جان پدر کجاستی؟/ مرثیه‌ای بر حادثه تروریستی دانشگاه کابل

میلاد عظیمی در کانال تلگرامی خود به نام نور سیاه درباره حادثه تروریستی دیروز (شرح حادثه را اینجا بخوانید) در دانشگاه کابل نوشت:

دلم نیامد از عکس‌های تلخ واقعۀ دانشگاه کابل بگذارم. این عکس را می‌گذارم. دخترکان بامیانی هستند که به مدرسه می‌روند. بامیان همان جایی است که طالبان تندیس‌های عظیم و کهن بودا را منفجر کردند. جای خالی تندیسۀ بودا را در پس‌زمینۀ عکس می‌بینید. عکاس یحیی آزادی است. گریه و خنده را در این عکس به‌هم آمیخته است. خنده‌اش خونی‌ست اشک‌آمیز. انگار می‌خواهد به آن تفکری که تندیس‌های تاریخی بودا را به‌مثابه بت منفجر کرد بگوید: ببین! دختران ما به مدرسه می‌روند و همین شکست تست.

تروریست‌ها، دانشجویان را در دانشگاه کابل قتل عام کردند. کشتار کور. کشتار کین. در دانشگاه کابل موبایلی یافتند که کسی ۱۴۲ بار به فرزندش زنگ زده بود... آخر که دید پاسخی نمی‌دهد، این پیغام را نوشت: جان پدر کجاستی؟

دل بر گذر قافلۀ لاله و گل داشت
این دشت که پامال سواران خزان است

دردا و دریغا که درین بازی خونین
بازیچۀ ایام دل آدمیان است

سایه می‌گفت آدمیزاد به غار برنمی‌گردد اما...

جان پدر کجاستی؟

66