عبدالحمید از کدام تهدید و ارعاب سخن می‌گوید؟
امام جمعه اهل سنت زاهدان روز گذشته در توئیتی نوشت: «انتظار از هیئت اعزامی رهبری دیدن واقعیت‌ها، محکومیت جنایت جمعه خونین زاهدان، دلجویی از خانواده‌های شهدا و آسیب دیدگان این حادثه و احقاق حق بود، نه تهدید و ارعاب مظلوم.»
توئیت او در صفحه رسمی اینستاگرامش نیز منتشر شد. خیلی زود هم بی‌بی‌سی فارسی و رادیو فردا و امثال این‌ها آن را با تأکید بر ارعاب از سوی نماینده رهبری منتشر کردند.
اما در سفر حجت الاسلام حاج علی اکبری، رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه به استان سیستان و بلوچستان که در جایگاه ریاست هیئت اعزامی رهبری به استان بود، همه آنچه عبدالحمید اسماعیل‌زهی مدعی انجام نشدن آن است، انجام شد. هم از مردم دلجویی شد (اما تأکید بر مجازات مقصران و پیگیری حوادث اخیر استان شد) هم اعلام شد که کشته‌های بی گناه این حوادث، طبق نظر رهبری شهید محسوب خواهند شد، هم ۱۰۰ نفر از اغتشاشگران مورد عفو رهبری قرار گرفتند و آزاد شدند، هم در دیدارهای متعدد، هم صحبت‌های همه طرف‌های ماجرا شنیده شد. پیش از این هم که تغییرات در فرماندهی انتظامی استان انجام گرفته بود.
پس عبدالحمید از کدام تهدید و ارعاب سخن می‌گوید؟ و مدعی کدام دلجویی شده است؟! آنچه در این سفر انجام نشد، باج دادن به زیاده‌خواهانی بود که با سخنرانی‌های سیاسی و تحریک آمیز خود آرامش را از استان سلب کرده‌اند. آنچه انجام شد و عبدالحمید نامش را ارعاب و تهدید مظلوم گذاشته، هشدار و تذکر شدیداللحن بابت تحریک مردم در مسیری خلاف واقع است.
اصل ماجرا این است که در سفر هیئت اعزامی رهبری به سیستان و بلوچستان، حساب مردم از حساب تحریک‌کنندگان جدا و با هر کدام رفتار متفاوتی انجام شد. با مردم رحماء و با تحریک‌کنندگان و برهم زنندگان آرامش استان، اشداء؛ این امور است که برخی را عصبانی کرده است، وگرنه هم از مردم دلجویی شد و هم حرف‌شان زده شد.
