دلیل و درمان حرف زدن در خواب

علت و درمان حرف زدن در خواب

فرزانه احمدی روانشناس بالینی اظهار کرد: ناله کردن، ادای کلمات نامفهوم و حتی سخن گفتن در خواب امری بی‌خطر است و امکان دارد برای هر فردی ایجاد شود، اما استرس، نگرانی و هرگونه مشکلات روان‌شناختی می‌تواند احتمال بروز آن را افزایش دهد و هر چه این مشکلات روان‌شناختی و نگرانی بیشتر باشد، ممکن است تعداد ایجاد این اختلالات در خواب افزایش پیدا کند.

حرف زدن در خواب بر اثر درست عمل نکردن مکانیسم و دستگاه عصبی در مغز ایجاد می‌شود که وظیفه‌اش توقف فعالیت‌های عصبی مرتبط با خوابیدن همچون فعالیت‌های گفتاری یا حرکتی بدن است؛ قطعاً تاکنون با افرادی برخورد کرده‌اید که در هنگام خوابیدن و زمانی که در خوابی عمیق هستند شروع به صحبت کرده و حتی گاهی فریاد می‌زنند این افراد معمولاً پس از بیدار شدن، موضوع را به خاطر ندارند و چیزی از حرف‌های خود را به یاد نمی‌آورند.

فعالیت عصبی؛ رابطه مستقیم با فعالیت گفتاری دارد

هنگامی‌که ما می‌خوابیم، مکانیسمی در مغز وجود دارد که فعالیت‌های عصبی مرتبط با خوابیدن را فعال و از انجام فعالیت‌های گفتاری یا حرکتی بدن پیشگیری می‌کند؛ در این میان گاهی ممکن است این سیستم درست عمل‌ نکرده و در بین 2 بخش مجزای عملکرد مغزی فرد اختلال ایجاد شود، در حقیقت با بروز این اختلال، فرد از این سیستم دفاعی و تنظیم‌کننده اعصاب در هنگام خواب عبور و در خواب شروع به حرف زدن می‌کند و یا حتی راه می‌رود.

وی با اشاره به اینکه مجردها بیشتر از متاهلین در خواب حرف می‌زنند، گفت: در خواب حرف زدن (somniloquy) یا پاراسومنیا (parasomnia) یک اختلال در سیستم عصبی مغز است که در طول خواب ایجاد می‌شود و با رفتار‌های غیرطبیعی و غیرمعمول همراه است؛ این عمل می‌تواند ادای کلمات نامفهوم، صبحت کردن یا حتی حرف زدن با صدای بلند یا فریاد زدن باشد.

حرف زدن در خواب موضوعی پیچیده است

این روانشناس بالینی با بیان اینکه محتوای صحبت کردن در خواب می‌تواند پیچیده باشد، گفت: خواب افراد متأثر از رویداد‌ها و حوادث اخیری است که در زندگی آن‌ها رخ داده و می‌توان گفت حرف زدن در خواب تحت تأثیر رویداد‌های اخیر در زندگی فرد خوابیده است.

حرف زدن در خواب یکی از موارد اختلالات خواب است که بسیار در افراد شایع است؛ این مسئله در کودکان به‌ویژه کودکان و نوجوانانی که در سنین بلوغ قرار دارند، دیده می‌شود، اما در بزرگسالان شایع‌تر است و جزو یکی از دغدغه‌های آنها به شمار می‌رود؛ با مراجعه به پزشک متخصص می‌توان این اختلال را درمان کرد.

منبع: سیمرغ

1980