فقط احمق‌ها می‌توانند ضریح را لیس بزنند / خُشکه‌مقدس‌ها آنطور که لازم است تذکر نمی‌گیرند

ازاین نادانها زیاد داریم ابروی ملت ایران را بردند خداوند نابودشان کند

اگر قم قرنطینه شده بود ویروس تا کیش نمیرفت.ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کاین ره که تو میروی به ترکستان است

چرا احمق ها ایشان خائن هستند ابروی اسلام را در دنیا بردند

غلو در ولایت مداری و در مودت مقربان خدا ؛ بنا به حکم قرآن هلاکت زا است --- « نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخَافُ وَعِيدِ »﴿آیه ۴۵ سوه ق﴾. تردیدی نیست که ولایت مداری یعنی دوستی وتأسی به اولیای خدا، که تا اندازه ی ظرفیت بشری خویش حق دین داری خدا پسندانه را در طول عمر مکلف شدن خود به وظایف دینی بخوبی ادا کرده اند وظیفه ی قرآنی و شرط رستگاری همه ی مؤمنان است. قرآن کریم مبانی معقول و خرد پذیری را برای پاداش و گرامی داشت مؤمنان و اولیای خود از جمله پیامبران در دنیا و آخرت تعیین کرده است. اغراق و خرد گریزی در باره ی این پاداش و بالا بردن آن تا سطحی که توان و دانش اولیا و پیامبران را فراتر از توان و دانش بشر و این توان و دانش را نزدیک به توان و دانش به توان بی حد و مرز خداوند و به علم فراگیر ذات اقدس احدیت او بال می برد با هشدارهای فراوان در جای جای قرآن کریم شدیدا منع گردیده است. اغراق و غلو در زمینه فوق و روی آوردن به احادیث و روایاتی که بعلت تضاد با محکمات مفصل قرآن و تعارض با اصول متین استدلال عقلی مخدوش به جعل و دروغ اند این منقولات را به کالای ترویج کاسبی حرام دین فروشان از خدا بی خبر تبدیل کرده و دین و مذهب را از حد خرد گرایی قابل درک و اثبات تا سطح من در آوردیها و خرافات پوچ غیر قابل درک و اثبات ناپذیر پایین می آورد و دین خدا و مذهب اهل بیت را بد نام می سازد و گمراه کننده جلوه می هد. اصرار بر این اغراق و غلو بحکم خداوند در قرآن که سخنان تحریف ناپذیر خداوند است دهن کجی و گستاخی به حکم خداوند و زمینه ساز نابود شدن تمامی اعمال نیک دنیوی انسان و گرفتار شدن او به عذاب ابدی نابخشودنی در قیامت خواهد بود و با این حال هیچ شفاعتی در قیامت انسان را رهایی نخواهد بخشید. قرآن کریم که سخنان تحریف ناپذیر خرد گرای خداوند است حتی پیامبران را ، که بر بشریت آنان تاکید دارد ، از سهو و اشتباه و گناه در زندگی شخصی آنان پیش از بعثت و پس از آن تبریه نکرده و هیچ کدام از بندگان مقرب خود را در دنیا تزکیه ی مطلق نکرده است. چنان که قرآن با یاد آوری امکان صدور و صدور فعلی سهو و اشتباه و خطا از همه ی بشر بدون استثنا ، مؤمنان را از تزکیه ی خویشتن خویش شدیدا منع کرده است.