اعتراضات در چین؛ پکن شوکه شد/ سیاست کووید صفر، گریبان شی جین پینگ را گرفت

به گزارش خبر فوری، اعتراضات بی سابقه ضد دولتی در چین در حال بیشتر شدن است. این اعتراضات واکنشی به سیاست کووید صفر دولت شی جین پینگ است. اعتراضات از زمانی شروع شد که 10 نفر به علت آتش گرفتن یک آپارتمان در شهر اورومچی استان سین کیانگ کشته شدند. آمبولانس و آتش نشانی به علت قرنطینه شهر و بسته شدن خیابان ها به دلیل رها شدن خودروها نتوانستند وارد محل حادثه شوند. همچنین، به علت قوانین سفت و سخت قرنطینه، افراد حاضر در ساختمان نتوانستند از آنجا خارج شوند و در نهایت 10 نفر به علت آتش سوزی کشته شدند.

این اتفاق باعث انفجار انبار باروت خشم عمومی شد. مردم چین مدت هاست در قرنطینه سخت گرفتار شده اند. سیاست کووید صفر دولت شی جین پینگ باعث خلوت شدن خیابان ها، تعطیلی کسب و کارها و تعطیلی خدمات عمومی شده است. این سیاست در حالی پیگیری می شود که در کشورهای دیگر جهان، تقریبا همه محدودیت های کرونایی برداشته شده اند.

اعتراضاتی که رنگ و بوی سیاسی گرفت

حادثه آتش سوزی در اورومچی باعث شعله ور شدن خشم مردم شد. این خشم به خصوص از جانب دانشجویان جوان دیده شد و به سرعت به شهرهای بزرگ چین از جمله پکن و شانگهای کشیده شد. ناظران معتقدند در چند سال اخیر، چنین اعتراضاتی سابقه نداشته و چهره چین را به کلی تغییر داده است.

اعتراضات عمومی در چین حالا از شعار علیه سیاست ضد کووید به شعارهای سیاسی ضدکمونیستی تبدیل شده است. برخی جوانان دانشجو در پکن علیه شی جین پینگ شعار سر داده اند. گروهی از دانشجویان کاغذهای خالی در دست داشتند، اقدامی نمادین که به اعتراض به سانسور در چین تبدیل شده است. آنها در حمایت از آزادی و دموکراسی سرود می‌ خواندند.

شواهد گویای این است که اعتراضات هر لحظه در حال بیشتر شدن است و دانشگاه های مختلف را درگیر کرده است. این در حالی است که شی جین پینگ و حزب کمونیست چین این اعتراضات را دست کم گرفته و گمان می کند بعد از چند روز تمام این حوادث به پایان می رسد.

جنبش دانشجویی و سیاستی که چین را به خطر انداخته

جنبش دانشجویی در چین سابقه زیادی دارد. دولت مائو با کمک همین دانشجویان توانست انقلاب فرهنگی در چین راه انداخته و کشور را به سمت و سویی که می خواست پیش ببرد. بعد از مرگ مائو و با تغییر استراتژی چین در دوره «دنگ شیائوپینگ»، دانشجویان جوان به احزاب لیبرال گرایش پیدا کردند. این جوانان در اواخر دهه 80 شروع به اعتراض کرده و علیه سیستم سیاسی بسته چین اقدام نمودند اما به شدت سرکوب شدند. حادثه میدان تیان آن مین و سرکوب شدید دانشجویان میخ محکمی بود بر تابوت جنبش جوانان چین در اواخر دهه 80 میلادی. بعد از این حادثه، جنبش دانشجویی چین تا حدی رو به زوال گرایید و در اواسط دهه 90 عملا از بین رفت.

با افزایش توان اقتصادی چین، رضایت عمومی نیز بالا رفت. از آن سو، چین شروع به کنترل اینترنت از طریق فضای مجازی بومی و به کارگیری هوش مصنوعی نمود. این اتفاقات باعث شدند جوانان و دانشجویان تا حد زیادی از احزاب مخالف فاصله گرفته و با دولت چین هماهنگ شوند.

با این حال، افزایش رفاه اقتصادی چینی ها و همزمانی این رفاه با بسته شدن بیشتر و بیشتر فضای سیاسی در دوره اخیر باعث شعله ور شدن نارضایتی ها شد. توسعه ناهمگون چین باعث افزایش اعتراضات و نارضایتی ها گردید.  چین در دوره شی جین پینگ بیش از گذشته با این معضل روبه‌رو شده است (اینجا بخوانید). سیاست های شی هر روز بیش از گذشته سخت گیرانه می شود. او حالا مرد اول چین است و هیچ کس توان مقابله و محدود سازی قدرت او را ندارد. او همزمان با پیشرفت اقتصادی چین، تمام رقبایش را از حزب کمونیسم حذف کرده و این امر باعث شده جوانان آرمان خواه چینی که از رفاه اقتصادی هم برخوردار هستند دست به اعتراض زده و علیه حزب کمونیست چین برخیزند.

مشخص نیست که سرانجام اعتراضات اخیر چین چه می شود. آنچه واضح است این است که چین با نوعی تناقض در استراتژی خود مواجه است و این تناقض می تواند دیر یا زود حکومت این کشور را با مشکلی جدی مواجه کند.