دانشمندان: بهبود زخم های بدن به درک ما از گذر زمان وابسته است

دانشمندان برای اولین بار توانستند ثابت کنند که درک ما از گذشت زمان می‌تواند به‌طور مستقل بر نحوه بهبود زخم‌ها تأثیر بگذارد. درحالی‌که این مطالعه مقدماتی است، راه را برای درک بهتر ارتباط ذهن و بدن و نقش آن در درمان، مدیریت درد و موارد دیگر باز می‌کند.

محققان دانشگاه  هاروارد  از طریق گزارش‌دهی در خانه و جلسات آزمایشگاهی کنترل‌شده دریافتند که التهاب پوستی به‌جا مانده از یک فنجان ساکشن (که در درمان «حجامت» استفاده می‌شود) در افرادی که گذر زمان بیشتری را از زمان ایجاد زخم احساس کردند، به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافته است. حتی اگر دوره زمانی سپری شده‌ در تمام گروه‌‌ها ثابت باقی ماند.

محیط و شرایط آزمایشی

محققان 33 شرکت‌کننده بین 18 تا 50 ساله را انتخاب کردند که هر کدام تحت یک آزمایش چندوجهی قرار گرفتند.

ابتدا همه شرکت‌کنندگان فنجان ساکشن را روی یک نقطه خاص از بازوی خود قرار دادند و دستورالعمل‌های دقیق درمورد زمان ساکشن و درمان را دنبال کردند.

سپس از آنها خواسته شد که فوراً از علامت باقی‌مانده از فنجان عکس بگیرند، نظرسنجی را تکمیل کنند، 30 دقیقه بعد عکس دیگری بگیرند و سپس به سؤالات بیشتری پاسخ دهند. آنها موظف بودند این کار را هر روز به مدت یک هفته قبل از جلسات آزمایشگاه انجام دهند.

در آزمایشگاه، هر شرکت‌کننده در سه جلسه تحت شرایط آزمایشی قرار گرفت: زمان آهسته (14 دقیقه)، زمان عادی (28 دقیقه) و زمان سریع (56 دقیقه). درحالی‌که تمام جلسات 28 دقیقه بود!

شمارنده‌ها دچار تغییر شده‌ بود تا درک گذر زمان دچار انحراف شود. آنها هیچ ساعت یا موبایلی در آزمایشگاه نداشتند، اما یک شمارنده روی تبلت در اختیارشان قرار می‌گرفت که هر چهار دقیقه یک‌بار به‌مدت یک دقیقه سبز می‌شد تا یک بررسی از بهبودی صورت بگیرد.

شرکت‌کنندگان درحالی‌که منتظر بودند تا پیشخوان سبز شود، باید  تتریس  بازی می‌کردند. درحالی‌که جلسه زمان عادی به‌صورتی بود که شرح داده‌ شد، در جلسه زمان آهسته، شمارنده هر  دو دقیقه  سبز می‌شد. این بازه در جلسه‌ی زمان سریع، هر هشت دقیقه بود.

پس از جلسات 28 دقیقه‌ای، شرکت‌کنندگان وظیفه داشتند تا کلیپ‌های خاص یوتیوب را رتبه‌بندی کنند. این کار باعث می‌شد تا هر گونه درک ذاتی از زمان پس از اتمام جلسات نیز بیشتر تغییر پیدا کند. محققان همچنین در فواصل زمانی مختلف از زخم حجامت عکس گرفتند، درست مانند کاری که شرکت‌کنندگان در خانه انجام می‌دادند.

نتایج و میزان بهبود زخم

چیزی که محققان دریافتند این بود که تنها پنج نفر از 32 شرکت‌کننده، پس از پایان جلسات 14 دقیقه‌ای میانگین نرخ بهبودی هشت یا بالاتر را داشتند. در مواجهه با زمان عادی، هشت شرکت‌کننده نرخ بهبودی هشت یا بالاتر داشتند. درحالی‌که در جلسات 56 دقیقه‌ای، 11 شرکت‌کننده این میزان بهبودی بالا را داشتند.

بیش از یک سوم از شرکت‌کنندگان در پایان دوره زمانی که معتقد بودند جلسه 56 دقیقه به‌طول انجامیده‌، تقریباً به طور کامل بهبود یافته بودند. این تقریبا بیشتر از دو برابر درصد افرادی است که همان بهبود را در پایان دوره زمانی که فکر می‌کردند جلسه 14 دقیقه بود تجربه کردند.

متغیرهای روانی-اجتماعی موجود نیز در این تحقیق بررسی شدند. به‌عنوان مثال، تأثیر استرس و سن بر روند بهبودی. اما داده‌ها نشان دادند که یک رابطه پیچیده بین مفاهیم درونی زمان و پاسخ فیزیولوژیکی به گذر زمان وجود دارد.

این نتایج به‌سادگی بر اهمیت عوامل روانشناختی در تمام جنبه‌های سلامت و رفاه پافشاری می‌کند. ادراکات، انتظارات، باورها و... در سراسر ذهن و بدن منعکس می‌شوند و فرآیندهای بیولوژیکی و فیزیولوژیکی را شکل می‌دهند.

این تیم اکنون درحال تحقیق بر روی روش‌هایی برای درک بهتر مکانیسم‌های اساسی این یافته‌های اولیه است. درحالی‌که مطالعه کنونی نقطه شروعی جذاب برای کشف پیچیدگی‌های زیست‌شناسی ذهن و بدن ما ارائه می‌دهد.