بیماری پی ال سی چیست؟
بیماری پی ال سی در مردان شایع‌تر بوده و بیشتر نوجوانان و جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این مقاله به بررسی علل ایجاد PLC و روش‌های درمان آن می‌پردازیم.
پیتریازیس لیکنوئید کرونیکا یا PLC یک بیماری پوستی مزمن و با علت ناشناخته است. پزشکان احتمال می‌دهند یک باکتری یا ویروس شناسایی نشده باعث ایجاد این بیماری می‌شود. بیماری پی ال سی در مردان شایع‌تر بوده و بیشتر نوجوانان و جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این مقاله به بررسی علل ایجاد PLC و روش‌های درمان آن می‌پردازیم.
همه چیز درباره پیتریازیس لیکنوئید کرونیکا (PLC)
همان‌طور که در مقدمه مقاله اشاره کردیم، پی ال سی یک بیماری پوستی است. با شروع بیماری ضایعات کوچک و گردی با رنگ صورتی روی بدن ایجاد می‌شود. این لکه‌ها پس از مدتی پوسته‌پوسته شده و به قهوه‌ای تغییر رنگ می‌دهند و در نهایت پس از چند ماه به‌طور کامل ناپدید می‌شوند.
تاول‌های قرمز رنگ پی ال اس اغلب با خارش شدید همراه می‌شوند و ظاهر آن‌ها شبیه به تاول‌های بیماری آبله مرغان است. این ضایعات بیشتر روی ران‌ها، بازو‌ها و تنه فرد ایجاد می‌شوند؛ با این حال ممکن است، بتوانید آن‌ها را هر جایی از بدن مشاهده کنید. همچنین گاهی ایجاد این ضایعات پوستی با سردرد خفیف یا تب همراه است و منجر به زخم شدن دهان نیز می‌شوند.
این بیماری می‌تواند هر فرد با هر نژادی را درگیر کند. طبق آمار‌ها از هر ۲۰۰۰ نفر یک نفر به PLC مبتلا می‌شود. زمان بهبود کامل پی ال سی از یک ماه تا ده سال متغیر است؛ با این حال این بیماری خوش‌خیم بوده و با تکمیل دوره درمان می‌توان به‌کلی اثرات آن را ناپدید کرد.
علت ایجاد بیماری PLC چیست؟
متأسفانه علت اصلی ایجاد پیتریازیس لیکنوئید کرونیکا ناشناخته است. با این حال پزشکان حدس می‌زنند، یک واکنش حساسیت شدید به عفونت‌ها ممکن است منجر به این بیماری شود. برخی از علل ایجاد بیماری عبارت‌اند از:
• واکنش به ویروس‌هایی، مانند: اپشتین بار، سیتومگالوویروس و ویروس نقص ایمنی انسانی؛
• واکنش به باکتری‌هایی، مثل: استافیلوکوک و استرپتوکوک؛
• واکنش به انگل‌هایی، همچون توکسوپلاسما گوندی؛
• واکنش التهابی به داروهایی، مانند: عوامل ضد TNF، استاتین‌ها، دارو‌های ضد افسردگی، واکسن‌ها و غیره؛
• اختلال سیستم لنفوپرولیفراتیو با درجه پایین.
درمان بیماری پی ال سی
در اکثر موارد علائم بیماری پی ال سی به مرور زمان و در عرض ۳ الی ۴ هفته برطرف می‌شوند. با این حال اگر علائم شدید یا آزار دهنده و دردناک باشند، پزشک برای کاهش طول درمان برای فرد دارو تجویز می‌کند. پزشکان بر اساس میزان حساسیت و ضایعات پوستی برای بیمار داروی آنتی بیوتیک خوراکی و پماد کورتیکواستروئید موضعی، مانند: هالسینونید، فلوران درنولید، هالوبتازول و کلوبتازول تجویز کند.
همچنین سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) داروی بروملین را برای درمان پیتریازیس لیکنوئید تأیید کرده است. این دارو از مواد موجود در آناناس ساخته شده و دارای خواص ضد درد، ضد التهاب و ضد تورم است. بروملین را می‌توان هم به‌صورت خوراکی و هم به‌صورت موضعی استفاده کرد.
فتوتراپی یکی دیگر از گزینه‌های درمانی است؛ که برای بهبود پی ال سی استفاده می‌شود. فتوتراپی که به نوردرمانی و هلیوتراپی نیز معروف است، یک نوع درمان پزشکی محسوب شده و در آن با استفاده از نور‌های طبیعی یا مصنوعی وضعیت بیمار را بهبود می‌بخشند. فرد بیمار برای نتیجه گرفتن از فتوتراپی می‌بایست حداقل در ۶ تا ۸ جلسه درمانی شرکت کند.
علاوه بر این، با تغییر رژیم غذایی و مصرف بیشتر سبزیجات، میوه‌ها و مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها، آنتی اکسیدان، روی، سلنیوم، مس، منیزیم، کلسیم و ... می‌توان علائم بیماری پی ال سی را کاهش داد. هچنین اگر نمی‌توانید از فتوتراپی استفاده کنید، آفتاب گرفتن زیر نور طبیعی خورشید برای شما مفید است.
جمع‌بندی
همان‌طور که در این مقاله خواندید، بیماری پی ال سی یک اختلال پوستی مزمن است؛ که بیشتر در جوانان و مردان ایجاد می‌شود. خوشبختانه این بیماری قابل درمان است و با مراجعه به پزشک و طی کردن طول درمان می‌توان علائم آن را برای همیشه از بین برد. اما با توجه به مزمن بودن پی ال سی، اگر درمان را به‌طور کامل طی نکنید، امکان عود مجدد بیماری وجود دارد.
