نوع جدیدی از ستارگان کشف شد

این ستاره پرجرم هلیومی دارای یک میدان مغناطیسی فوق العاده قوی است، به این معنی که می‌تواند مرحله مقدماتی یک مگنتار(مغنااختر) باشد که یک پوسته ستاره‌ای متراکم است که تاکنون منشأ ناشناخته‌ای دارد.

HD 45166 یک منظومه ستاره‌ای دوتایی است که در فاصله ۳۰۰۰ سال نوری از زمین، در صورت فلکی تک‌شاخ قرار دارد. ستاره اولیه آن بزرگ است و بیشتر از هلیوم ساخته شده و مشاهدات نشان می‌دهد که دارای برخی ویژگی‌های غیرقابل توضیح است. بنابراین ستاره شناسان با استفاده از طیف وسیعی از ابزارها در سراسر جهان، در حال بررسی آن هستند.

اکنون داده‌های جدید نشان می‌دهند که این ستاره دارای میدان مغناطیسی فوق‌العاده قوی ۴۳ هزار گاوسی است، این در حالی است که به عنوان مثال میدان مغناطیسی خورشید خودمان تنها ۱۰ گاوس قدرت دارد.

این ستاره اولیه، منظومه HD 45166 را تبدیل به مغناطیسی‌ترین ستاره‌ای می‌کند که تاکنون کشف شده است.

تومر شنار نویسنده اصلی این مطالعه گفت: کشف نوع جدیدی از اجرام نجومی، هیجان‌انگیز است. به خصوص زمانی که در تمام مدت از معرض دید پنهان بوده باشد.

این کشف نه تنها یک نوع کاملاً جدید از ستارگان است، بلکه ممکن است به توضیح یک ناهنجاری نجومی دیگر که ستاره‌های نوترونی با میدان‌های مغناطیسی فوق‌العاده قوی معروف به مگنتارها هستند، کمک کند.

تاکنون چند ۱۰ مورد از این اجرام تایید شده است و در حالی که اعتقاد بر این است که آنها در هنگام فروپاشی ستارگان پرجرم تشکیل می‌شوند، مشخص نیست که چرا فقط برخی از آنها میدان مغناطیسی نیرومندی پیدا می‌کنند و به مگنتار تبدیل می‌شوند، در حالی که برخی دیگر چنین نمی‌کنند و به ستاره‌های نوترونی معمولی تبدیل می‌شوند.

ستاره نوترونی، هسته‌ی فروپاشی‌شده‌ی ستاره ابرغول پرجرمی ‌است که جرم آن در مجموع بین ۱۰ تا ۲۵ جرم خورشیدی بوده ‌است، به ‌ویژه اگر ستاره‌ی فروپاشیده غنی از فلز بوده ‌باشد. وقتی یک ستاره ذخیره هلیم خود را به پایان می‌رساند، منبسط می‌شود و دیگر توان تحمل نیروی گرانشی حاصل از هسته خود را ندارد. در نتیجه هسته در خود فرو می‌پاشد. هسته‌ی این اجرام از پوسته‌ای به جنس جامد(غالبا آهن) و درونشان به جنس مایعی با چگالی بالا است.

مگنتار(Magnetar) یا ستاره مغناطیسی یا مغنااختر نیز نوعی ستاره نوترونی است که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی دارد.

پژوهشگران این مطالعه در نتیجه‌ی محاسبات خود بر این باور هستند که HD 45166 به احتمال زیاد در هنگام مرگ به یک مگنتار فرو می‌پاشد و میدان مغناطیسی بسیار قوی‌تری با قدرت ۱۰۰ تریلیون گاوس به دست می‌آورد که غیر قابل تصور است.

مشاهدات و رصدهای بیشتر می‌تواند ستاره‌های مشابه دیگری را که به نظر می‌رسد اجداد مغناطیسی هستند، نشان دهد که در نهایت می‌تواند به این سوال دیرینه پاسخ دهد که آنها از کجا آمده‌اند.

این پژوهش در مجله «ساینس»(Science) منتشر شده است.