پژوهشگران دانشگاه استنفورد:
بیش از ۱۰۰۰ تفاوت در فعالیت ژنتیکی مغز نر و ماده وجود دارد!
پژوهشگران "دانشگاه استنفورد" در بررسی جدید خود، بیش از ۱۰۰۰ مورد تفاوت را در فعالیت ژنتیکی مغز موشهای نر و ماده نشان دادهاند.
به گزارش نیوز مدیکال نت، بررسی جدیدی که به سرپرستی "دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد"(Stanford Medicine) انجام شده است، نشان میدهد که مغز موشهای نر و ماده از جنبههای مهمی با هم متفاوت هستند. پژوهشگران معتقدند که این تفاوتها احتمالا در مغز زنان و مردان نیز وجود دارند.
این گروه پژوهشی، چهار ساختار کوچک را در مغز موش بررسی کردند که به برنامهریزی رفتارهای مرتبط با ردهبندی، دوستیابی، جفتگیری و نفرت معروف هستند. به عنوان نمونه، این رفتارها میتوانند به تعیین سریع جنسیت یک غریبه توسط نرها، پذیرش مادهها برای جفتگیری و محافظت توسط مادر در حیوانات کمک کنند تا تولیدمثل داشته باشند و فرزندان آنها زنده بمانند.
دانشمندان با تجزیه و تحلیل بافتی که از این ساختارهای مغز استخراج شده و برای سلولهای پاسخدهنده به هورمونهای جنسی غنی شده بود، بیش از ۱۰۰۰ ژن را یافتند که فعالیت آنها در مغز یک جنس نسبت به جنس دیگر، به طور قابلتوجهی فعالتر است. ژنها نقشهای برای پروتئینهایی هستند که تقریبا همه کار سلول را انجام میدهند. سطوح فعالسازی ژن که سرعت کپی شدن و تبدیل ژنهای اطلاعاتی به پروتئین را در بر دارد، عملکرد سلول را تعیین میکند.
یافتههای این پژوهش میتوانند تفاوتهای جنسی رفتار پستانداران را توضیح دهند.
"نیراو شاه"(Nirao Shah)، استاد روانپزشکی، علوم رفتاری و نوروبیولوژی دانشگاه استنفورد و از پژوهشگران این پروژه گفت: ما با استفاده از این ژنها به عنوان نقاط ورودی، گروههای ویژهای از سلولهای مغزی را شناسایی کردهایم که رفتارهای جنسی خاص را تنظیم میکنند.
همچنین پژوهشگران، بیش از ۶۰۰ تفاوت در سطوح فعالسازی ژن را بین موشهای ماده در مراحل گوناگون "دوره پذیرش"(Estrous cycle) مشخص کردند.
شاه ادامه داد: یافتن چند صد ژن در این چهار ساختار کوچک مغز که سطح فعالیت آنها فقط به مرحله دوره پذیرش ماده بستگی دارد، بسیار شگفتآور بود.
ساختارهای مغزی که پژوهشگران روی آنها تمرکز کردند، میان پستانداران از جمله انسان مشترک هستند.
شاه گفت: موشها انسان نیستند اما منطقی است انتظار داشته باشیم که سلولهای مغزی مشابه، در رفتارهای اجتماعی جنسی ما نقش داشته باشند.
این پژوهش، در مجله "Cell" به چاپ رسید.