جزییات زشت استاندارد دوگانه پشت بازی با کلمات «بی بی سی»
در انفجار انتحاری اخیر در انستیتوی کنفوسیوس دانشگاه کراچی ۴ نفر از جمله ۳ شهروند چینی کشته و چندین نفر دیگر مجروح شدند.
هر چند دولت، افکار عمومی پاکستان و سازمان ملل آن را حمله تروریستی دانسته و محکوم کردهاند، اما به نظر میرسد شبکه بی بی سی اردوزبان تعریف تروریستی از حادثه فوق را قبول ندارد و سعی دارد تا عامل حمله را به شکلی موجه و حملهاش را منطقی نشان دهد.
بی بی سی در گزارش خود مهاجم را تحصیلکرده و قابل احترام برای اقوام و دوستان او جلوه داد و این اقدام تروریستی را به گونهای توجیه کرد مثل اینکه حملهاش در دانشگاه کراچی دلایل قابل فهمی داشته است. این در حالی بود که برای طرف دیگر این حادثه خونبار یعنی قربانیان چندان دلسوزی نکرد.
روش پوشش خبری بی بی سی به گونهای است که مخاطبان فکر میکنند این شبکه انگلیسی در حال شرح ماجرای قاتل است نه ارائه یک گزارش درباره حمله تروریستی.
حقیقت این است که این حمله کاملا با شرایط حمله تررویستی تعیین شده توسط سازمان ملل مطابقت دارد و شورای امنیت نیز آن را محکوم کرده است.
این نوع استاندارد دوگانه بی بی سی برای ما چندان ناآشنا نیست. یادمان هست که پس از وقوع حمله تروریستی به رژه اهواز، سازمان ملل آن را حمله تروریستی خوانده و محکوم کرده اما بی بی سی فارسی از تعریف آن به عنوان «حمله تروریستی» امتناع ورزید.
یادمان هم هست که پس از حادثه حمله به دو مسجد در نیوزیلند که قربانیان آنها عمدتا مسلمان بودند، در حالی که رسانهها این رویداد را «تاریکترین روز در تاریخ نیوزیلند» توصیف کردند و کشتار نیز جنبه مذهبگرایی داشت، بی بی سی بازهم از توصیف آن به عنوان حمله تروریستی امتناع ورزید.
اما وقتی که حمله در انگلیس و علیه شهروندان خودش اتفاق بیفتد، حتی اگر حمله نسبت به حملات فوق مقیاس بسیار کوچکتری داشته باشد، بی بی سی اصلا از استفاده از عبارت «تروریستی» دریغ نمیکند. مثلا در حمله با چاقو در متروی لندن که یک نفر کشته و دو نفر زخمی شدند، در گزارشات بی بی سی از آن به عنوان یک حمله تررویستی یاد شد.
البته استاندارد دوگانه بی بی سی محدود به این حملات خونین تروریستی نیست، بلکه در هر زمینه آشکار است. مثلا موقعی که موشک به سفارت ایران پرتاب شد، از آن به عنوان «اصابت به سفارت ایران» یاد کرد اما موقعی که حمله مشابهی علیه سفارت آمریکا رخ داد، به آن «اصابت» گفته شد؛ در پوشش جشن قهرمانی پرسپولیس، بی بی سی از عدم رعایت فاصله اجتماعی انتقاد کرد اما در پوشش جشن قهرمانی لیورپول در لیگ انگلیس، فاصله اجتماعی چندان اهمیت نداشت.
باید فکر کنیم که این استاندارد دوگانه همه جانبه چه دلیلی دارد؟ آیا این رویکرد میتواند تبعیضهای عمیق مربوط به ملت، دین، فرهنگ، ایدئولوژی در اعماق ذهن بی بی سی را نشان دهد؟