گزارشی از پهپادهای انتحاری ایران/ پرنده‌های مرگبار ارتش و سپاه؛ از پرسه‌زن‌ها تا ۲۰۰۰ کیلومتری‌ها

طی چند دهه اخیر فناوری پهپادی نقش برجسته‌ای در نبردها و جنگ‌های جهان پیدا کرده است و در این بین پهپاد‌های «انتحاری» از نقش برجسته‌تری نسبت به سایر انواع پهپاد‌ها برخوردار هستند.

این پرنده‌های بدون سرنشین که مشخصاتی شبیه به موشک‌های کروز دارند، در انواع مختلف با کارآیی‌های متفاوت، به دلیل صرفه اقتصادی، اثرگذاری مناسب و سهولت بکارگیری به جنگ افزاری تبدیل شده‌اند که بعضا تعیین کننده سرنوشت میادین جنگ هستند و یا حداقل قادرند تلفات قابل توجهی به دشمن وارد کنند.

از سوی دیگر این نوع از پهپادها به دلیل ابعاد کوچکتری که نسبت به سایر پهپادها دارند سخت‌تر توسط رادارها شناسایی می‌شوند و برخی از آنها حتی قابل حمل توسط نفر بوده و در یگان‌های پیاده و نیروهای ویژه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نیروهای مسلح و صنایع دفاعی کشورمان نیز در سال‌های اخیر طیف متنوعی از پهپادهای انتحاری را طراحی و تولید کرده‌اند، بگونه‌ای که امروز به یکی از کشورهای مطرح در حوزه طراحی و تولید پهپادهای انتحاری تبدیل شده‌ایم. از طرفی کیفیت پهپادهای تولید شده در ایران در برخی از عملیات‌هایی که نیروهای مسلح اجرا کرده‌اند خود را نشان داده و همین امر موجب شده تا برخی از کشورها خواهان این پهپادها باشند.

در این گزارش نگاهی به مهمترین پهپادهای انتحاری ساخت ایران خواهیم داشت.

***

* طوفان

«طوفان» نوعی از پهپادهای ایرانی است که برای یافتن و انهدام دشمن با استفاده از جست‌وجوگر اپتیکی ساخته شده است. این پهپاد که از آن با نام «چمران2» نیز یاد شده، با استفاده از مواد جاذب امواج رادار و سبک ساخته شده و سطح مقطع راداری آن بسیار پایین است. دوربین جلونگر که در دماغه این هواپیما قرار دارد تا آخرین لحظه تصاویر را به‌صورت بی‌درنگ ارسال می‌کند تا کار هدفگیری به انجام برسد.

بیشینه سرعت طوفان 250 کیلومتر بر ساعت، شعاع پروازی 100 کیلومتر، سقف پرواز 14000 پا (معادل 4267 متر) و مداومت پروازی آن 2‌ــ‌1 ساعت عنوان شده است. برد 100کیلومتری طوفان ارزش عملیاتی قابل قبولی برای آن ایجاد کرده است و با مداومت پروازی خود زمان کافی برای جست‌وجوی هدف و حمله به آن را فراهم می‌کند.

البته در صورت استفاده از هدایت و ناوبری مستقل از ایستگاه زمینی، پهپاد طوفان با توجه به مداومت پروازی و فرض سرعت پیمایشی حداقل 200 کیلومتر بر ساعت می‌تواند به برد 200 تا 400 کیلومتری دست یابد.

پیکربندی این پهپاد تا حدودی نامتعارف بوده و طرحی بین پهپادهای بال دلتایی و بال پرنده را تداعی می‌کند ضمن آنکه یک موتور ملخی درون‌سوز که در انتهای بدنه نصب شده نیروی حرکتی طوفان را فراهم کرده است. چند سطح عمودی در نوک بال و میانه بدنه نیز کار پایدارسازی آن را به‌عهده دارند.

تاکنون دو نمونه از این هواپیما نمایش داده شده است. سازوکار (مکانیزم) پرتاب طوفان از نوع JATO بوده و در صورت نیاز به فرود این هواپیما به‌روش فرود آرام روی زمین بازیابی می‌شود. با این شیوه، پرتاب این پهپادهای کوچک در نزدیکی خطوط مقدم نبرد و یا در فضای جنگ شهری به‌عنوان یک راه‌حل فوری و واکنش سریع برای انهدام یک هدف مهم تلقی می‌شود.

