سیاست متزلزل آمریکا؛ حمایت و مخالفت همزمان با سفر «باچله» به چین

چه خوب است اگر کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل پس از سفر خود به چین، به ایالات متحده هم برود تا تحقیقاتی انجام دهد و از واشنگتن بخواهد که با جدیت از حقوق بشر شهروندانش محافظت کند. 

«میشل باچله»، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در دهه سوم ماه مه از چین دیدن کرد. وی با این سفر درک خود را از مسیر توسعه حقوق بشر چین از طرق مختلف عمیق‌تر و از نزدیک یک شین جیانگ واقعی با امنیت و ثبات اجتماعی، توسعه پایدار و مردمی که در صلح و صفا زندگی و کار می‌کنند را لمس کرد. این یک سفر در راستای  افزایش درک، تقویت همکاری و بازسازی اطلاعات درست، محسوب می‌شود.

برنامه سفر خانم باچله به چین بر اساس خواست وی و پس از رایزنی کامل دو طرف چیده شد. کمیسر عالی حقوق بشر در کنفرانس مطبوعاتی به صراحت گفت که او در طول سفر خود به چین تبادلات گسترده و بدون نظارت داشته است. با توجه به آنکه باچله مطابق میل برخی از سیاستمداران غربی انتقادات تندی علیه چین مطرح نکرد، کسانی که سعی کردند از سفر او به چین برای تبلیغات «مسئله  شین جیانگ» استفاده کنند، بسیار ناراحت شده، برخی سازمان‌های حقوق بشری و شخصیتها که تحت کنترل آمریکا هستند، بطور جمعی به وی حمله کرده و حتی استعفای او را مطالبه کردند.

در واقع، ایالات متحده بلندترین صدا در میان کسانی بود که از کمیسر عالی حقوق بشر می‌خواستند به شین جیانگ سفر کند. به نظر می‌رسد سیاستمداران آمریکایی معتقدند که شین جیانگ چین اسرار پنهانی دارد و جرأت نمی‌کند به کمیسرعالی حقوق بشر برای انجام تحقیقات میدانی اجازه دهد. اما این رویداد مطابق سناریوی آنها پیش نرفت. به قول چینی‌ها، کسی که راست ایستاده نگران نیست که سایه‌اش کج شود!

باید گفت علیرغم وضعیت پیچیده پیشگیری و کنترل همه گیری، چین همچنان طبق قول خود از باچله دعوت کرد تا از این کشور بازدید کند.

با این حال، زمانی که باچله در واقع پا به خاک چین گذاشت، ایالات متحده بیش از همه با صدای بلند اعتراض و او را متهم کرد که سفرش اشتباه بوده و برنامه سفر توسط چین کنترل خواهد شد.

اما چرا آمریکا تا این اندازه متغییر و دم دمی مزاج است؟ پاسخ ساده است: ایالات متحده می‌ترسد که دروغ‌هایش درباره «نسل کشی» و «کار اجباری» در شین جیانگ در این سفر افشا شود، بنابراین از جعل دروغ‌های بیشتر علیه چین برای گمراه کردن جامعه بین‌المللی دریغ نمی‌کند.

دو سال پیش پیش صحنه مشابهی مشاهده شد. در آغاز شیوع اپیدمی کرونا، ایالات متحده و متحدانش مانند بریتانیا و استرالیا «تئوری نشت ویروس از آزمایشگاه ووهان» را در سراسر جهان تبلیغ و با صدای بلند چین را متهم کردند که جلوی بازدید کارشناسان سازمان بهداشت جهانی گرفته است. در نهایت دولت چین دو بار از گروه تخصصی سازمان بهداشت جهانی برای سفر به چین دعوت کرد، اما نتیجه نهایی گروه کارشناسی سازمان بهداشت جهانی با موضع از پیش تعیین شده آنها مطابقت نداشت؛ بنا بر این اعضای گروه کارشناسی که جرات گفتن حقیقت را داشتند مورد حمله بی امان غربی‌ها قرار گرفتند.  

شایان ذکر است که در طی سفر باچله به چین، تیراندازی در مدرسه‌ای در آمریکا رخ داد که جهان را شوکه کرد و در مجموع 21 نفر از جمله 19 دانش آموز ابتدایی دبستان «راب» در تگزاس کشته شدند. بسیاری از والدین آمریکایی نگرانند که وقتی فرزندان خود را به مدرسه می فرستند، آیا تراژدی مشابه تیراندازی تگزاس برای فرزندانشان اتفاق بیفتد. سیاستبازان آمریکایی که حتی نمی‌توانند زندگی فرزندان این کشور را حفظ کنند آیا صلاحیت دارند درباره مسائل حقوق بشری در کشورهای دیگر اظهار نظر کنند؟

ایالات متحده نه تنها از حقوق بشر شهروندان خود دفاع نمی‌کند، بلکه حقوق بشر مردم کشورهای دیگر را نیز مکرراً نقض می‌کند. آمریکا کشوری است که بیشترین کشتار مسلمانان را در جهان دارد. از سال 2001 به این طرف، ایالات متحده به طور غیرقانونی جنگ‌هایی را در مناطقی مانند افغانستان و خاورمیانه به راه انداخت که باعث شد بیش از 800 هزار نفر (اکثرا غیرنظامی) کشته و ده‌ها میلیون نفر از خانه و کاشانه خود آواره شوند.

سیاستمداران آمریکایی با گستاخی تمام «نگرانی» از حقوق بشر مسلمانان در شین جیانگ چین را بیان کرده و بارها به چین در مورد مسائل مربوط به شین جیانگ و حقوق بشر حمله کرده‌اند. اما سوال مهم اینجاست که چرا آنها نمی‌توانند در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل از حمایت هیچ کشور مسلمان در خاورمیانه برخوردار شوند؟ دلیل این امر باید در دل خودشان روشن باشد.

سیاستمداران آمریکایی همیشه درباره حقوق بشر صحبت می‌کنند، در حالیکه خودش بزرگترین مانع در جریان پیشرفت آرمان جهانی حقوق بشر هستند. چه خوب است اگر کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل پس از سفر خود به چین، به ایالات متحده هم برود تا تحقیقاتی انجام دهد و از واشنگتن بخواهد که با جدیت از حقوق بشر شهروندانش محافظت کند. بریتانیا و استرالیا  نیز باید استقلال، انصاف و عدالت خود را نشان دهند و از بالاترین مقام حقوق بشر سازمان ملل برای تحقیق در خصوص آمریکا حمایت کنند.