چند نکته در مورد تذکر اخیر رهبر معظم انقلاب به سازمان صدا و سیما

۱. پس از رسانه ای شدن تذکر رهبری نسبت به نحوه پرداخت یکی از برنامه‌های گفت‌وگو محور در موضوع اقدامات و تلاش های چشمگیر نیروی انتظامی در شناسایی و دستگیری سارقان بانک ملی در طی دو روز گذشته؛ انواع تحلیل ها و تفسیرها با این موضوع را شاهد بودیم.

آنچه در این تفاسیر مهم است و در تحلیل ها بیشتر از بقیه به چشم می خورد، ژانرهای مختلف تسویه حساب های سیاسی با رئیس و کلیت سازمان صدا و سیما است.

جا دارد پژوهشگران و عالمان ارتباطات در #فرصت_مناسب با متد پژوهشی تحلیل محتوا این یاد داشت ها به بررسی انگیزه_ها و چرایی این نوشته ها بپردازند و آن را در اختیار مدیران سازمان صدا و سیما برای شناخت و تحلیل محیط رسانه ای قرار دهند.

۲. مطابق آموزه های علمی و تجارب اجرایی اخذ شده معتقدم که گاهی برخی از اصحاب فکر و اندیشه و چهره های دانشگاهی جایگاه پژوهشی و علمی خود را تنزل داده و در موقعیت یک بلندگو، عامل اجرایی و یا مهره جریان های سیاسی ظاهر شده و از وزانت و اعتبار یادداشت های خود می کاهند.

۳. از موضع یک دوست و همکار دانشگاهی به یاد داشت اخیر آقای دکتر حجت الله عباسی ایراد وارد دانسته و معتقدم این یادداشت در مقایسه با یادداشت های قبلی جناب آقای عباسی که اتفاقاً در کانال اینجانب نیز مکرر بازنشر داده شده است؛ دارای تفاوت ماهوی بوده و از درجه روایی و پایایی ضعیفی برخوردار است.

۴. این یاد داشت، تداعی کننده حب و بغض های نویسنده از دوره های گذشته دور و حکایت از اغراض نهانی است؛

 نویسنده در این یادداشت تلاش کرده با مطرح کردن برخی نشانه های ضعیف عملکردی و آمیختن آن ها با خواسته های فردی از این طریق بر چهره علمی و اجرایی رئیس سازمان و کلیت سازمان رسانه ای صدا و سیما خدشه وارد ساخته و دورنمای سازمان را تاریک و مدیریت سازمان را بی ثبات نشان دهد.  

۵. به شخصه معتقدم، این جنس یاد داشت ها نمی تواند فضای نقد و گفتگو را استمرار بخشیده و امکان شنیده شدن صداهای مختلف برای بهبود عملکردی و ارتقای دانش سازمانی بیانجامد؛ بلکه بالعکس می تواند فضای عمومی را به عرصه ای برای تاختن، تخریب کردن و سیاه نشان دادن آینده سازمان کمک نماید .

۶. جناب آقای عباسی هر کدام از چهره های علمی، دانشگاهی، فکری و رسانه ای حق دارند با زبان گیرا، کلام روشن و یاد داشت اعتراضی به نقد عملکرد سازمانی و یا مدیریتی و یا هر دو بپردازند.

این جنس نقد و ارزیابی قطعا زمینه رشد و تعالی سازمانی و افزودن به دامنه دانش سازمانی را با خود ارمغان آورد. 

در حالی که از یاد داشت اخیر جنابعالی این گونه استنباط می کنم که به صورت زیر پوستی و البته مستقیم نویسنده سعی دارد با چاشنی تسویه بدهی های گذشته، تخریب های روتوش خورده را جایگزین نقدهای معتبر بکند، 

این نگاه و رویکرد می تواند سم مهلکی برای آینده علمی نویسنده و اعتبار_زدایی از زمینه های دانشی و پژوهشی قلمداد شود.

۷. جناب آقای عباسی همان طور که مستحضرید، مهم ترین نشانه یک نقد پژوهشی بهره مند از متد علمی، بیان ضعف ها و نارسایی های سازمانی به همراه ارائه راهکارهای پژوهشی برای خروج از وضعیت موجود است. بنده این را در یاد داشت به صورت متعادل و متوازن ندیدم.

۸. جناب آقای عباسی در نقد علمی اولین گام در تحلیل وضعیت سازمان تصویر سازی از وضعیت موجود، ترسیم وضعیت مطلوب به همراه نمایان ساختن مقدورات سازمانی و چالش های فرا سازمانی است. یاد داشت جنابعالی با این بحث روایت گری صادقانه ای نداشته و به صورت #سوگیرانه و #جهت_دار برخورد کرده است. و این مطلب مرا نگران عدم رعایت عیارهای نقد در یاد داشت های بعدی شما کرده و به وجهه علمی یاد داشت های خدشه وارد می کند.

۹. جناب آقای عباسی این ایام مزین است به نام متفکر و اندیشمند بزرگ انقلاب اسلامی شهید دکتر بهشتی؛ که می فرمایند:

[ من تلخی برخورد صادقانه را به شیرینی برخورد منافقانه ترجیح می دهم]

اگر در یاد داشت اینجانب به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم خطاب به جنابعالی تعریضی، نیشگونی و یا تلنگری مشهود بود؛ آن را در راستای این سخن حکیمانه دکتر بهشتی تلقی فرموده و بر بنده ببخشید.