* صاعقه

این پهپادها نمونه‌ای از پهپاد هدف تمرینی «صاعقه» هستند که با مجهز شدن به سر جنگی 10کیلوگرمی برای عملیات انتحاری با برد 100 کیلومتر و توانایی ارسال تصاویر تا برخورد به هدف آماده شده‌اند، به این ترتیب کاربر ضمن دریافت اطلاعات از آخرین وضعیت هدف، امکان افزایش دقت در اصابت را با خطای کمتر از یک متر دارد و همچنین در صورت نیاز می‌تواند با رؤیت هدف مهمتری از طریق تصاویر، به انتخاب آن هدف اقدام کند. البته پهپاد صاعقه در دو نوع 1 و 2 با مشخصات تا حدودی متفاوت ساخته شده است.

«صاعقه‌ــ‌1» هواپیمای بدون سرنشینی از نوع بال دلتا با ضریب منظری متوسط رو به پایین است که توسط متخصصان داخلی طراحی و به‌صورت انبوه تولید شده و در اختیار نیروهای مسلح قرار گرفته است. صاعقه جزو سریعترین پهپادهای موتور ملخی ایرانی است که همین عامل سرعت بالای آن را به ابزار مناسبی برای تمرین ادوات توپخانه‌ای تبدیل کرده است.

همچنین از نظر قابلیت مانور نیز در زمره پهپادهایی با چابکی بالا قرار می‌گیرد، به‌خصوص با توجه به پیکربندی بال دلتایی و عدم وجود سطح متعادل کننده به‌نظر می‌رسد این پرنده با ناپایداری ذاتی یا پایداری کم طراحی شده باشد که این ویژگی باعث چابکی پرنده در پاسخ به فرامین داده‌ شده می‌گردد.

این هواپیمای بدون سرنشین توسط پرتابگر JATO پرتاب می‌شود. این پرتابگر که توسط کارشناسان داخلی طراحی و ساخته شده است این امکان را فراهم می‌آورد تا هواپیما بدون نیاز به باند پروازی بتواند سرعت اولیه لازم جهت پرواز را به‌دست آورد.

در این پرتابگر از نیروی راکت با سوخت جامد استفاده شده است. به‌کمک این پرتابگر، امکان پرتاب هواپیما در هر شرایط و موقعیت وجود دارد و به‌راحتی می‌توان از روی عرشه ناو، خودروی سبک، مناطق کوهستانی و حتی از ورودی پناهگاه‌ها و تونل‌ها هواپیما را به پرواز درآورد.

صاعقه‌ــ‌1 در آموزش عملیات پدافند هوایی به‌عنوان هدف برای سامانه‌های دفاع هوایی غیرراداری و همچنین فریب دشمن در صحنه نبرد استفاده می‌شود. اجرای مانور در صاعقه‌ــ‌1 از طریق یک دستگاه رادیو کنترل با سامانه ردیاب اپتیکی به‌وسیله خلبان و تأمین پایداری پرواز آن به‌وسیله یک سامانه پایداری خودکار صورت می‌گیرد.

این پرنده با توجه به سبکی و شکل آیرودینامیکی مناسب و بهره‌گیری از فناوری مواد مرکب سبک‌وزن در سازه با سرعتی بالا توانایی اجرای انواع مانورهای پروازی را دارد. بازیابی این هواپیما معمولاً توسط چتر صورت می‌گیرد و در شرایط اضطراری می‌تواند به‌آرامی توسط خلبان در باند فرود آید.

بیشینه سرعت صاعقه‌ــ‌1 برابر 250 کیلومتر بر ساعت، شعاع پرواز 10 کیلومتر، سقف پرواز 11هزار پا (حدود 3300 متر) و مداومت پرواز آن حدود 60 دقیقه است.

«صاعقه‌ــ‌2» نیز بر اساس نمونه اول با جنس بدنه از مواد مرکب بوده و کاربرد آن علاوه بر هدف پرنده به‌منظور آموزش و تمرین پرسنل پدافند موشکی و راداری، فریب دشمن در صحنه نبرد نیز می‌تواند باشد.

