لاریجانی التماس اصلاح طلبان را نمی‌کند

چندی می‌شود که نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان برای رتق و فتق امور انتخاباتی اصلاح‌طلبان تشکیل شده است. در این نهاد اجماع‌ساز، نماینده 30‌حزب اصلاح‌طلب به اضافه 15‌چهره حقیقی غیرحزبی، قرار است بستر را برای اجماع حول یک نامزد اصلاح‌طلب در انتخابات‌1400 فراهم کنند. روز گذشته در گزارشی نوشته شد که تفوق رادیکال‌ها در این نهاد، باعث شده تا شانس افراد نزدیک به دولت تدبیر مثل علی لاریجانی برای جلب حمایت این نهاد در انتخابات پیش‌رو، بسیار کم شود.
همانطور که از ترکیب این نهاد برمی‌آید، از جریان راست‌‌میانه از جمله چهره‌های نزدیک به رییس پیشین مجلس و چهره‌های نزدیک به حزب اعتدال و توسعه(حزب نزدیک به دولت)، هیچ چهره‌ای حضور ندارد. در گفت‌وگویی که با عزت‌الله یوسفیان‌ملأ؛ نماینده مجالس هفتم، هشتم، نهم و دهم داشتیم این نهاد را مورد بررسی قرار دادیم. این چهره نزدیک به علی لاریجانی در گفت‌وگویی درباره نسبت میان نهاد اجماع‌ساز اصلاحات و علی لاریجانی چنین گفت: «اسمی از آقای لاریجانی در این نهاد نیست، خب! آقای لاریجانی که نمی‌تواند التماس کند که از من حمایت کنید.» با این حال، بسیاری از رسانه‌ها و شخصیت‌ها از جمله یوسفیان‌ملأ ، خبر از دیدارهای مستمر برخی چهره‌های سیاسی با علی لاریجانی می‌دهند که محوریت این دیدارها، بنابر ادعاها، دعوت از لاریجانی برای نامزدی در انتخابات 28‌خرداد 1400 است.
آقای یوسفیان‌ملأ! چندی است که اصلاح‌طلبان برای پیگیری امور انتخاباتی خود، دست به تشکیل نهادی زده‌اند که از آن با عنوان «نهاد اجماع‌ساز» یاد می‌کنند. از ترکیب این نهاد چنین بر می‌آید که از چهره‌های نزدیک به آقای لاریجانی، هیچ فردی حضور ندارد. با وجود این، نسبت آقای لاریجانی با نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان در آینده چگونه تعریف خواهد شد؟
آقای لاریجانی با هیچ نهاد و ارگانی شخصا ارتباط برقرار نکرده و از هیچ فردی برای حمایت، تقاضایی نکرده است. از طرفی نه اعلام کرده که نامزد می‌شود و نه اعلام کرده که نامزد نمی‌شود.
با آقای حقیقت‌پور که گفت‌وگو می‌کردم، ایشان می‌گفت که اگر آقای لاریجانی نامزد شود، بهتر است. نظر شما چیست؟
هر کسی با آقای لاریجانی در مجلس و دولت کار کرده، به خوبی می‌داند که آقای لاریجانی در میان کسانی که مطرح هستند، بیشتر امتحان پس داده و بیشتر بر شرایط فعلی کشور مسلط است. از این جهت آقای حقیقت‌پور صحبت کرده اما بدین معنا نیست که آقای لاریجانی قصدی برای نامزدی دارد. آقای لاریجانی، تا این لحظه هیچ‌گونه اعلام آمادگی نداشته است.
علت تردید ایشان چیست؟
وقتی فردی می‌خواهد برای حضور در انتخابات تصمیم بگیرد، باید همه جوانب را بسنجند. در این میان البته افرادی هستند که می‌خواهند صرفا خود را مطرح کنند و مشهور شوند و با خودشان هم می‌گویند اگر شد، شد، نشد هم نشد. آقای لاریجانی از این تیپ افراد نیست که آرزوی این را داشته باشد که عکسش روی دیوار و این طرف و آن طرف نصب شود. علت تردید را باید از خودشان جویا شد. آقای لاریجانی می‌تواند به درد بخور باشد اما دلیل نمی‌شود که هر کسی شرایط جایگاهی را دارد، حتما بیاید و کاندیدا شود.
