بلایی که ۱۴ ماه بلاتکلیفی سر دوومیدانی آورد؛ مقصر کیست؟
حدود ۱۴ ماه بدون رئیس بودن و تعلل وزارت ورزش در انتخاب رئیس فدراسیون دوومیدانی باعث شد تا این رشته با عدم ثبات مدیریتی روبرو شود و در نهایت از ۶ شانس سهمیه المپیک، تنها دو سهمیه بدست آورد.
با اعلام رنکینگ نهایی فدراسیون جهانی دوومیدانی تنها دو دونده ایران سهمیه حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس را کسب کردند. به این ترتیب فرزانه فصیحی و حسن تفتیان در دوی ۱۰۰ متر زنان و مردان تنها نماینده‌های دوومیدانی ایران در این دوره از بازی‌ها خواهند بود. در حالی که ایران شانس کسب ۶ سهمیه المپیک داشت اما آنها را به راحتی و با بی‌توجهی از دست داد.
تا چند ماه قبل از اعلام رنکینگ نهایی، ۶ دوومیدانی‌کار ایران در رنکینگ سهمیه المپیک حضور داشتند و می‌توانستند با شرکت در مسابقات مختلف امتیاز و رنکنیگ خود را ارتقاء دهند تا سهمیه خود را تثبیت کنند اما هرچه زمان گذشت جایگاه ورزشکاران ایران در رنکینگ افت کرد و در نهایت هم تنها دو سهمیه به ایران تعلق گرفت تا در پرمدال‌ترین رشته المپیک حضوری کمرنگ و ناچیز داشته باشیم.
فرزانه فصیحی، حمیده اسماعیل‌نژاد، حسن تفتیان، مهدی پیرجهان، مهدی صابری و حسین رسولی ۶ ورزشکاری بودند که می‌توانستند پرچمدار دوومیدانی ایران در پاریس ۲۰۲۴ باشند و فارغ از نتیجه‌ای که کسب می‌کنند با حضورشان در المپیک به این رشته جان تازه‌ای ببخشند تا دوومیدانی ایران بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد اما دلیل اصلی اینکه نتوانستند سهمیه المپیک را کسب کنند چه بود؟
۶ ورزشکار ایران برای کسب سهمیه و حفظ رنکینگ خود باید در مسابقات مختلفی شرکت می‌کردند اما شاید اصلی‌ترین انتقاد در این زمینه به وزارت ورزش و جوانان وارد باشد چرا که با ساده انگاشتن وضعیت دوومیدانی، این رشته را دچار بی‌ثباتی مدیریتی کرد.
از ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ که هاشم صیامی در پی حواشی ماراتن شیراز از سمت خود استعفا داد، فدراسیون دوومیدانی سه سرپرست به خود دید؛ افشین داوری، مهدی مبینی و حسین مطیعی سرپرستانی بودند که هر کدام چند ماهی مسئولیت فدراسیون را برعهده گرفتند. از این میان داوری و مبینی هردو سودای ریاست فدراسیون را در سر داشتند و از ابتدا مشخص بود که قصد شرکت در انتخابات را دارند. با این حال وزارت باز هم آنها را به عنوان سرپرست انتخاب کرد. نکته جالب این بود که وزارت ورزش مبینی را به بهانه حضور در انتخابات از سرپرستی برداشت اما اجازه حضور در انتخابات به او نداد. اگر وزارت ورزش قصد نداشت به مبینی مجوز حضور در انتخابات دهد، مشخص نیست چرا در همان دوره او انتخابات را برگزار نکرد تا بلاتکلیفی و بدون رئیس ماندن دوومیدانی چند ماه دیگر هم ادامه داشته باشد.
در این میان نقش معاونت قهرمانی وزارت ورزش پررنگ است و از مقصران این بلاتکلیفی بیش از یکساله و از دست رفتن 4 سهمیه المپیک، محمد پولادگر و محمد شروین اسبقیان (که اتفاقا دوومیدانی‌کار است)، هستند که 14 ماه این رشته مهم را بلاتکلیف گذاشتند.
عدم ثبات مدیریتی باعث شد تا ورزشکاران نتوانند برنامه‌ای مداوم را دنبال کنند و در رقابتی نابرابر با ورزشکاران سایر کشورها قرار بگیرند که شاید از نظر دوومیدانی هم جایگاه بالایی در جهان نداشته باشند اما موفق به کسب سهمیه‌هایی زیادی شده‌اند. به گونه‌ای که هند حدود ۲۲ سهمیه المپیک در دوومیدانی کسب کرده است، بحرین ۱۱ سهمیه، ازبکستان ۴ سهمیه و قطر ۷ سهمیه به دست آورده‌اند. در حالی که اگر به دوومیدانی ایران بها داده می‌شد می‌توانست رقابتی پایاپای با این کشورها داشته باشد و سهمیه‌های بیشتری کسب کند.
بیش از یک سال طول کشید تا انتخابات دوومیدانی برگزار شود؛ یک سال مهم و تاثیرگذار که برای ورزشکاران این رشته حیاتی بود. یک سالی که به قیمت از دست رفتن چهار سهمیه المپیک تمام شد و مقصر این موضوع وزارت ورزش و جوانان است که رشته دوومیدانی به عنوان رشته مادر و پایه را در بلاتکلیفی بلند مدت نگه داشت.