پهپاد صاعقه 2

صاعقه‌ــ‌2 با داشتن خط انتقال داده متشکل از تجهیزات الکترونیکی و مخابراتی هواپیما و ایستگاه کنترل زمینی قابل حمل و سبک مجهز به رایانه‌های مناسب می‌تواند در ارتفاع 10 تا 12 هزار پایی (3000 تا 3600 متری) پرواز کند. طول این نمونه 2.81 متر، دهانه بال 2.60 متر، بیشینه جرم پرتاب 60 کیلوگرم، بیشینه سرعت 230 تا 250 کیلومتر بر ساعت و مداومت پرواز آن 45 تا 60 دقیقه و برد 50 کیلومتر است.

ایستگاه کنترل زمینی این پرنده به‌عنوان سامانه ارسال اطلاعات و فرامین مورد نیاز جهت هدایت و کنترل پرنده که به‌وسیله خلبان اعمال می‌گردد توانایی برقراری ارتباط uplink وdownlink، دریافت اطلاعات پروازی، ذخیره‌سازی و نمایش اطلاعات دریافت‌شده را دارد.

صاعقه‌ــ‌2 پس از طی مسیر برنامه‌ریزی‌شده به‌صورت خودکار با تغییر مسیر به مبدأ پرواز خود و یا هر نقطه از پیش تعیین‌شده بازمی‌گردد. بازیافت این هواپیما نیز همانند صاعقه‌ــ‌1 صورت می‌گیرد.

هدایت و کنترل این هواپیما به دو صورت نیمه‌خودکار یعنی با اعمال فرامین کاربر به‌صورت رادیویی با توجه به دریافت اطلاعات پروازی هواپیما و مأموریت تعیین‌شده هدایت می‌شود، و در حالت تمام‌خودکار، مختصات نقاط مسیر پرواز و ارتفاع از سطح دریا توسط کاربر از طریق ایستگاه زمینی پیش از پرواز در حافظه تجهیزات الکترونیکی پرنده ذخیره می‌شود. هواپیما پس از پرواز و قرار گرفتن در حالت مأموریت توسط خلبان با استفاده از GPS و ارتفاع‌سنج، خود را در مسیر از پیش تعیین‌شده قرار می‌دهد.

متخصصان نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران با استفاده از ساختار مطلوب و توانمندی‌های پهپاد صاعقه و به‌احتمال زیاد صاعقه‌ــ‌2 یک نمونه رزمی تهاجمی با برد 100 کیلومتر را از روی آن توسعه داده‌اند که ضمن قابلیت ارسال تصاویر با حمل محموله انفجاری با قدرت تخریب مناسب امکان تهاجم سریع در زمان کمتر از 30 دقیقه به هر هدف مدنظر فرماندهان را فراهم می‌کند.

* ابابیل

خانواده پهپادهای ابابیل با انواع S ، B و T یکی دیگر از پهپادهای طراحی داخلی بوده که طراحی نسل اول آن به اواسط دوران جنگ تحمیلی بازمی‌گردد. در سال 1370 نمونه بازطراحی‌ شده آن در خط تولید قرار گرفته و به یکی از پرشمارترین پهپادهای ایرانی تبدیل شد.

تحویل انبوه ابابیل2 به نیروی دریایی سپاه در مهر 1399

مشخصات ابعادی و پروازی نمونه‌های مختلف آن متفاوت بوده که شامل قابلیت دستیابی به سرعت 300 کیلومتر بر ساعت، برد عملیات شناسایی 150 کیلومتر، سقف پرواز حدود 4200 متر و حمل محموله شناسایی یا مواد منفجره 30 تا 40 کیلوگرمی است.

علاوه بر مأموریت شناسایی که ابابیل با تصویربرداری از ناوهای هواپیمابر آمریکایی در آن مهارت خود را نشان داد، از این پهپاد به‌عنوان هدف تمرینی پدافند هوایی نیز استفاده می‌شود.

ابابیل هواپیمایی بال پایین و دارای پیش‌بال (کانارد) است و همین ویژگی سبب می‌شود تا با پدید آمدن مشخصه ناپایداری ذاتی یا پایداری کم، مشخصات مانوری آن در سطح بالایی باشد.