فرمودید که میان آقای لاریجانی و نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان، نسبتی وجود ندارد. آیا این امکان هست که نسبتی ایجاد شود؟
اگر آقای لاریجانی تصمیم به حضور می‌گرفتند...
حالا ما فرض را بگذاریم بر اینکه تصمیم دارند.
نه ؛ واقعا تا الان تصمیمی به حضور نگرفته‌اند. از طرفی باید آن فضا(اشاره به نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان) را شناخت؛ شاید اصلا برای فرد یا افراد خاصی تشکیل شده باشد. همین که شما می‌فرمایید اسمی از آقای لاریجانی در این نهاد نیست، آقای لاریجانی که نمی‌تواند التماس کند که از من حمایت کنید. آقای لاریجانی سال‌های سال رییس قوه [مقننه] بوده و ما مجلسی‌ها معتقدیم که ایشان از بهترین روسای مجلس بوده است؛ یعنی در مدتی که در مجلس حضور داشت، از پاک دست‌ترین‌ها بود.
اینکه می‌فرمایید آقای لاریجانی نمی‌تواند التماس نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان را کند...
نه ؛ اصلا تصمیمی به حضور ندارد.
برداشت من از فرمایشات شما این است که آقای لاریجانی اساسا به حمایت از جریان اصلاحات نیازی ندارد.
آقای لاریجانی باید همه جوانب را ببیند و اینکه خودش اقبال انتخابات را دارد یا ندارد، فقط یک بخش ماجراست. آقای لاریجانی باید وضعیت کشور، میزان مقبولیت خود و سایر متغیرها را کنار هم بگذارد و بعد تصمیم بگیرد. همانطور که عرض کردم، ایشان تا الان تصمیمی نگرفته است. وقتی هنوز تصمیم نگرفته است، چه کسی باید صحبت کند؟
آقای یوسفیان‌ملأ! با توجه به اینکه شما سال‌ها در مجلس همکار آقای لاریجانی بوده‌اید و به نوع رفتار سیاسی ایشان کاملا اشراف دارید، خیلی روشن و شفاف به ما بفرمایید که آیا آقای لاریجانی در صورت تصمیم به حضور در انتخابات، به حمایت جریان اصلاحات نیازی خواهد داشت؟
در فضای انتخابات و در رأی گرفتن، هیچ کاندیدایی نمی‌تواند بگوید که من به رأی کسی نیاز ندارم. بالاخره کاندیدا دنبال رأی می‌رود و رأی هم از سوی هر کسی که باشد، در سرنوست کاندیدا اثرگذار خواهد بود؛ یک کاندیدا نمی‌تواند بگوید که فرضا من، رأی فلانی را می‌خواهم یا نمی‌خواهم. اساسا یک نامزد، به رأی همه نیاز دارد. با این حال، آقای لاریجانی برای خودشان یک سری معیارها و اصول و رئوسی دارند. آقای لاریجانی سه دوره از شهر بزرگ قم به مجلس راه یافت و در صحن مجلس هم 12‌مرتبه برای ریاست رأی آورد اما ما هیچ‌گاه ندیدیم که ایشان برای گرفتن رأی، با کسی بنشیند و معامله کند یا از کسی تقاضا کند که به او رأی بدهد. ایشان رقبای قدری داشتند و اینطور نبود که در مجلس کسی نبود و ایشان یکباره رییس شد.
آقای لاریجانی وقتی وارد مجلس هشتم شد، قبل از آن، رییس مجلس آقای حدادعادل بود و آقای حداد هم برای خودشان رقیب قدری بودند. به یاد دارم در موقع رأی‌گیری ریاست مجلس هشتم، وقتی در پایین به‌طور استمزاجی رأی گرفتند، آقای لاریجانی 100‌رأی جلوتر بود. بعد هم که آقایان اصلاح‌طلب آمدند، رییس آن‌ها آقای عارف بود که خدا بود اما ایشان یک بار هم به آقای عارف نگفت که اجازه بدهید من رییس شوم؛ ابدا . صبح روزی که فردایش قرار بود انتخابات هیات رییسه برگزار شود، آقای لاریجانی به ما اجازه نداد که چهار نفر را جمع کنیم و جلسه بگذاریم؛ به ما گفت که فردا هر کسی مایل بود به من رأی می‌دهد و هر کسی هم مایل نبود، رأی نمی‌دهد.
