آنزیم‌هایی که از پوست در برابر میکروب‌ها و ویروس‌ها محافظت می‌کنند

وب‌سایت رسمی دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو نوشت: بدن انسان به صورت مداوم در معرض عوامل گوناگون محیطی از ویروس‌ها گرفته تا باکتری‌ها و قارچ‌ها قرار دارد اما بیشتر این ارگانیسم‌های میکروبی، واکنش کمی را در پوست بدن برمی‌انگیزند که مسئولیت نظارت و محافظت در برابر خطرات خارجی را بر عهده دارد.

پژوهشگران تاکنون مطمئن نبودند که چه اتفاقی رخ می‌دهد و چرا پوست ما به طور مداوم ملتهب نمی‌شود.

دانشمندان "دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو"(UCSD)، دو آنزیم را شناسایی کرده‌اند که مسئول محافظت از پوست ما و سلامتی کل بدن در برابر متجاوزان میکروبی بی‌شمار هستند. این آنزیم‌ها موسوم به "هیستون داستیلاز"(HDACs)، واکنش التهابی پوست را مهار می‌کنند.

"ریچارد گالو"(Richard Gallo)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما دریافته‌ایم که چرا می‌توانیم میکروب‌های خاصی را که روی پوست ما زندگی می‌کنند، تحمل کنیم؛ در حالی که همین میکروب‌ها در صورت قرار گرفتن در سایر قسمت‌های بدن، ما را بیمار می‌کنند. ما در این پژوهش، آنزیم‌هایی را شناسایی کرده‌ایم که روی کروموزوم‌ سلول‌های خاص پوست کار می‌کنند و تحمل ایمنی را به وجود می‌آورند.

وی افزود: اگر این آنزیم‌ها به سلول‌های ما نگویند که باکتری‌های خاصی را نادیده بگیرند، ما روی پوست خود به صورت مداوم راش خواهیم داشت.

به گفته گالو و همکارانش، مکانیسم بالقوه در مورد نحوه تعامل محیط با عملکرد سلول و تغییر دادن آن، به واسطه کنترل اپی‌ژنتیک بیان ژن عمل می‌کند. در سلول‌های پوست، پروتئین‌های موسوم به "TLRs"، به سلول‌ها امکان می‌دهند تا محیط اطراف و خطرات احتمالی را درک کنند.

در بیشتر اندام‌ها، TLRs مانند یک سیستم هشدار عمل می‌کنند که به بروز یک واکنش التهابی در برابر تهدیدها منجر می‌شوند اما در سلول‌های پوست، دو آنزیم شناسایی شده HDAC از جمله "HDAC8" و "HDAC9" به مهار کردن واکنش التهابی می‌پردازند.

"جرج سن"(George Sen)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این یکی از نخستین نشانه‌های نحوه تعامل میکروبیوم با عوامل اپی‌ژنتیک در پوست و تعدیل رفتار پوست به واسطه واکنش التهابی است. هر محیطی که ما با آن روبرو می‌شویم، می‌تواند واکنش خاص فرد را تغییر دهد. از آنجا که این تغییر اپی‌ژنتیک، برگشت‌پذیر است، ما می‌توانیم واکنش التهابی پوست خود را به واسطه هدف قرار دادن این آنزیم‌ها کنترل کنیم.

این پژوهش ابتدا روی موش‌هایی انجام شد که HDAC8 و HDAC9 آنها از نظر ژنتیکی حذف شده بود. در نتیجه، پوست موش‌ها نتوانست قرار گرفتن در معرض میکروب یا ویروس را تحمل کند. این موضوع، به افزایش واکنش ایمنی بدن منجر شد. سپس پژوهشگران، این یافته‌ها را با سلول‌های انسانی و در ظرف کشت آزمایش کردند.

گالو گفت: شاید این پژوهش بتواند نحوه درمان التهاب پوست یا سایر بیماری‌های پوستی را تغییر دهد.

وی افزود: این یک روش کاملا جدید برای فکر کردن در مورد تنظیم سیستم ایمنی پوست است. ما به واسطه تغییر در فعالیت HDAC، یک روش احتمالی را برای کشف و خاموش کردن التهاب‌های غیر ضروری فراهم کرده‌ایم که با خود سلول‌های پوست کار می‌کند. داروها در آینده طوری طراحی می‌شوند که این آنزیم‌ها را فعال و غیرفعال کنند و به عنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌ به درمان بیماری‌های پوستی بپردازند.

این پژوهش، در مجله "Science Immunology" به چاپ رسید.

منبع: ایسنا

46