پرتاب پهپادهای ابابیل از روی قایقهای تندرو

این هواپیما یک سامانه چندمنظوره بوده و جهت مأموریتهای گوناگونی همچون هدف هوایی در قالب هواپیمای شبیه‌سازی‌کننده دشمن به‌کار می‌رود. ویژگی‌های کلی این پهپاد عبارتند از طراحی آیرودینامیکی مناسب، جداسازی و مونتاژ سریع، سهولت به‌کارگیری و تعمیر، تحرک و انعطاف‌پذیری خوب، قابلیت استفاده در محیط‌های دریا و خشکی، قابلیت بازیابی و استفاده چندباره، قیمت تمام‌شده مناسب. بدنه نمونه‌های اولیه از آلومینیوم استاندارد هوایی بود و بعداً نوع ساخته‌شده از مواد مرکب نیز به تولید رسید.

پرتاب پهپاد ابابیل 2 از روی ناو ارتش

این پهپاد با استفاده از انواع سامانه‌های پیشرفته تبادل داده و نیز ناوبری خودکار امکان پرواز تحت کنترل ایستگاه زمینی یا به‌صورت خودکار و برنامه‌ریزی‌شده از قبل روی مناطق مشخص‌شده را دارد.

* کیان

پهپاد کیان‌ــ1 در سال 1393 با مأموریت سنجش تجهیزات پدافند هوایی، پهپاد هدف و تهاجمی انتحاری با ابعادی کوچک و با موتور میکروجت با توانایی رسیدن به سرعت بیشینه 480 کیلومتر بر ساعت ساخته شده و به‌تعداد زیاد به‌خدمت گرفته شده بود. این پهپاد با دهانه بال 2 متر قابلیت حمل محموله 30کیلوگرمی با سقف پرواز نزدیک به 5500 متر را دارا بوده و با سرعت پیمایشی 350 کیلومتر بر ساعت پرواز می‌کند.

پهپاد کیان

کیان-2 بر اساس طرح موفق و عملیاتی کیان‌ــ1 با ابعادی در حدود دو برابر و برای مأموریت‌های متنوع ساخته و در شهریور 1398 در اختیار نیروهای مسلح کشور قرار گرفت. از جمله مأموریت‌های پهپاد کیان‌ــ‌2 انهدام اهداف مدنظر پدافند هوایی به‌صورت نقطه‌زن است. برد عملیاتی این پهپاد بیش از 1000 کیلومتر عنوان شده که با توجه به بزرگی قابل توجه ابعاد کیان‌ــ2 نسبت به کیان‌ــ1 قابل دستیابی است.

کیان‌ــ‌2 از موتور جت توربین گازی کوچک و احتمالاً از نوع توربوجت در داخل بدنه استفاده می‌کند که دو ورودی هوای آن با طراحی بسیار پیشرفته‌ای به‌صورت منطبق بر بدنه و طرفین آن قرار گرفته‌اند. این پهپاد از نوع بال دلتا بوده که خصوصیات دینامیکی خوبی برای آن در سرعت‌های بالا ایجاد می‌کند، از جمله مانورپذیری بالا که برای افزایش دقت در انهدام هدف نیز به‌کار می‌آید.

کیان‌ــ‌2 با دهانه بال حدود 3.5 تا 4 متر و طول حدود 4.5 متر ساخته شده است. این ابعاد بزرگتر نسبت به کیان‌ــ‌1 و بال‌های با ضخامت بالا که مناسب پرواز در سرعت‌های فروصوت است امکان حمل سوخت بسیار بیشتری را به کیان‌ــ‌2 داده است.

هر دو پهپاد کیان‌ــ‌1 و 2 از شتاب‌دهنده سوخت جامد برای شروع پرواز و رسیدن به سرعت اولیه لازم برای شروع به کار موتور جت استفاده می‌کنند. این پهپادها برای اجرای مأموریت‌های تهاجمی لازم برای عملکرد شبکه پدافند هوایی کشور از جمله انهدام مراکز شنود یا جنگ الکترونیک دشمن که برای عملکرد مجموعه پدافند هوایی کشور تهدید به‌شمار می‌رود قابل استفاده هستند.

ورودی موتور جت پهپاد کیان

* کرار

پهپاد انتحاری کرار به عنوان جدیدترین عضو خانواده این پهپاد پرکاربرد ایرانی در رزمایش پدافند هوایی سال 1398 معرفی شد. هدف از توسعه این نمونه، اجرای عملیات تندخیز (اسکرامبل) به منظور مقابله با اهداف هوایی مهاجم بیان شده است.

