سلامت قلب تان را به این میوه بسپارید
حفظ سلامت قلب را با مصرف میوه به تضمین کنید.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: «بِهْ بخورید که دل را جلا مى‌دهد. خداوند، هیچ پیامبرى را برنگزیده، مگر این که از بِهِ بهشت به او خورانده و نیروى چهل مرد را به او افزوده است.» پیامبرخدا صلى الله علیه و آله: «بِه دارای سه ویژگی است: قلب را آسایش و آرامش مى‌دهد، بخیل را گشاده دستى مى‌دهد و ترسو را دلیر مى‌کند.»
برگهاى درخت به و جوانه‌هاى آن و پوست ساقه هاى آن قابض است. میوه به قابض و نرم‌کننده سینه و مقوى قلب است. دانه به ضد تب و براى بند آوردن اسهال ساده و اسهال خونى و جراحات گلو استفاده مى‌شود. لعاب به‌دانه (سرد و تر) در استعمال خارجى براى زخمها و سوختگى پوست در اثر آتش مفید است. شکوفه تازه به معتدل است، درد سر و غلیان حرارت را تسکین مى‌دهد و مقوى دل و دماغ و معده است.
مصارف درمانی:
1. توان بخش
2. بازدارنده عرق
3. فرح آور
4. مقوی دماغ و معده
5. به ترش در تقویت معده از شیرین آن قوى‌تر است و اگر زیاد خورده شود مسهل است.
6. تشنگی را تسکین می دهد.
7. اگر کسی معده اش پذیرای فضولاتاست از خوردن به که معده را قوی می گرداند فایده بیند.
8. از استفراغ جلوگیری می نماید.
9. خمار را می زداید.
10. به کال معده را تقویت می کند و مانع استفراغ بلغمی است.
11. بول را ریزش دهد و اگر به را با عسل بپزند بیشتر ریزش می دهد.
12. خونریزی حیض را بند آرد.
13. مکیدن آب او بوى دهان را خوش کند.
14. خواص به میخوش مانند سایر انواع است و براى رفع آشفتگى و جلوگیرى از قى و بند آوردن خونریزى داخلى مفید است.
15. ضماد گوشت میوه و برگ درخت به براى ورمهاى گرم چشم مفید است.
16. گرد میوه خشک‌شده به براى بند آوردن خون جراحتها مفید است.
17. در علاج اسهال خونی خوب است.
18. لعاب به‌دانه براى خشونت حلق، سرفه گرم و خشک، تسکین حرارت معده، تبها، سوزش زبان و دهان و خشکى زبان و دهان نافع است.
19. صاحب ذخیره خوارزمى مى‌گوید که به‌دانه با وجود لعاب داشتن مضر معده نیست.
20. مالیدن لعاب به‌دانه به پوست براى تسکین و التیام سوختگى آتش، آب‌جوش و معالجه آفتاب‌زدگى پوست نافع است.
21. جویدن به‌دانه براى رفع کندى دندان‌ها مفید است.
22. مغز به دانه در گرم‌مزاجها براى تقویت نیروى جنسى مفید است.
23. به دانه براى سل و اعضاى تنفسى، سرفه، گرفتگى آواز و زخم روده‌ها نافع است.
24. به دانه ملین است.
روش های مصرف:
1. به برشته نفعش بیشتر است، و دستور برشتنش به قرار زیر است: به را با کارد سوراخ می کنند و دانه ها را بیرون می آورند و آنگاه گودی را از عسل پر می کنند و به گل آغشته می کنند و در خاکستر می نهند تا برشته شود.
2. کمپوت به: به در آب پخته را بعد از میگساری بخورند از خمار مستی جلوگیری می کند.
3. کسانی که به کلی اشتها را از دست داده اند شراب به بخورند بسیار مفید است. مقدار شربت از آب بِه تا 120 گرم است.
4. ریختن قطره آب به در مهبل براى رفع سوزش مجراى ادرار نافع است و جراحات مجرا را التیام مى‌بخشد.
5. ار بِه را زیر آتش گذارند که بریان شود به حدى که رنگ آن تیره گردد و بخورند براى قطع اسهال مزمن بسیار مجرب است، بخصوص که در داخل آن بجاى به‌دانه جوز بوا را خرد کرده و پر کرده باشند.
6. رب به ترش: سرد و خشک است و قابض و قى و اسهال را بند مى‌آورد. تشنگى را تسکین مى‌دهد، حرارت و درد معده و روده‌ها را که از اخلاط موجود باشد، کاهش مى‌دهد. مسهل است و اگر با آب برگ نعنا خورده شود براى جلوگیرى از آشفتگى و قى خصوصا قى صفراوى مفید است. مضر ریه و سرفه است. مقدار شربت از رب آن تا 80 گرم مى‌باشد. رب به شیرین نیز نظیر رب به ترش است.
7. مرباى شکوفه به: براى تقویت سینه، دل و آلات داخل شکم و خفقان گرم نافع است.
8. روغن به: براى تهیه روغن به ابتدا به را کاملا پخته و فشرده و آب آن را مى‌گیرند و با دو برابر وزن آب گرفته‌شده روغن زیتون جوش مى‌دهند آن‌قدر که آب تبخیر شود و فقط روغن بماند و باید مراقبت شود که روغن نسوزد. روغن به از نظر طبیعت سرد و تر و قابض است. براى زخمهاى دهان و سرگیجه و طنین در گوش مفید است. خوردن آن براى سردرد گرم، خونروى از سینه، ورم کبد، اسهال مزمن، شکم روش گرم، زخم روده‌ها و رفع سم حشرات گزنده مفید است و تنقیه یا حقنه با آن نیز همین اثر را دارد.
9. افشره به در علاج نفس بلندی (انتصاب النفس) برنشیت، خون برآوردن مفید است.
10. با آب پز به حقنه کنند، برآمدگی های پیزی (مثانه) و زهدان را برطرف می کند.
11. شربت به و به لیمو به صورت ترکیبی برای تفریح و تقویت قلب عدیل ندارد.
احتیاطات:
1. بعد از خوردن به نباید آب نوشید زیرا باعث فساد معده می شود.
2. زیاد خوردن به درد اعصاب به دنبال دارد.
3. اگر روی به غذا خورند باعث اسهال می شود و اگر زیاد بخورند خوراک را قبل از هضم شدن بیرون می دهد.
4. خوردن به، به طور خام مضر است و بهتر است به صورت مربا خورده شود.
5. به ترش در صورتی که در هنگام خالی بودن معده مصرف شود، در گرم مزاجان سبب یبوست می شود.
منبع: رکنا
1980
