افزایش امیدها برای مهار سرطان پستان؛ دانشمندان عامل گسترش تومورها به دیگر نقاط بدن را کشف کردند
به لطف پیشرفت‌های عظیم پزشکی از اواخر قرن بیستم بدین سو، امروزه میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در مقایسه با دهه هشتاد میلادی به نصف کاهش یافته است.
با این حال پزشکان همچنان در درمان بسیاری از سرطان‌ها، از جمله بیش از ۸۰ درصد از برخی از پیشرفته‌ترین سرطان‌های پستان، ناکام هستند و بخش قابل توجهی از بیمارانی که به درمان پاسخ می‌دهند همچنان متاستاز یا گسترش سلول‌های سرطانی به دیگر نقاط بدن را تجربه می‌کنند.
حالا اما تیمی از محققان در دانشگاه استنفورد آمریکا می‌گویند عاملی را پیدا کرده‌اند که نقشی اساسی در متاستاز تومورهای سرطان پستان در بدن ایفا میکند. این پروتئین که «ای‌ان‌پی‌پی۱» (ENPP1) نام دارد، توسط سلول‌های سرطانی و سالم داخل و اطراف تومور تولید می‌شود و به عنوان یک کلید روشن/خاموش عمل میکند.
پژوهشگران اعتقاد دارند سطح بالای این ماده در بدن با مقاومت در برابر ایمنی‌درمانی و متاستازهای بعدی ارتباط دارد.
ایمنی‌درمانی یا ایمونوتراپی به نوعی روش معالجه سرطان گفته می‌شود که در آن پزشکان از سیستم ایمنی خود بدن برای مبارزه با بیماری استفاده می‌کنند و به آن کمک می‌کنند تا سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کند. از این شیوه می‌توان به تنهایی و یا در ترکیب با سایر روش‌های درمانی (مانند جراحی، شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی) استفاده کرد و در حال حاضر به عنوان دوره استاندارد درمان برای برخی سرطان‌ها تجویز می‌شود.
ایمونوتراپی به این صورت کار میکند که یک سلول ایمنی (به نام «تی»)، یک سلول سرطانی را از کار می‌اندازد و مانع از تعامل آن با سلول‌های بدن می‌شود. اما برای اینکه این کار موثر باشد، این سلول‌های «تی» باید وارد تومور شوند.
تومورهایی مانند تومورهای سرطان ریه که با ایمونوتراپی قابل درمان هستند و سلول‌های ایمنی «تی»می‌توانند وارد آنها شوند اصطلاحا «گرم» نامیده می‌شوند، اما آنهایی که قابل درمان نیستند (نظیر تومورها در سرطان پستان و پانکراس) «سرد» خوانده می‌شوند و سلول‌های ایمنی «تی» نمی‌توانند به درون آنها نفوذ کنند.
دانشمندان می‌گویند وجود پروتئین «ای‌ان‌پی‌پی۱» در تومورهای سرد باعث می‌شود درمان روی آنها جواب ندهد.
متاستاز به دیگر نقاط بدن یکی از مشکلات عمده سرطان پستان به شمار می‌رودعکس: آسوشیتد پرس
وقتی آنان داده‌های یک کارآزمایی بالینی سرطان پستان را بررسی کردند متوجه شدند بیمارانی که سطح بالایی از این پروتئین در تومورهایشان داشتند، سرطان‌شان با احتمال بیشتری متاستاز داده بود و بدنشان در مقابل ایمنی‌تراپی مقاومت کرده بود. در طرف مقابل، کسانی که سطح پروتئین پایینی داشتند، به ایمنی‌تراپی بهتر جواب داده بودند و سرطان در بدنشان پخش نشده بود.
ادامه تحقیقات نشان داد که حذف این پروتئین در موش‌ها با چاقوی جراحی مولکولی، باعث کاهش رشد تومور و همچنین کم شدن متاستازها می‌شود.
این بدان معناست که پزشکان می‌توانند برای تعیین درمان مناسب برای بیماران مبتلا به سرطان پستان به سطح پروتئین ای‌ان‌پی‌پی۱ آنها نگاه کنند و با تجویز داروهایی که این پروتئین را تخریب میکند، درمان‌های موجود را مؤثرتر سازند.
روش ایمنی‌درمانی اغلب به عنوان «آبشار» با یک سری سیگنال توصیف می‌شوند که اقدامات پایین‌دستی را در بدن آغاز می‌کنند که در نهایت منجر به پاسخ می‌شود. دکتر لی می‌گوید: «برای اینکه سرطان‌ها مانع از شناسایی خودشان توسط سیستم ایمنی شوند، سدهایی می‌سازند که مانع از نفوذ جریان سیگنال شوند. ما نشان دادیم که این پروتئین مانند یک سد بزرگ در بالای آبشار عمل میکند.»
تیم محققان گفته‌اند در حال حاضر چندین مهارکننده این پروتئین در دست توسعه بالینی هستند.
دکتر لی با بیان اینکه مطالعه آنها باید برای همه «امیدوارکننده» باشد، گفت این روش مقابله با تومورهای سرد می‌تواند در شمار دیگری از سرطان‌ها نظیر سرطان ریه، گلیوبلاستوما و سرطان پانکراس نیز به کار رود.
نتایج مطالعات تازه در نشریه «آکادمی ملی علوم آمریکا» منتشر شده است.