پهپاد کرار ساخت صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) به طور رسمی در روز صنعت دفاعی در سال 1389 رونمایی شد. دو مأموریت اصلی این پهپاد در آن زمان، استفاده به عنوان هدف پرنده برای آزمایش سامانه های راداری و پدافندی و اجرای عملیات بمباران هوایی عنوان شد. تا امروز 4 نسل از پهپاد کرار معرفی شده است که تفاوتهای مختصری در ابعاد و مشخصات پروازی اما مأموریتهای متنوع دارند. همه انواع پهپاد کرار با استفاده از پرتابگر ریلی و شتاب دهنده سوخت جامد پرتاب شده و شیوه فرود آنها نیز با چتر و کیسه هوا است.

پهپاد چند منظوره کرار

طول 3.75، دهانه بال 3.1 و ارتفاع 1.5 متر و بیشینه وزن برخاست 750 کیلوگرم با قابلیت حمل محموله 250 کیلوگرمی از ویژگی های پهپاد کرار-3 است. این نمونه به سقف پرواز 35000 پا معادل 10670 متر، سرعت نهایی 700 و سرعت پیمایشی 650 کیلومتر بر ساعت دست یافته و مداومت پروازی 1 ساعت و 15 دقیقه دارد. در این نمونه از موتور جت طلوع-4 با سوخت JP-4 استفاده شده و جنس بدنه نیز عمدتاً از آلومینیوم است.

برای سایر نمونه‌های کرار قابلیت پرواز تا ارتفاع 40000 پا معادل 12200 متر و سرعت نهایی 900 کیلومتر بر ساعت ذکر شده است. پهپادهای کرار در صورت پرواز با ارتباط مستقیم با ایستگاه مبدأ تا برد 200 کیلومتر (کرار-3) و در صورت پرواز برنامه ریزی شده خودکار بدون نیاز به ارتباط دائم با ایستگاه بین 800 تا 1000 کیلومتر برد دارد.

پهپاد کرار انتحاری( سمت چپ)

با افزوده شدن سامانه‌های ناوبری متفاوت و نیز یک جستجوگر اپتیکی به نوک دماغه و البته خط امن داده بین پهپاد و ایستگاه‌های فرماندهی پدافند هوایی، کرار انتحاری این قابلیت را پیدا کرده است تا به صورت خودکار از محل ذخیره خود که می‌تواند هر نقطه‌ای در کشور باشد به پرواز در آمده و با دریافت مستقیم اطلاعات هدف، با بهینه‌ترین مسیر اوجگیری، به سمت آن حرکت کند. کرار انتحاری با اصابت مستقیم یا نزدیک شدن تا فاصله مناسب از هدف، عمل انفجار سرجنگی را به انجام می‌رساند.

* خانواده شاهد

شاهد131 و شاهد136:  نخستین بار در رزمایش پیامبر اعظم15 نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تصاویری از انهدام اهداف مختلف توسط پهپادهای «شاهد131» و «شاهد136» به نمایش در آمد.

پهپاد شاهد 131

این پهپادها در جریان رزمایش پیامبر اعظم(ص) 17 نیز نقش پررنگی در تمرین حمله به شبیه‌ساز نیروگاه اتمی دیمونا داشتند و در این تمرین، دقت بالای خود را به نمایش گذاشتند.

پهپاد شاهد 136

قبل از نمایش این دو پهپاد در رزمایش سپاه، نیروهای مبارز یمنی عملیاتی را علیه تأسیسات نفتی آرامکوی عربستان انجام داده بودند که در جریان این حملات از پهپادهای «وعید» که بسیار شبیه به پهپادهای ایرانی بود استفاده کردند؛ موضوعی که موجب شد پهپاد وعید به «قاتل آرامکو» مشهور شود.

پهپاد وعید انصارالله

شاهد131 و شاهد136 پهپادهای انتحاری ایرانی با بدنه دلتا (مثلثی‌شکل) هستند و از موتورهای پیستونی به‌عنوان پیشران بهره می‌برند. هرچند این دو پهپاد بسیار شبیه هم هستند اما شاهد131 ابعادی کوچکتر از شاهد136 دارد و به همین دلیل برخی مشخصات عملکردی و ظاهری آن با شاهد136 متفاوت است.

یکی از تفاوت‌های ظاهری شاهد131 با شاهد136 که شاید به تمایز این دو پهپاد هم کمک می‌کند،‌ تفاوتی است که در بالک‌های انتهایی آنها وجود دارد، در شاهد136 این بالک‌های در بالا و پایین بدنه وجود دارند و در شاهد131 این بالک‌ها فقط در بالای بدنه قرار گرفتند.

