چگونه در روابط مشترک فردی ایده‌آل باشیم؟
یک روانشناس درباره تاثیرات نیاز به ایده آل سازی در روابط مشترک توضیحاتی داد.
نرگس سادات رحمت الهی روانشناس و مشاور خانواده درباره نیازهای اساسی در روابط اظهار کرد: یک سری نیازهای پایه‌ای انسانی وجود دارد که در صورت ارضا نشدن تبدیل به خلا‌های روانی پر نشدنی و دائمی می‌شوند.
رحمت الهی بیان کرد: وقتی وارد رابطه با کسی میشویم نیاز‌ها و آرزو‌های قدیمی ما بیدار می‌شوند و باعث می‌شوند به شکلی رفتار کنیم که الزاما با ارزش‌های ما مطابقت ندارد و ممکن است بعدا از آن پشیمان شویم.
او با بیان اینکه یکی از این نیازهای اساسی نیاز به ایده آل سازی است، افزود: در دوران کودکی مهم این است که والدینی قابل اطمینان و اتکا داشته باشیم، زیرا برای ایجاد حس امنیت، کودک باید بتواند مراقب‌های اولیه خود را کاملا قدرتمند، همه توان و ایده آل ببیند.
این روانشناس با اشاره به اینکه کودک حس می‌کند در کنار این افراد امنیت کافی خواهد داشت و سالم خواهد بود، ادامه داد: کودک از طریق ایده آل سازی والدین می‌تواند قدرت و توان تاب آوری آن‌ها را درونی کند، در روند مناسب رشد ابتدا والدینمان را به عنوان سوپرمن می‌بینیم و سپس آرام در مسیر رشدی متوجه میشویم آن‌ها همه توان نیستند و به این شکل دید واقع گرایانه‌ای پیدا میکنیم و محک درستی از توانمندی خود نیز بدست می‌آوریم.
رحمت الهی افزود: این مواجهه با محدودیت‌های خود و والدین مان اگر در سیر درست و تدریجی رخ دهد آسیب رسان نیست، ولی مواجهه زود هنگام با ناتوانی‌های زیاد والدینمان باعث می‌شود نتوانیم آن‌ها را ایده آل ببنیم. در حالیکه برای داشتن حس ارزشمندی و توان مناسب برای مدیریت احساساتمان نیاز به درونی سازی تصویری آیده آل از والدینمان داریم تا با آن همانندسازی کنیم.
او با بیان اینکه در بزرگسالی نیز درجاتی از ایده آل سازی شریکمان در ابتدای روابط رومانتیک وجود دارد، گفت: در صورتی که نیاز ما در کودکی برآورده نشده باشد ممکن است به مدت طولانی شریکمان را ایده آل سازی کنیم و نتوانیم دید واقع گرایانه‌ای از وی بدست آوریم و در نتیجه خود را در مقابل وی وابسته و حقیر ببنیم در این صورت یا به طور افراطی به روابط مان می‌چسبیم یا به علت احساسات بدی که پیدا میکنیم از روابط کناره گیری میکنیم.
این روانشناس بیان کرد: در صورتی می‌توانیم دست از ایده آل سازی افراطی شریکمان برداریم که زمانی در کودکی به حد کافی والدین مان را همه توان دیده باشیم و با درونی کردنشان احساس قدرت کافی گرفته و سپس به تدریج با محدودیت‌های واقعی شان رو به رو شده باشیم.
رحمت الهی گفت: کودک نیاز دارد احساس کند همه توان و قدرتمند است و این تصویر از خود را از طریق درونی کردن والدینی این چنین بدست می‌آورد و سپس کم کم با ناتوانی‌های والدینش رو به رو می‌شود و دنیای واقعی را درک می‌کند، در حالی که مواجه زود هنگام با این ناتوانی خود و والدین آسیب رسان است.
او افزود: با بزرگتر شدن کودک و مواجه بیشتر وی با واقعیت‌ها رفتار کمک کننده دیگر از جانب والدین این ست که به کودک نشان دهند که گرچه ما همه توان نیستیم، ولی می‌توانیم برای مشکلات راه حلی بیابیم، و به این شکل از ایجاد حس استیصال در کودک جلوگیری کنند.
این روانشناس درباره راهکار برای رفع این مشکل، اظهار کرد: از راهکار هایی، مانند حل مساله به کودک کمک کنند تا در زمان رویارویی با یک مشکل جنبه‌های مختلف را ببیند، به راه حل‌ها متفاوت بیاندیشد، مزایا و معایب هر کدام را بررسی کند و راه حلی را که مناسب تر است انتخاب کند.
او اضافه کرد: به این شکل هم کودک با مشکلات در عالم واقعیت مواجه می‌شود و هم با یاد گرفتن نحوه صحیح مقابله با آن‌ها احساس درماندگی نمی‌کند.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
66