یعنی شما می‌خواستید با اعضای فراکسیون امید برای رأی به آقای لاریجانی جلسه بگذارید، اما آقای لاریجانی اجازه نداد.
نه امید؛ کلا . البته بسیاری از امیدی‌ها آمدند و به آقای لاریجانی رأی دادند.
شما دو گزاره مطرح کردید؛ اول اینکه یک کاندیدا به رأی همه جریان‌های سیاسی نیاز دارد و دوم اینکه آقای لاریجانی برای خود اصول و معیارهایی دارد. با توجه به این دو گزاره، آیا می‌توانیم چنین نتیجه بگیریم که آقای لاریجانی به آن بخشی از اصلاحات نزدیک‌تر است که تا حدی اصول‌مدارتر است؛ مثل حزب کارگزاران سازندگی.
آقای لاریجانی همیشه در مجلس اصول‌گرا بود و هیچ وقت از اصول‌گرایی، انحراف نداشت. این یک واقعیت است. در مجلس ما دیدیم که آقای حاجی‌بابایی که از فراکسیون ولایی بود، در نهایت آمد و از آقای لاریجانی حمایت کرد. البته اصلاح‌طلبان مجلس هم از آقای لاریجانی حمایت می‌کردند اما این افراد، افرادی مشخص بودند و می‌آمدند پیش ما می‌گفتند که چون آقای لاریجانی را در اداره مجلس مسلط‌تر و بهتر می‌دانیم، به ایشان رأی می‌دهیم.
از جمله، کارگزارانی‌ها.
نه. در مجلس نماینده‌ای که به‌طور مشخص به کارگزاران وابسته باشد را نداشتیم؛ همگی برای فراکسیون امید بودند. کلا 10 یا 12‌نفر نماینده برای کارگزارانی‌ها بودند.
اما اعضای حزب کارگزاران در رسانه‌ها، از میان عارف و لاریجانی، بیشتر از ریاست آقای لاریجانی حمایت می‌کردند.
بله. درست هم می‌گفتند.
به نظر شما نظر مساعدی که اعضای کارگزاران به آقای لاریجانی دارند، آیا در انتخابات‌1400 ادامه خواهد داشت؟
نه ؛ ما که نمی‌دانیم نظر مساعد دارند یا نه.
بالاخره یک طیف مهمی از کارگزاران مثل آقایان کرباسچی، عطریانفر و قوچانی طرفدار آقای لاریجانی هستند.
نه. ببینید! الان جریان‌های سیاسی به نفس افتاده‌اند و نمی‌توانند کاندیدا مشخص کنند. شما فکر می‌کنید اگر کارگزاران یا سایر دوستان اصلاح‌طلب خودشان قدرت داشتند که کاندیدا تعیین کنند، به سراغ آقای لاریجانی می‌آمدند؟ محال بود.
به‌عنوان آخرین سؤال. چندی است که اخباری درباره دیدار شخصیت‌های سیاسی با آقای علی لاریجانی برای دعوت از ایشان جهت حضور در انتخابات ریاست جمهوری به گوش می‌رسد. اخبار تکمیلی در این باره دارید؟
هم از اصول‌گرایان، هم از اصلاح‌طلبان و هم از جریان بی‌طرف، به‌عنوان ملاقات می‌آیند و دغدغه‌های خود را خدمت آقای لاریجانی مطرح می‌کنند. البته این دیدارها از طرف جریان‌های سیاسی نیست؛ یعنی افراد به‌طور شخصی و کاملا مستقل از ایشان برای حضور دعوت می‌کنند. البته اگر از طرف جریان هم بروند که جرم نیست.

منبع: صبح نو

66