ایمن بودن مصرف داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری
محققان دریافتند استفاده از داروهای ضدافسردگی SSRI در دوران بارداری کاملا ایمن است، اما ابتلا به عوارض روانی مانند اضطراب و افسردگی در مادران باردار موجب افزایش خطر ابتلای فرزندان آن‌ها به اوتیسم می‌شود.
داروهای بازدارنده بازجذب سروتونین که با عنوان داروهای SSRI شناخته می‌شوند، گروهی از داروهای ضدافسردگی هستند که برای درمان این بیماری و برخی از اختلالات اضطرابی و شخصیتی کاربرد دارند.
این تحقیقات با استفاده از اطلاعات گردآوری شده نوزادان در سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ میلادی انجام گرفت و محققان نوزادان را به سه‌گروه نوزادان مبتلا به اوتیسم شامل ۱۳۶۷ نوزاد، نوزادان مبتلا به تاخیر رشد شامل ۱۷۵۰ نوزاد و نوزادان سالم شامل ۱۶۷۱ نوزاد تقسیم کردند. سپس محققان مادرانی را که بر اساس خوداظهاری یا سوابق پزشکی در دوران بارداری دچار اختلالات روانی بودند و همچنین مادرانی را که داروهای SSRI مصرف می‌کردند، شناسایی کردند.
در نتیجه تجزیه و تحلیل این داده‌ها مشخص ریسک ابتلا به آلزایمر و تاخیر رشد در نوزادانی که مادران آن‌ها در دوران بارداری دچار اختلالات روانی بودند، در مقایسه با سایرین، دوبرابر بیشتر است. اما مصرف داروهای ضدافسردگی SSRI هیچ ارتباطی با افزایش ریسک ابتلا به این بیماری‌ها ندارد.
افسردگی در مادران باردار یک معضل حیاتی است و باید جدی گرفته شود. افسردگی یک اختلال خلقی است که با احساس غم و اندوه و بی‌انگیزگی همراه است. افسردگی بر نحوه تفکر، احساسات و رفتار تاثیرگذار است و در موارد شدید بر سلامت فیزیکی بیمار نیز تاثیر می‌گذارد. برخی افراد به غلط بر این باورند که افسردگی تلقین ذهنی شخص است، باید گفت این حالت روحی کاملا جدی بوده و می‌تواند تمام جنبه‌های زندگی را تحت تاثیر قرار دهد.
علاوه بر سلامت روحی و جسمی بیمار، روابط عاطفی و شغلی نیز در معرض خطر قرار دارند و به همین دلیل آشنایی با علائم افسردگی و پیشگیری از بروز آن برای تمام افراد حائز اهمیت است.
بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت، بیش از ۳۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان به افسردگی مبتلا هستند و این اختلال مهمترین عامل ناتوانی در سراسر جهان محسوب می‌شود. زنان بیشتر از مردان در معرض افسردگی هستند. تغییرات هورمونی، ساختار مغز و عوامل محیطی و اجتماعی می‌تواند در این امر دخیل باشد.
مهمترین علائم افسردگی
-احساس غم، اندوه، پریشانی و ناامیدی به صورت مستمر
-تحریک‌پذیری عصبی حتی در مواجهه با مسائل کم اهمیت
-بی‌علاقگی و عدم تمایل نسبت به انجام امور عادی، شرکت در جمع دوستان و خانواده، تفریح، ورزش و کارهای گروهی
-اختلال خواب شامل کم‌خوابی یا پرخوابی
-احساس خستگی مزمن و کمبود انرژی
-کاهش یا افزایش اشتها
-کاهش یا افزایش وزن
-احساس سردرگمی، بی ارزش‌بودن، بی حوصلگی و احساس گناه
-بروز دردهای ناگهانی و مشکلات جسمی جدید از قبیل درد پشت و سردرد
-عدم تمرکز
-اضطراب
-اختلال در قدرت تصمیم‌گیری و حافظه
-تکرار افکار مرگ و خودکشی
منبع: ایرنا
4167