عرض بدنه شاهد136، 2ونیم متر و در شاهد131 قدری کوچکتر و چیزی در حدود 2.2 متر است. در شاهد136 طول بدنه 3.5 متر و در شاهد131 این عدد 2.6 متر است. به‌نظر می‌رسد پهپاد شاهد136 دارای برد 2000کیلومتری است و شاهد131 بردی در حدود 900 کیلومتر دارد، همچنین این پهپادها دارای سرجنگی‌هایی به‌وزن 50 و 15 کیلوگرم هستند.

اطلاعاتی که اوکراین از پهپادهای گل شمعدانی 1 و2 منتشر کرده است

اما شهرت جهانی این پهپاد زمانی بیشتر شد که نمونه‌های مشابه این پهپاد با نام‌های وعید 1 و2 توسط انصارالله در یمن و همچنین نمونه ماشبه دیگری از آن به نام گل شمعدانی 1 و2 توسط ارتش روسیه در اوکراین و مورد استفاده قرار گرفت.

علاوه بر این در جریان عملیات‌های متعدد نیروی زمینی سپاه علیه مواضع گروه‌های تجزیه طلب در اقلیم شمال عراق نیز شاهد بکارگیری موفق این پهپادها بوده‌ایم.

شاهد 238:  اما تجربه بگارگیری این پهپادها در عملیات‌های مختلف و احصا برخی نقاط ضعف آن؛ موجب شد تا نوع جدیدی از این پهپادها این بار با موتور جت ارائه شود که «شاهد238» نام دارد.

این پهپاد جدیدی برای نخستین مرتبه در جریان بازدید رهبر انقلاب از نمایشگاه دستاوردهای هوافضای سپاه به نمایش در آمد و در سه نوع مجهز به کاونده حرارتی، اپتیکی و بدون سنسور دیده شد.

پهپاد شاهد 238

شاهد 107:  یکی دیگر از پرنده‌های بدون سرنشین که برخی منابع غیررسمی اطلاعاتی از آن منتشر کرده و مدعی آن هستند که ایران این پهپاد را در اختیار روسیه قرار داده «شاهد107» است.

آنطور که گفته شده،‌ شاهد 107 یک پهپاد چند منطوره است و علاوه بر نقش انتحاری قادر است به عنوان یک پهپاد رزمی و یا شناسایی هم مورد استفاده قرار گیرد.

تصویر منتسب به پهپاد شاهد 107

شاهد 101:  این پهپاد که به تازگی اطلاعاتی از آن منتشر شده تاکنون به صروت رسمی در کشور رونمایی نشده است و تصویر و نام آن توسط رسانه‌های خارجی با عنوان پهپاد جدیدی که ایران به روسیه داده، منتشر شده است.

هرچند اطلاعاتی از این پهپاد در دسترس نیست اما ساختار آن بسیار شبیه به پهپاد معراج 532 نیروی زمینی است از این رو گمان می‌رود مشخصاتی شبیه به آن داشته باشد.

پهپاد شاهد 101

* آرش

پهپاد «آرش2» یکی از پهپادهای ایرانی با برد 2000 کیلومتری است که توسط متخصصان ارتش جمهوری اسلامی ایران طراحی و تولید شده است.

این پهپاد که از یک موتور پیستونی بهره می‌برد بدنه‌ای استوانه‌ای شکل با یک تیل عمودی دارد و دو بال آن در انتهای بدنه قرار گرفته‌اند.

پهپاد آرش

پهپاد آرش2 از روش پرتاب بوسیله جیتو استفاده می‌کند و همین امر آن را بی‌نیاز از باند برای پرواز کرده است.

* صیاد

یکی دیگر از پهپادهای انتحاری ناشناخته ایرانی پهپاد انتحاری «صیاد» است. این پهپاد برای نخستین مرتبه در جریان تحویل دهی انبوهی از پهپادها به نیروی دریایی سپاه مشاهد شد. اما سال گذشته برای نخستین مرتبه در جریان رژه نیروهای مسلح در بندرعباس به صورت رسمی به نمایش در آمد. پهپاد صیاد بدنه‌ای باریک و دم وی شکلی دارد که به کاهش بازتاب راداری آن کمک می‌کند و علاوه بر آن از یک موتور پیستونی به عنوان پیشران استفاده می‌کند.

