اگر کودک چیزی را قورت داد چه کنیم؟

اکتشاف محیط پیرامون یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های دنیای کودکانه است و او در این راه از هر وسیله‌ای استفاده می‌کند. گاهی او را درحالی می‌بینید که انگشتان دست و پای خود را در دهان فرو برده و از این طریق می‌خواهد بیشتر بداند. احتمالا در چنین صحنه‌ای می‌دوید و دوربین خود را می‌آورید تا از شیرین‌کاری او فیلم و عکس ثبت کنید.

اما اگر او را در‌حالی ببینید که پیچ و مهره را به دهان برده، قطعا قید فیلم و عکس را می‌زنید و فقط به این فکر می‌کنید که او را از خطر نجات دهید. کشف دنیا در درجه اول از طریق دهان و بعد از آن از طریق حواس دیگر اتفاق می‌افتد. در این مرحله لازم است خیلی مراقب باشید که فرزندتان دچار حادثه‌ای نشود، چرا‌که او تفاوت بین اشیای خطرناک و مفید را تشخیص نمی‌دهد و احتمالا حتی خاک را نیز به طرف دهان خود خواهد برد. در این مطلب نکاتی درباره این خصلت نوزادان می‌گوییم و شما را راهنمایی می‌کنیم که در این مواقع چه کاری باید انجام دهید.

سنِ به دهان بردن اشیا
کودکان وقتی به سن سه تا چهار ماهگی می‌رسند سعی می‌کنند تمام چیزهای پیرامون خود را با دهان‌شان کشف کنند، از انگشتان گرفته تا هر چیزی که قادر باشند دست خود را روی آن بکشند؛ مو، خاک، مداد شمعی، اسباب‌بازی و غیره. عادت به دهان بردن وسایل و اشیا اغلب تا دو سالگی ادامه دارد و در برخی موارد حتی تا بعد از آن هم طول می‌کشد و به‌نوعی بخشی از نقطه عطف رشد آنها محسوب می‌شود. در اکثر موارد این عادت به خودی خود از بین می‌رود. با این حال، برخی بچه‌ها در طول دوران رشد همچنان به این کار ادامه می‌دهند.

عوارض به دهان بردن اشیا
عمل به دهان بردن وسایل و اشیا، اغلب منجر به بلعیدن آن شیء نخواهد شد. برخی بچه‌ها عادت دارند چیزهایی را به دهان ببرند که قابل خوردن نیست مانند خاک، گِل، گچ، زغال، رنگ، صابون، لیوان، مو، یخ و غیره. به این اختلال خوراکی، اختلال هرزه‌خواری می‌گویند. اما میزان ایمنی و سلامت در این عادت واقعا چقدر است؟ ممکن است به دهان بردن چیزی منجر به خفگی، سرفه، مشکلات تنفسی و حتی بیهوشی نوزاد شود.

بچه‌ها ممکن است چیزهایی مانند تکه‌های کوچک اسباب‌بازی، دکمه، مهره، تیله، سکه و غیره را ببلعند. یک‌سوم بخش بالایی مری یکی از نقاطی است که اغلب اشیا در آن گیر می‌کنند. علاوه بر این خطر سوراخ شدن معده، عفونت و حتی مرگ به‌دلیل بلعیدن باتری یا چیزهای تیز هم در کودکان وجود دارد. در اینجا به مواردی اشاره می‌کنیم که تا حد امکان نباید در دسترس نوزادتان قرار دهید تا حادثه‌ای به بار نیاید.

ماجرای خوردن خاک و گل
خوردن خاک معمولی و گرد و خاک در بچه‌ها طبیعی است. این مسئله باعث پرورش سیستم ایمنی و تقویت آنها می‌شود، اما خطراتی هم به همراه دارد. میکروب‌ها و ذرات ریز موجود در خاک یا گِل می‌توانند به عفونت یا بیماری‌های انگلی بینجامند. خاک به کرم‌ها آلوده بوده و تخم‌های آنها وارد بدن نوزاد شده و داخل معده او رشد می‌کنند. از طرفی عفونت‌های مختلف و مسمومیت غذایی هم می‌تواند منجر به اسهال و یبوست شود.

بلعیدن سکه مساوی با خفگی
سکه‌ها یکی از رایج‌ترین اشیا برای خوردن هستند. بلعیدن سکه می‌تواند منجر به بسته شدن راه تنفسی و خفگی، علائمی مانند استفراغ، سرفه، آبریزش بینی و غیره شود. هرگز پول‌های سکه‌ای خود را در دسترس کودکان قرار ندهید زیرا معمولا کامل بلیعده نمی‌شود و خفگی بزرگ‌ترین عارضه آن است.

غذای افتاده روی زمین
اکثر افراد بر این باورند که اگر غذایی تنها ۵ثانیه روی زمین افتاده باشد، می‌توان آن را برداشت و خورد. در تحقیقی مشخص شده که بیش از ۹۹درصد از باکتری‌ها بعد از ۵ثانیه از سطح زمین به غذایی که بر زمین افتاده است، منتقل می‌شوند. از طرفی میزان آلودگی غذا به‌خاطر باکتری تا حد زیادی به کثیف بودن زمین و نوع زمینی که غذا روی آن افتاده ارتباط پیدا می‌کند. احتمال انتقال باکتری از سطح فرش نسبت به سطوح چوبی یا کاشی شده به غذا خیلی کمتر است. به خاطر داشته باشید که تنها بخش کوچکی از یک باکتری به شدت عفونت‌زا می‌تواند منجر به بیماری نوزاد شود.

منبع: سیب

10