تا شما باشید درّ و گوهر و جواهر به قالی آویزان نکنید!
فرش بهار کسری، بهار خسرو یا فرش زمستانی به گواهی تاریخ یکی از نادره‌های هنر فرش بافی ایران بود که نقشی از باغ‌های ایرانی را با جوی آب و باغچه‌های پر از گل با تار و پودی از گوهر و ابریشم نشان می‌داد. این فرش پس از فتح تیسفون به دست مسلمانان افتاد و تکه‌تکه شد.
اگر فرش معروف بهار کسری که بر دیوار کاخ سلطنتی ایوان مدائن آویزان بود، مرصع به انواع جواهرآلات نمی‌شد، فاتحین مدائن به چشم غنیمت جنگی نگاهش نمی‌کردند و این نادره دوران تکه‌تکه نمی‌شد. هرچند ما همان قالی‌های مشهورمان را که در طول تاریخ سالم باقی ماندند نیز در کشور نداریم.
اگر بهار کسری تکه‌تکه نمی‌شد، به یقین سال‌ها بعد در زمان قاجار یا پهلوی سر و کله یک تاجر یا پزشک اروپایی پیدا می‌شد که این فرش را به بهایی ناچیز برای کلکسیون شخصی‌اش بخرد و سال‌ها بعدتر آن را به بهایی گزاف به یکی از موزه‌های فرانسه یا آمریکا بفروشد.حسنش این بود که اگر پادشاهان ساسانی فرش بهار کسری را مرصع نشان نمی‌کردند، دست‌کم امروز سرحال و سردماغ مثل بقیه هم ولایتی‌هایش به دیوار یکی از موزه‌های مشهور دنیا آویزان بود و ذوق و هنر ایرانیان را به رخ دنیا می‌کشید.
عجب مقاله ی با شکوهی
شاهکار بود شاهکار
اگر فرش بهاركسرى مانده بود،الان مانند قراردادها،به چين ياروسيه تقديم ميشد وباهزارفحش وبد وبيراه ميگفتيم نشانه طاغوت رابايد از ايران عزيز اسلامى بيرون كرد !!!!!!!!!!
نه که حالا خود ایران را نفروختید .