ترمیم استخوان‌های شکسته با الهام از لگوها
محققان
چارچوب‌های زیستی (bioscaffolding) معمولاً از پلیمرهای زیست سازگار ساخته می‌شوند و یا به طور معمول به صورت چاپ سه بعدی در یک قطعه جامد تولید می‌شوند یا به شکل یک ژل تزریق می‌شوند که سپس به یک ماده جامد تبدیل می‌شود.
در هر دو صورت هنگامی که این چارچوب زیستی در محل آسیب دیدگی استخوان قرار بگیرید، سلول‌های استخوانی مجاور به داخل چارچوب منتقل می‌شوند و با ریز ساختار سه بعدی آن ترکیب می‌شوند. سپس آن سلول‌ها مجددا تکثیر شده و به تدریج جایگزین پلیمر می‌شوند و سرانجام تمام آنچه باقی می‌ماند، استخوان خالص و طبیعی است.
پروفسور "لوئیز برتاسونی"(Luiz Bertassoni) دانشمند دانشگاه بهداشت و علوم "اورگن" و تیم او طی این مطالعه رویکرد متفاوتی را اتخاذ کرده‌اند. آنها بلوک‌های پلیمری تو خالی و باریک چاپ سه بعدی ایجاد کردند(مانند قفسه‌های کوچک) که می‌توانند مانند لگو در کنار هم جمع شوند تا ایمپلنت‌های دارای چهارچوب زیستی در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف ایجاد کنند.
ساخت ایمپلنت‌هایی با این روش بطور قابل توجهی سریع‌تر و ساده‌تر از چاپ سه بعدی آنها در یک قطعه با اندازه خاص است.
برتاسونی در این باره گفت: میکرو قفسه‌های چاپ سه بعدی می‌توانند دقیقاً در مکانی که شما می‌خواهید با مواد تشکیل دهنده پر شوند و سپس مانند بلوک‌های لگو در کنار هم جمع شوند تا به یک پیکربندی مطلوب و توزیع مواد به صورت سه بعدی منجر شوند. در نتیجه، این یک چارچوب ایجاد می‌کند که می توان سلول‌ها را دقیقاً به محل مورد نظر هدایت کرد.
در آزمایشات آزمایشگاهی که محققان روی موش‌های دارای آسیب استخوانی انجام دادند، مشخص شد که ایمپلنت‌های ساخته شده از بلوک‌ها، تقریباً سه برابر بیشتر از سایر روش‌ها رشد رگ‌های خونی را تحریک می‌کنند. امید است که پس از توسعه بیشتر ، از این فناوری نیز بتوان برای ترمیم بافت‌های نرم در محل آسیب دیدگی و حتی ایجاد اندام‌های کامل برای پیوند استفاده کرد.
یافته‌های این مطالعه در مجله "Advanced Material" منتشر شد.
منبع: ایسنا
24
