اتفاقات دو هفته آینده مشخص می‌کند توافق می‌کنیم یا خیر

رحمان قهرمان‌پور درباره ارزیابی سفر وزیر امور خارجه به ژنو گفت: سفر آقای امیرعبداللهیان به ژنو در خصوص سخنرانی در شورای حقوق بشر سازمان ملل است. زیرا بخشی از سازمان‌های بین‌المللی در اروپا به ویژه در ژنو و وین مستقر هستند. طبیعتا او قبل و بعد از سخنرانی دیدارهایی در سطح دیپلماتیک داشته و خواهد داشت.

بخش هایی از گفت و گوی قهرمانپور را در ادامه می خوانید:

• این نوع سفرها ضمن اینکه دارای یک برنامه رسمی هستند دیدارهایی نیز در حاشیه به همراه دارند. این دیدارها معمولا برای تبادل نظرات و آرا است و حتی کشوری که برای انتقال پیام انتخاب می‌شود نیز مهم است. برای مثال دیدار وزیر خارجه با وزیر خارجه فنلاند شاید برای این بود که فنلاند جزو کشورهایی است که در بلوک‌بندی‌های سیاسی نقش فعالی ندارد و مانند اتریش حالت بی‌طرفی دارد.
• قرار است شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که متشکل از ۳۵ کشور است، گزارش خود را ارائه کنند. مدیرکل آژانس هم سعی می‌کند تا جایی که امکان دارد در مسائل سیاسی مداخله نکند. اما عملا این اتفاق می‌افتد و‌ در نهایت ارزیابی مدیرکل را می‌خواهند. به رغم آنکه در اساسنامه آژانس و در موارد مختلف آژانس به عنوان یک نهاد فنی تعریف شده اما ناگریز، کار این نهاد تبعات سیاسی دارد و بنابراین سفر آقای گروسی در این مقطع زمانی از چند نظر مهم است.
• یک مسئله آلودگی ۸۴ درصد اورانیوم غنی شده است که گزارش شده و باید به شورای حکام این موضوع را گزارش دهند. نکته دوم در مسائل پادمانی است که اختلاف نظری بین ایران و آژانس در مورد مکان‌های ادعایی وجود دارد که باید مشخص شود. بنابراین این موضوعات در کنار ساخت و سازهایی که انجام می‌شود، در جلسه شورای حکام که قرار است هفته آینده برگزار شود مطرح خواهد شد که آن گزارش‌ها تعیین خواهد کرد که رفتار اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها با ایران چه خواهد بود.
• ممکن است بگوییم ۵ سال بعد منجر به توافق می‌شود. بنابراین صحبت من این است که اتفاقات دو هفته آینده تصویر را شفاف‌تر خواهد کرد که آیا ما در مسیر توافق حرکت می‌کنیم یا در مسیر دور شدن از آن قرار داریم. 
• در حال حاضر پیام‌ها و نشان‌ها حاکی از تمایل آمریکا به توافق است. صحبت اخیر آقای ویلیام برنز ممکن است از نشانه‌های تمایل آمریکا به توافق تلقی شود. اما این موارد صرفا حرف است و تبدیل این صحبت‌ها به یک خروجی، سیاست خارجی و سیاست عملی مستلزم اتفاقات دیگر است که بستگی به سفر آقای گروسی به تهران و گزارش به شورای حکام دارد که ممکن است احتمال توافق را کمتر یا بیشتر کند. 
• ما قبلا این نوع پالس‌های مثبت را داشتیم یعنی ایران آقای نمازی را آزاد کرد و آمریکایی‌ها اعلام کردند که پول‌های بلوکه شده در کره جنوبی را آزاد خواهند کرد. این موضوعات زیاد بوده ممکن است این موارد پیش از توافق اتفاق بیافتد که کشورها به عنوان حسن نیت این کارها را انجام می‌دهند. 
• وقتی این اتفاقات می‌افتد شما نمی‌توانید الزما نتیجه بگیرید که توافق قطعی است یا قطعی نیست. این روند باید ادامه داشته باشد. فرض کنید آمریکا کارهایی انجام داده و ایران هم متقابلا کارهایی انجام داده است. در ادامه باید دید موضوع آژانس حل می‌شود یا خیر که اگر حل شود به توافق نزدیک هستیم و بعد از آن مسئله اوکراین مطرح می‌شود. این موارد بستگی به اتفاقات مرتبط با هم دارد. اینطور نیست که بگوییم حتما در مسیر توافق هستیم و کارهایی که آمریکا انجام داده منجر به توافق می‌شود. این موارد مجموعه اقدامات اعتمادساز است و باید دید این روند ادامه خواهد داشت و در ادامه با اقدامات دیگر منجر به توافق می‌شود یا خیر.