دلیل تاریخی مهمی که دست دادن را به یک رسم جهانی تبدیل کرد

اکثریت قریب به اتفاق مردم جهان در زمان رو در رو شدن و قبل از آغاز یک مکالمه صمیمانه با یکدیگر دست می‌دهند. اما آیا تا به حال به علت و تاریخ این رفتار جهانی فکر کرده‌اید؟

حرکات دست معانی خاص خود را دارند که برخی از آنها در نواحی مختلف جهان کاملا متضاد و شاید هم دردسرساز است اما دست دادن به شکل امروزی آن در طول تاریخ، مثل سلام کردن بوده و برای نشان دادن دوستی، نهایی کردن یک معامله تجاری یا نشان دادن وفاداری مذهبی استفاده می‌شده است.

نشنال جئوگرافیک در گزارشی نوشت یک نظریه رایج در مورد منشا دست دادن این است که طرفین گفت‌وگو صلح‌آمیز بودن مذاکرات خود را ثابت کنند؛ دست دادن نشان می‌دهد که شما اسلحه‌ای در دست ندارید و تکان دادن آنها هم راهی است برای اطمینان از اینکه شخص روبه‌روی شما چیزی در آستین خود پنهان نکرده است.

شبکه تی‌آرتی نیز در گزارش خود نوشت این حرکت، بر اساس یک نظریه تاریخی، آرزوی موفقیت را هم در دل خود دارد که در زمان قول و قرار گذاشتن به کار می‌آمده است.

در سراسر جهان باستان، دست دادن روی گلدان‌ها، سنگ قبرها و تخته‌های سنگی حک شده؛ در صحنه‌های عروسی، معامله خدایان، رفتن جنگجویان جوان برای جنگ و ورود مرده‌ها به زندگی پس از مرگ همه با دست دادن همراه بوده و حتی در ادبیات نیز تا ایلیاد و ادیسه امتداد دارد و هومر این رفتار را نشانه‌ای از جلب اعتماد طرفین دانسته است.

از قرن ۹ قبل از میلاد نقش برجسته‌ای سنگی وجود دارد که نشان می‌دهد پادشاه آشور در حال دست دادن با یک بابلی است.

موضوع جالب در مورد این رفتار این است که دست دادن به طور یکسان در ابراز دوستی، عشق و تجارت استفاده می‌شود. گفته می‌شود دست دادن از قرن ۹ پیش از میلاد رواج داشته اما در قرن ۱۷ و در آمریکا، محبوبیت دست دادن توسط کویکرهای قرن هجدهم افزایش یافته باشد؛ (گروهی از پروتستان‌های فعال اجتماعی که به جامعه مذهبی دوستان مشهورند.)

آنها در تلاش‌های خود برای دوری کردن از از سلسله مراتب و رتبه اجتماعی، دست دادن را شکلی دموکراتیک‌تر از احوالپرسی نسبت به تعظیم یا برداشتن کلاه‌ که در آن زمان رایج بود می‌دانستند.

با این حال، ممکن است یک توضیح علمی نیز در این رابطه وجود داشته باشد که بر اساس آن این رفتار تا به امروز در تاریخ ماندگار شده است. در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ انجام شد، محققان از دست دادن صدها غریبه فیلم گرفتند و متوجه شدند که تقریبا یک چهارم شرکت‌کنندگان پس از این کار، دست‌های خود را بو می‌کنند.

آنها این نظریه را مطرح کردند که ممکن است به طور ناخودآگاه، دست دادن راهی برای تشخیص سیگنال‌های شیمیایی و احتمالا وسیله‌ای برای اطمینان از ارتباط بین افراد باشد؛ درست همانطور که حیوانات دیگر با بوییدن یکدیگر انجام می‌دهند.

گاهی دست دادن و لمس کردن غریبه‌ها پیامدهای منفی‌ای مانند شیوع بیماری نیز داشته و مدتی است، با گسترش ویروس کرونا، ضربه زدن با آرنج به عنوان یک جایگزین، رسمیت پیدا کرده است اما این دید منفی به دست دادن اینقدر هم جدید نیست و در مطالعه‌ای در سال ۱۹۲۹ نیز مطرح شده بوده و یک مجله علمی نسبت به این واقعیت که دست دادن «عامل انتقال باکتری است» هشدار داده بوده است.