وفور در اسکلت خارجی بندپایان مانند میگو، خرچنگ و همچنین کوتیکول حشرات و "گیاهان پست" از قبیل مخمرها یافت می‌شود.
این ترکیب به وسعت در پزشکی کاربرد دارد که از این موارد می‌توان به کاربرد آن در "پانسمان" اشاره کرد زیرا دارای خواص "هموستاتیک" است و به قطع خونریزی کمک می‌کند.
این خواص در مقیاس نانویی کار می‌کنند بنابراین رساندن میزان کوچکی از " کیتوسان" به محل بروز یک زخم می‌تواند در مقایسه با قطعات بزرگ آن، به بهبود عملکرد آن کمک کند.
در این راستا محققان دانشگاه "اِی اَند اِم"(A&M) تگزاس و دانشگاه "اَسیوط"(Assiut) مصر موفق شدند نانو فیبرهای "کیتوسان" را در یک هیدروژل قرار دهند که می‌تواند در داخل یک جراحت قرار داده شود و به آرامی در محل زخم حل شود.
این هیدروژل مبتنی بر قند بوده و بیولوژیک است و چون ماده "کیتوسان" آن از فیبرهایی در مقیاس نانو تشکیل شده است، سطح وسیعی از آن در معرض بدن قرار می‌گیرد و فرآیند هموستازی را تسریع می‌بخشد.
در استفاده از این هیدروژل نیازی به برداشتن پانسمان نیست بنابراین خونریزی در محل زخم مجدداً ایجاد نمی‌شود.
"اریک لئون‌هارد" محقق اصلی پژوهش اظهار کرد، این پانسمان که زخم را جذب خود می‌کند، می‌تواند در انواع مختلف زخم‌ها و جراحات مورد استفاده قرار گیرد و خونریزی در محل آسیب را کنترل کند.
وی ادامه داد، آزمایش این پانسمان در مدل‌های جانوری نشان داد که میزان خونریزی و زمان مورد نیاز برای انجام فرآیند هموستازی را کاهش داد.
این چسب زخم در موش، خوک و خرگوش با آسیب کبدی استفاده شد و نشان داد که می‌تواند خونریزی را به طرز بی‌سابقه‌ای کاهش دهد.
منبع: ایسنا
1696
