از بحر تا نهر، تهدید جدی که به فروپاشی صهیونیسم میانجامد
رئیس کنگره جهانی یهودیان و سفیر سابق آمریکا در اتریش در مقالهای نوشت که بزرگترین چالشی که رژیم صهیونیستی را تهدید میکند، قابلیتهای هستهای ایران نیست بلکه تغییر بافت جمعیت در سرزمینهای اشغالی است که طی آن فلسطینیان به اکثریت ساکن در این سرزمینها تبدیل شدهاند.
«یائیر لاپید» روز اول جولای (دهم تیرماه) به عنوان چهاردهمین نخست وزیر رژیم صهیونیستی معرفی شد. اگر چه وی تنها نخست وزیر پیشبرد امور تا زمان برگزاری انتخابات سراسری در سرزمینهای اشغالی در روز اول نوامبر (10 آبان) است.
«رونالدز لودر» رئیس کنگره جهانی یهودیان و سفیر سابق آمریکا در اتریش در مقالهای در روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» به بزرگترین چالش و تهدیدی که موجودیت رژیم صهیونیستی را تهدید میکند پرداخت.
وی در این مقاله نوشت: «لاپید در حالی فرصت نخست وزیر شدن را به دست آورده که رژیم صهیونیستی با واقعیتهای پیچیدهای مواجه است. موفقیتهای سیاسی و اقتصادی در سرزمینهای اشغالی با چالش فزاینده جمعیتی مواجه است».
یائیر لاپید، نخست وزیر پیشبرد امور رژیم صهیونیستی
این دیپلمات سابق آمریکایی در گزارش خود نوشت: «اسرائیل در حال حاضر در عصر طلایی خود به سر میبرد. بیش از 15 سال است – پس از جنگ دوم لبنان در سال 2006- که با آرامش نسبی، ثبات راهبردی و موفقیت به سر میبرد. وضعیت اقتصادی در اسرائیل طی سالهای گذشته در حال شکوفایی بوده و میانگین نرخ رشد سالیانه بیش از 3.5 درصد بوده و در سال 2021 این رشد به میزان خیره کننده هشت درصد رسیده است. نرخ بدهی به طور چشمگیری کمتر از آمریکا بوده و نرخ بیکاری در اسرائیل نیز نزدیک به صفر است و معیار زندگی نیز به طور با ثباتی در حال افزایش است».
در ادامه این گزارش آمده است: «رشد فناوریهای پیشرفته در اسرائیل، آن را به خط مقدم فناوریهای جهانی سوق داده و سبب شده تا سرمایهگذاران را از سرتاسر جهان جذب کند. اسرائیل موفق شده با 6 کشور اتحادیه عرب توافق صلح امضا کند و روابطش با کشورهای جهان عرب یکی از عمیقترین روابط به شمار میآید. کشورهای دیگری به غیر از آمریکا نظیر چین، ژاپن، هند، اروپا و برزیل نیز به اسرائیل به عنوان شریکی راهبردی مینگرند و در حالی که جمعیت آن به 10 میلیون نفر نزدیک میشود، تولید ناخالص داخلی سرانه آن به انگلیس رسیده است».
رئیس کنگره جهانی یهودیان در گزارش خود نوشت: «با وجود این موفقیتها، اسرائیل با تهدید موجودیتی جدی مواجه است. این تهدید موجودیتی ناشی از قابلیتهای هستهای ایران نیست بلکه ناشی از ترکیب جمعیتی آن است. در سال 2020 و برای نخستین بار طی چند دهه گذشته، اعراب ساکن میان دریای مدیترانه و رود اردن اندکی بیش از جمیعیت یهودیان ساکن میان این بحر و نهر شده است».
این آمار توسط دو موسسه تحقیقاتی که در ارتباط با ساختار نظامی رژیم صهیونیستی بوده، ارائه شده است.
با وجود برخی تغییرات در گرایشهای نرخ تولد، این برتری جمعیتی اندک فلسطینیان طی یک یا دو دهه آینده چشمگیر خواهد شد.
قرار گرفتن رژیم صهیونیستی در دوراهی سخت
سفیر سابق آمریکا در اتریش اضافه کرد: «این بدان معناست در صورتی که وضعیت کنونی ادامه یابد و رژیم صهیونستی همچنان به حکمفرمایی بر کرانه باختری ادامه دهد، در مدت زمان نسبتا اندکی با دو راهی بیرحمانهای مواجه خواهد شد. اگر به فلسطینیان حق شهروندی و حقوق کامل داده شود، در این صورت اسرائیل دیگر دولتی یهودی نخواهد بود. اگر این کار را انجام ندهد دیگر دولتی دموکراتیک به شمار نخواهد آمد».
رونالدز لودر در گزارش خود نوشت: «در هر دو صورت، اسرائیل به عنوان یک دولت دموکراتیک یهودی، موجودیت خود را از دست خواهد داد».