مشابه این پهپاد با نام صماد در انواع مختلف در اختیار انصارالله یمن قرار دارد و بارها عملیات‌های مختلف و موفقی را به مرحله اجرا درآورده است.

* معراج 

پهپاد «معراج 532»که توسط جهاد خودکفایی نیروی زمینی سپاه طراحی و تولید شده، پهپادی با موتور پیستونی است که برد یک طرفه آن 450 کیلومتر است.

این پهپاد قادر است تا ارتفاع 12 هزار پا به مدت 3 ساعت پرواز کند و  به شیوه تیک‌آف پرتاب از روی خودرو به پرواز در می‌آید و وزن سرجنگی آن نیز 50 کیلوگرم است.

پهپاد معراج 532

یکی دیگر از پهپادهای انتحاری نیروی زمینی سپاه که در دسته مهمات پرسه زن قرار می‌گیرد پهپاد «معراج 521» است. این پهپاد که یک سوئیچ بلید ایرانی محسوب می‌شود قابلیت حمل توسط نفر و بکارگیری در یگان‌های رزمی را دارد و از این رو سلاحی مناسب برای یگان‌های واکنش سریع بحساب می‌آید. علاوه بر این معراج 521 قابلیت شلیک از روی انواع خودرو‌ها را داراست.

پهپاد معراج 521

* سینا

پهپاد پرسه زن «سینا» از نوع انتحاری ضداهدافی مانند تجمع نفرات و خودرو طراحی و تولید شده است. این پهپاد که برای نخستین مرتبه در مرداد ماه امسال به نمایش درآمد یکی دیگر از سوئیچ بلیدهای ایرانی است که توسط وزارت دفاع طراحی و تولید شده است.

پرتاب پهپاد سینا در رزمایش ارتش

سینا تا 5 کیلومتر برد عملیاتی دارد و از پرتابگر زمینی شلیک می شود. مداومت پروازی آن 8 دقیقه بوده و با هدایت دستی و خودکار، از سرجنگی نوع EFP و موتور الکتریکی برخوردار است.

تاکنون پهپادهای انتحاری دیگری مانند پهپادهای امید، باور، پهپاد کروز ابابیل و پهپاد محرم نیز توسط وزارت دفاع و ارتش جمهوری اسلامی طراحی و تولید شده‌اند.

پهپاد «امیر» بسیار شبیه به پهپاد هاروپ اسرائیلی است و آنطور که از ظاهر آن پیدا است بردی در حدود 1000 کیلومتر را می‌توان برای آن متصور بود. همچنین این پهپاد که توسط ارتش طراحی شده است با دارا بودن جستجوگر اپتیکی می‌تواند در نقش یک پهپاد پرسه انتحاری نیز ایفای نقش کند.

پهپاد امید

پهپاد «باور» نیز توسط وزرات دفاع طراحی شده است و به نظر در طراحی آن از پهپادهای انتحاری آرش و شاهد 131 الگو گیری شده باشد. البته هنوز مشخصات بیشتری از این پهپاد منتشر نشده است اما اخباری مبنی بر تست آن در یکی از رزمایش‌های سپاه نیز رسانه‌ای شد.

پهپاد باور

پهپاد «کروز ابابیل» نیز یک پهپاد انتحاری با جستسجوگر اپتیکی است که توسط وزارت دفاع طراحی و ساخته شده و تنها در نمایشگاه دستاوردهای این وزارتخانه در سال گذشته یک عکس از آن نمایش داده شد.

این پهپاد با بدنه استوانه‌ای بیشتر شبیه به موشک است تا پهپاد و هنوز اطلاعاتی درباره بکارگیری آن در نیروهای مسلح منتشر نشده است.

پهپاد ابابیل کروز

پهپاد انتحاری «محرم» هم توسط نیروی زمینی ارتش تولید شده است. این سامانه پهپادی با سر جنگی به وزن 25 کیلوگرم برای انهدام و تخریب اهداف و استحکامات دشمن کاربرد دارد.

این سامانه پهپادی با مداومت پروازی 9 ساعته، به صورت کاملاً بومی در داخل کشور، توسط مرکز تولید، بهینه‌سازی و نوسازی شهید زرهرن طراحی و تولید شده است. این سامانه پهپادی در رزمایش‌های اخیر نیروی زمینی ارتش مورد ارزیابی و تست میدانی قرار گرفته است.