پیش بینی علائم اولیه زوال عقل توسط پوشیدنی ها در آینده

ارتباط میان تخریب عصبی و حرکت به خوبی شناخته شده است. در واقع، در چند سال گذشته، محققان دریافته‌اند که می‌توانند بیماری آلزایمر را به سادگی با ردیابی الگوهای راه رفتن بیماران به درستی تشخیص دهند.

یکی از محدودیت‌های این نوع مطالعات روی نحوه راه رفتن، نیاز به سیستم‌های رایانه‌ای پیچیده برای تشخیص ویژگی‌های حرکتی است که با زوال عقل مرتبط هستند. تاکنون چنین سیستمی را نمی‌توان به راحتی در خانه‌ها مستقر کرد، اما این تحقیق جدید به دنبال استفاده از داده‌های در دسترس و رایج‌تر جمع‌آوری‌ شده توسط پوشیدنی‌های محبوب ردیابی تناسب اندام مانند Fitbit است.

این مطالعه داده‌های 585 نفر را که در یک پروژه تحقیقاتی در مورد پیری ثبت نام کرده‌اند، تجزیه و تحلیل کرد. محققان می‌گویند هدف این بود که بفهمیم آیا بین الگوهای فعالیت روزانه و سلامت شناختی همبستگی وجود دارد یا خیر.

اگرچه این مطالعه هیچ تفاوتی در معیارهای کلی فعالیت کلی روزانه سالمندان سالم از نظر شناختی با افراد مبتلا به آلزایمر پیدا نکرد، اما زمانی که محققان روی بازه‌های زمانی روز دقیق‌تر شدند و به الگوها توجه کردند، تفاوت‌های فاحشی ظاهر شد.

به عنوان مثال محققان دریافتند در بازه زمانی بعدازظهر، یعنی از آغاز ظهر تا ساعت 6 بعدازظهر، افراد مبتلا به اختلالات شناختی به طور قابل توجهی کمتر از گروه سالم حرکت می‌کنند. این حرکت در هنگام بعد از ظهر در گروه دچار آسیب نیز به طور قابل توجهی مقطعی، منقطع و کم بود.

آمال وانیگاتونگا، نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید این کاهش حرکت عصرگاهی به طرز جالبی یادآور پدیده شناخته شده در آلزایمر به نام "غروب خورشید" است.

وی گفت: دیدن این تفاوت در بعدازظهرها جالب بود، چرا که یکی از علائم اصلی آلزایمر، پدیده "غروب آفتاب" است که شامل افزایش گیجی و تغییرات خُلقی است که از بعد از ظهر شروع می‌شود و ممکن است این نشانگرهای فعالیت (فناوری‌های پوشیدنی) برخی از حرکات مربوط به این علائم را ثبت کنند.

گفتنی است که هنوز روزهای اولیه این مطالعه است و قبل از اینکه این امکان به نوعی برنامه نظارت بر زوال عقل برای ساعت‌های هوشمند تبدیل شود، کار بیشتری لازم است. گام بعدی این است که داده‌های این نظارتگرهای فعالیت را در یک دوره زمانی طولانی‌تر بررسی کنیم تا بفهمیم آیا تغییرات قابل اندازه‌گیری در حرکت می‌تواند نشانه تغییر از شناخت سالم به اختلال خفیف باشد یا خیر.

"وانیگاتونگا" خوشبین است که این یافته‌ها می‌توانند روزی به یک سیستم نظارت بر حرکت منجر شوند که تغییرات مغزی را در مراحل اولیه ثبت کنند. وی می‌گوید هر راهی برای نشان دادن زودهنگام این نوع کاهش‌ها به پزشکان بهترین فرصت را برای ارائه مداخلاتی که می‌توانند پیشرفت بیماری را کاهش دهند، ارائه می‌دهد.

وی افزود: ما تمایل داریم که فعالیت بدنی را به عنوان یک درمان بالقوه برای کاهش زوال شناختی در نظر بگیریم و این مطالعه به ما یادآوری می‌کند که زوال شناختی ممکن است به نوبه خود فعالیت بدنی را کم کند و ممکن است روزی بتوانیم چنین تغییراتی را برای آزمایش‌های زودتر و کارآمدتر نظارت کنیم و آغاز روند بیماری را تشخیص دهیم و اختلال شناختی که منجر به آلزایمر می‌شود را به تأخیر بیاندازیم و شاید بتوانیم از آن جلوگیری کنیم.

این مطالعه در مجله Alzheimer's Disease منتشر شده است.