اکثر فلسطینیان حامی مقابله مسلحانه با رژیم صهیونیستی هستند
در این گزارش آمده است: «پیچیدهتر از این وضعیت، تغییرات عمیقی است که جامعه فلسطینیان را فراگرفته است. بر اساس نظرسنجی که توسط "خلیل شقاقی" از اندیشکده مرکز تحقیق فلسطینیان انجام شده، نشان میدهد که تنها 25 درصد ساکنان ساکنان کرانه باختری از مذاکره با اسرائیل حمایت میکنند و 28 درصد نیز هنوز حامی راه حل دو دولت هستند. اما در مقابل، 55 درصد ساکنان کرانه باختری از مبارزه مسلحانه علیه اسرائیل حمایت میکنند».
در این گزارش اضافه شده است: «جوانان فلسطینی دیگر از ایدههایی نظیر آشتی، سازش و تقسیم حمایت نمیکنند و ایده یک دولتی را پذیرفتهاند. واقعیتهای جمعیتی در حال ظهور و طرز فکر تقابلی رو به رشد فلسطینیان، این پیش بینی را بوجود میآورد که اسرائیل به زودی به این گزینه روبرو خواهد شد: هر نفر، یک رای».
اگر یهودیان اکثریت مطلق را از دست بدهند، صهیونیسم فرو میپاشد
رهبر کنگره جهانی یهودیان در این گزارش نوشت: «هیچ تهدید خارجی خطرناکتر از این تهدید داخلی برای صهیونیسم وجود ندارد. فرض اصلی ایده صهیونیسم این بوده که باید یک مکان روی زمین وجود داشته باشد که یهودیان در آنجا در اکثریت باشند تا این اکثریت بتواند حق تعیین سرنوشت را در چارچوبی دموکراتیک اعمال کند. اگر یهودیان اکثریت مطلق را نداشته باشند،صهیونیسم فرو میپاشد».
در ادامه این گزارش آمده است: «متاسفانه، بیتفاوتی عمومی و سیستم سیاسی ناکارآمد، مانع از آن شده که اسرائیل با این چالش مقابله کند. اکثر اسرائیلیها معتقدند که نباید زیر آتش عقب نشینی کرد. اما زمانی که امواج ترور فروکش میکند، هیچ فوریتی برای اقدام احساس نمیکنند و مطمئن هستند که میتوانند بر میلیونها فلسطینی بدون هیچ عواقب واقعا خطرناکی حکومت کنند».
هر روز که میگذرد اسرائیل به پرتگاه نزدیکتر میشود
سفیر سابق آمریکا در اتریش نوشت: «موفقیتهای اقتصادی، قدرت نظامی و جایگاه بینالمللی، اسرائیلیها را از این واقعیت کور کرده که هر روز که میگذرد آنها را به پرتگاه نزدیکتر میکند».
رونالد لودر در این مقاله نوشت: «هم اکنون زمان آن است که دوستان و متحدان اسرائیل نگرانی خود را از این موضوع ابراز کنند.طی 40 سال گذشته، من به صورت خستگی ناپذیر برای کشور یهود عمل کردم. من اسرائیل را دوست دارم و به آن متعهد هستند و هری کاری را که بتوانم برای آن انجام میدهم اما امروز این وظیفه من است که نخست وزیر جدید را دعوت کنم که این گرفتاری و تغییر در مسیر را در نظر بگیرد».
رئیس کنگره جهانی یهودیان به سفر اخیر «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا به منطقه اشاره کرد و گفت که این سفر، فرصتی منحصر به فرد به شمار میآید.
سفیر سابق آمریکا در اتریش در ادامه مقاله خود تاکید کرد که یائیر لاپید باید از پدیدار شدن ائتلاف امنیتی اسرائیل-اعراب-آمریکا بهرهبرداری کند.
لودر اضافه کرد: «لاپید باید شیوه خلاقانهای را برای مقابله با چالش فلسطینیان در پیش بگیرد و دست در دست با آمریکا، جهان اهل تسنن و فلسطینیان میانهرو به حل این مشکل بپرازد. در حالی که دستیابی به راهحل دو دولت غیرممکن به نظر میرسد اما نخست وزیر باید هر آنچه در توان دارد به کار گیرد تا از فاجعه یک دولتی جلوگیری کند».
وی در پایان این مقاله نوشت: «هیچ ماموریت دیگری مهمتر و ضروریتر از این نیست و آینده اسرائیل در محک قرار گرفته است».
همیشه یهودیان در همه جا حر،ف اولو میزنند ما فقط داریم دور خودمان می چرخیم اگه جنگی صورت بگیره ایر،ان فاتح اون جنگ نیست چون ایران از داخل پوسیده شده
در این زمان اشغال سرزمین دیگران توسط هر حکومتی که باشد به نتیجه نخواهد رسید، اشغال افغانستان توسط شوروی، ایران توسط صدام، عراق توسط آمریکا و آخری اوکراین توسط روسیه، حتی اشغال برای آزاد سازی و یا هر توجیه دیگری هم عاقبتش رو سیاهی است.