کشور مدعی آزادی بیان مطلق یا نسبی بودن آن را مشخص می‌کند!

در جریان این مصاحبه، مجری مدام درباره حقوق بشر در روسیه سئوالاتی مطرح می کرد اما وقتی پوتین در جواب های خود به مشکلات حقوق بشری آمریکا اشاره می کرد، مجری وسط پاسخ پوتین می پرید تا صحبت پوتین متوقف شود. پوتین با ناراحتی از مجری پرسید: «دارید مزاحم می شوید. آیا این همان آزادی بیان ایالات متحده است؟»

البته این فقط یکی از مواردی است که موقعی که جواب سئوال خارج از محدوده تعیین شده باشد توسط مجری متوقف می شود. با این حال، این سئوال برای ما نیز مطرح می شود که صاحبان این رسانه هایی آمریکایی از چه می ترسند؟ مگر در آمریکا که همیشه مدعی آزادی بیان است، نیز محدوده ممنوعه برای بیان نیز وجود دارد؟

به نظر می آید واقعا این محدوده ممنوعه وجود دارد. هنگامی که «ادوارد اسنودن» به دلیل افشای برنامه پریزم آمریکا در رسانه ها و یا وقتی «جولین آسانژ» هنوز به دلیل افشای نقض حقوق بشر توسط ارتش آمریکا در افغانستان در سایت ویکی لیکس، در انگلستان برای استرداد به آمریکا بازداشت شده، باید به این نکته پی برد که آزادی بیان در آمریکا باید مشروط بر به اصطلاح «عدم نقض امنیت ملی» باشد.

برخی ممکن است بگویند که وقتی آزادی بیان با به اصطلاح امنیت ملی در تعارض باشد، ابتدا باید از امنیت ملی حفاظت کرد، بنابراین با این استدلال تعقیب اسنودن و آسانژ توسط ایالات متحده قابل درک است. اما تعریف دامنه مفهوم «امنیت ملی» کاملا در دست دولت آمریکا و به دلخواه اوست و بر اساست این تعریف، علاوه بر تعقیب اسنودن و آسانژ، کاربردهای بیشتر دیگری مانند تحریم و آغاز جنگ اقتصادی با چین و سرکوب شرکت هواوی نیز دارد.

با این حال، هیچ کس نمی تواند تضمین کند که کاخ سفید از «امنیت ملی» به عنوان بهانه ای برای دستیابی به یک هدف خاص دیگری استفاده نکند. در هر صورت، حداقل یک چیز قطعی است و آن این است که آزادی بیان در ایالات متحده محدوده ممنوعه نیز دارد و متکی بر بسیاری شرایط است.

ایالات متحده از سویی در سرزمین خود الگو و شرایط بسیاری ظریف و دقیقی و مفصلی برای آزادی بیان طراحی کرده است اما از سوی دیگر، با آزادی بیان دیگر کشورها برخورد بسیار ساده ای دارد.

به عنوان مثال، هنگامی که آمریکا می خواهد از برخی مخالفان و حتی قانون شکنان در کشورهای دیگر حمایت کند محدوده آزادی بیان در این کشورها مطلق و معاف از محدودیت ها تعریف می شود؛ در نتیجه این مخالفان و معترضان و قانون شکنان مجازند با تعریف آمریکایی آزادی بیان قوانین داخلی آن کشور را بشکنند.

اما آزادی بیان دقیقا به چه معناست؟ روزنامه «مردم» چین در مقاله ای که سال ها پیش منتشر کرد درباره این مفهوم به تحلیل پرداخت و نوشت: مطابق تعریف «ویکی پدیا»، آزادی بیان باید دارای ویژگی های زیر باشد: اول، آزادی بیان آزادی نامحدود و مطلق نیست؛ دوم، آزادی بیان باید در قالب الزامات، قواعد و قوانین باشد؛ سوم، آزادی بیان باید متکی بر اصل برابری باشد. بنا بر این بر اساس این تعریف در صورت صرفا تاکید بر آزادی و برابری و نادیده گرفتن محدودیت ها، هنجارها و مقررات، از مفهوم آزادی بیان سوء استفاده می شود.

حال از برخورد رسانه های آمریکایی با پوتین و دیگر مصاحبه‌شوندگان و برخورد دولت آمریکا با اسنودن و آسانژ، می توان دریافت که مشخصه های مذکور آزادی بیان در آمریکا به خوبی رعایت می شود اما در برخورد با آزادی بیان در دیگر کشورها، آمریکا اصلا توجهی نمی کند و بلافاصله می گوید آزادی بیان مطلق است و نیازی به رعایت قوانین و مقررات داخلی آن کشور نیست. البته در متوقف کردن صحبت پوتین در مصاحبه رسانه آمریکایی با او نیز هیچ نوع احترامی به رئیس جمهور یک کشور مشاهده نشد.

بنابراین، افرادی که طرفدار چنین مفهوم آزادی بیان تعریف شده توسط آمریکا باشند بهتر است نگاهی به سیمای واقعی آن در آمریکا نیز بیاندازند.

منبع: رادیو بین‌الملل چین

4167