از دوقطبی های سیاسی چه حاصلی به دست آمد؟

صالح اسکندری در یادداشتی تحت عنوان «از دو قطبی ها در ۷۶، ۸۸ و ۹۲ چه حاصلی برای کشور به دست آمد؟» نوشت: تا اینجا ترکیب سیاسی هفت نامزد تایید صلاحیت شده شورای نگهبان بی شباهت به سومین و چهارمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سالهای ۱۳۶۰ و ۱۳۶۴ نیست.

در این 2 انتخابات به ترتیب حضرت آیت الله خامنه ای با ۹۵ درصد و ۸۵ درصد آراء صحیح ماخوذه رئیس جمهور ایران شد.

بهترین اتفاقات در دفاع از میهن، پایبندی به ارزشهای انقلاب اسلامی، اعتماد به نفس ملی، رفع مشکلات معیشتی مردم با حداقل ها، حضور جوانان در مدیریت های کلان کشور و ... در این دو دوره رخ داد.

از دو قطبی ها در۷۲ ،۷۶ ،۸۴، ۸۸ و ۹۲ و ۹۶ چه حاصلی برای کشور به دست آمد؟ چه کسی گفته است که صحنه انتخابات در ایران باید شبیه نبرد دو گلادیاتور باشد و مردم دو دسته شوند و برای گلادیاتوری که روی سینه حریف نشسته هورا بکشند؟

هشت سال در زمان خاتمی مردم را دو دسته کردیم، هشت سال زمان احمدی نژاد و هشت سال زمان روحانی. چه گیر ملت ایران آمد؟ چه گرهی را این دو قطبی ها باز کرد؟ اگر در عصر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بودیم باز ایشان برای انتخاب فرمانده جنگ یا استاندار یا والی شهرها، مردم را به دو دسته تقسیم می کردند؟.

مگر انتخابات هدیه اسلام به ملت ایران نبود؟ انتخابات هدیه اسلام به ملت ایران در نظام مردم سالاری دینی است. انتخابات هدیه امام راحل به ملت ایران است.

به تعبیر مقام معظم رهبری حضرت آیت الله امام خامنه ای ( مدظله العالی) انتخابات لبّ اسلام است." امام، حکومت اسلامىِ به روش انتخابات مردم و حضور مردم و تعیین منتخب مردم را - که لبّ اسلام است - بار دیگر برای مردم ما معنا کرد و در جامعه‌ی ما تحقق بخشید."

دور از شان این هدیه اسلام است که آن را به آلودگی ها و پلشتی های تبلیغات سیاسی متداول در غرب که مملو از تزویر و تدلیس است، بیالاییم. دروغ و فریب و تزویر در فضای رسانه ای و مجازی خوب لعاب می اندازد. استفاده از حرفه ای های رسانه ای برای تلبیس، مشتبه ساختن امور، تخلیط و کتمان حقایق ممکن است چشم سر را بفریبد اما دل ها را نمی تواند به زنجیر بکشد.

مردم از دعواهای سیاسی و اغواگری های رسانه ای خسته شده اند. امروز مردم مشکلات فراوانی دارند، گره های زیادی است که باید باز شود، مسئولین باید برای گره گشایی از مشکلات مردم آستین بالا بزنند و با تشکیل یک "دولت قوی و مردمی" وارد میدان کار و عمل شوند.

مردم نه وقتی برای تماشای دعواهای لفظی و شعاری دارند و نه وقعی به این دعواها می نهند. دولت آینده باید به دین مردم، به انقلاب مردم، به دنیای مردم، به معیشت مردم، به آینده مردم، به عزت مردم و گره گشایی از مشکلات کشور اهمیت می دهند.

66