اربعین طلیعه فروریختن پایه های پوشالی تمدن غربی است
پیاده روی اربعین را باید مانور اقتدار شیعی دانست که خارج از برنامه ها و تصمیم‌های طبیعی، به فرهنگی پیشرو تبدیل شده است. اربعین تجلی مبارزه عینی با تمدن غرب و مظاهر آن است.
حجت الاسلام والمسلمین عبدالله محمدی استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در یادداشتی با عنوان پیاده روی اربعین؛ مبارزه عینی با تمدن غربی به اهمیت و اثرات پیاده روی اربعین پرداخته است:
شکوه و ظرفیت هدایتی پیاده روی در مسیر اربعین را نباید به فضیلت بیکران زیارت امام حسین(ع) و حتی فضیلت زیارت با پای پیاده، منحصر ساخت. شیعیان در مناسبتهای دیگر هم مفتخر به تاج زوارالحسین(ع) می شوند. پیاده روی اربعین را باید مانور اقتدار شیعی دانست که خارج از برنامه ها و تصمیم‌های طبیعی، به فرهنگی پیشرو تبدیل شده است.
تمدن غربی با محوریت لذات و شهوات بدنی و رویگردانی از حقیقت متعالی انسان شکل گرفته و به مدد رسانه و تبلیغات سعی در اصیل نشان دادن نازل ترین ابعاد و امیال انسانی دارد. عالمان درداندیش، برای مقابله با این فرهنگ حیوان محور، سالهاست تلاش می کنند که باید تمام زحمات ایشان را ستود، لکن اربعین تجلی مبارزه عینی با تمدن غرب و مظاهر آن است.
اگر اقتصاد سرمایه داری، اصالت و انباشت ثروت را محور قرار داده است و توانسته است حتی در چشم برخی دینداران جا کند، اربعین تجسم انفاق بدون چشم داشت است. میزبان، از یک سال قبل سهمی از رزق روزانه خود را برای چنین روزی پس انداز می کند و میهمان نیز هزینه می کند تا بر هیبت این تجمع عظیم بیفزاید.
تمدن مادی، بر تنور امتیازات پوچ مادی و نژادی می دمد تا مردمان جغرافیای غرب را از شرق، سیاه را از سپید، عرب را از عجم و ... ممتاز کند. اما در اربعین تمام این اعتباریات فرومی ریزد. عرب ها با اشتیاق از عجم ها پذیرایی می کنند. زائران متمکن و کمتر برخوردار در کنار هم پیاده می روند و با هم در صف غذا می ایستند. چهره های مرجع اجتماعی و نخبگان علمی پای تاول زده ساده ترین مردمان را نوازش می کنند، همگی در ساده ترین موکب می آرامند، از غذایی مشترک می خورند. به راستی جز در مشعر و عرفات کجا می توان چنین ظرفیتی برای انقطاع از عناوین ساختگی پیدا کرد؟
تفکر غربی سالهاست سعی در ترویج فردگرایی دارد. تساهل و تسامح و بی تفاوتی را با نقاب رعایت حریم خصوصی نهادینه می کند، ولی اربعین اوج حساسیت به دیگری است. اربعین یعنی دغدغه مندی به اطرافیان کم توان و توان یاب! بسیاری از کسانی که در شهرنشینی و فرهنگ مادی دعوت به بی تفاوتی می شدند، اینجا چشم می گردانند تا بتوانند کوله ای بردارند و دیگران را یاری کنند. جوانان دنبال وظیفه ای جدید هستند نه فرار از تکلیف. اربعین تمرین حرکت کاروانی است! اربعین تجسم انفاق است و ایثار!
فرهنگ مصرف گرای غرب، شکم پرستی و راحت طلبی را برای فراموشاندن حقیقت متعالی انسان ترویج می کند، ولی اربعین، تجلی استقامت و صبر عاشقانه است. کم خوردن، کم نوشیدن، خستگی، تاول پا و ... همراهان دوست داشتنی این سفرند. آن قدر که کسی به خاطر این سختیهای ظاهری، از آمدنش پشیمان نیست. کودکان نیز هرچند با سختی اما مشتاقانه دوست دارند قدمهای بیشتری بردارند.
اربعین طلیعه فروریختن پایه های پوشالی تمدن غربی است.
منبع: مهر
15
