آیا قمار عربستان جواب خواهد داد؟

او می‌افزاید: "من فکر می‌کنم جغرافیا نقش مهمی در نگاه سعودی‌ها به تغییرات آب و هوایی و گذار به دوره‌ای سبز دارد. عربستان سعودی کشوری وسیع است. اگر بدون توقف رانندگی کنید ۲۲ ساعت به طول خواهد انجامید تا از جنوب به شمال آن کشور بروید. سعودی‌ها به رانندگی عادت کرده اند. آنان به بنزین و سوخت ارزان قیمت عادت کرده اند. همزمان سعودی‌ها تمایل واقعی برای حفاظت و حمایت از طبیعت دارند، زیرا بخش‌های وسیعی از آن کشور فاقد پوشش سبز یا درخت است.

با این وجود، ایده استفاده از خودرو‌های برقی یا رانندگی کم‌تر در عربستان سعودی تغییری است که تحقق آن بسیار دشوار خواهد بود. در مورد ایده افزایش جنگل‌ها ما به این موضوع به عنوان راه حلی طبیعی برای مهار تغییرات آب و هوایی نگاه می‌کنیم. با این وجود، برای سعودی‌ها کاشت درخت و درختچه‌ها بخشی از خطی دفاعی در برابر بیابان زایی محسوب می‌شود. کاشت این بوته که ارتفاع آن شاید به ۶۰ سانتی متر برسد نه تنها باعث متوقف شدن شن‌ها شده بلکه باعث تولید اکسیژن و کاهش آلاینده‌های کربنی می‌شود.

زمانی که با بوم شناسان و درختکاران سعودی بیرون می‌رفتم هر ۱۵ دقیقه یکبار در میانه بیابان متوقف می‌شدیم. آنان صرفا می‌ایستادند و به تپه‌ای نگاه می‌کردند که در آن اخیرا بارندگی وجود داشته است. حتی زمانی که یک لکه سبز روشن را روی تپه می‌دیدند با تحسین می‌گفتند: ماشاءالله! بنابراین، آنان برای بازگرداندن حیات به کویر به کاشت درختچه‌ها توجه جدی دارند".

"لاک" درباره پرسش از شهروندان سعودی درباره برنامه‌های بلندپروازانه آن کشور می‌گوید یکی از مشکلات آن بود که هیچ سعودی‌ای نمی‌خواست از ایده ولیعهد آن کشور انتقاد کند. او می‌افزاید: "برای فهم نظر سعودی‌ها باید زمان زیادی با آنان صرف کنید و اجازه دهید شما را بشناسند تا بتوانند اعتماد کرده و صحبت کنند. اگر با آنان درباره مسائلی غیرکاری صحبت کنید ممکن است چیز‌هایی را به شما بگویند. کلید کار من با سعودی‌ها صرفا یافتن منبع نبود بلکه اهمیت اصلی میزان زمان صرف شده ام با آنان بود.

با این وجود، پیشرفت در عربستان سعودی در راه است. برای مثال، در مورد تلاش برای جنگل کاری به بیابان‌های متعدد می‌رفتم و می‌دیدم که هزاران پروژه به طور خاص برای کاشت گیاهان بومی در حال اجرا هستند. این در حالیست که دهه‌ها پیش زمانی که فعالان محیط زیست خواستار حفاظت از زمین‌های طبیعی و ترویج درختکاری بودند مقام‌های دولتی سعودی به آنان می‌خندیدند و جوامع محلی نظر آنان را نادیده می‌گرفتند. اکنون، اما میلیارد‌ها دلار به آنان داده می‌شود تا به کارشناسان برتر دسترسی پیدا کنند.

در مورد انرژی خورشیدی تغییری به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر وجود دارد. طبیعی بود که به من اجازه ندادند از هیچ یک از نیروگاه‌های خورشیدی بازدید کنم. در مورد فناوری‌های کاهش آلاینده‌های کربنی پول زیادی صرف می‌شود، اما باز هم فناوری‌ای بسیار محرمانه است، زیرا بخشی از تولید نفت عربستان سعودی است و بخشی از رگ حیاتی اقتصادی آن کشور محسوب می‌شود. در نتیجه، آنان به شما اجازه نمی‌دهند به طور دقیق از مراکز مختلف بازدید کنید. برای مثال، من موفق شدم از طریق یک کنفرانس انرژی در ریاض برای بازدید از تاسیسات آرامکو برنامه ریزی کنم، اما در میانه مسیر همراهان سعودی از مسیر منحرف شدند و ما به ذخیره گاه طبیعی‌ای که خود راه اندازی کرده بودند بردند جایی که غزال عربی در خطر انقراض قرار گرفته را مورد محافظت قرار می‌دادند. البته یکی از خبرنگاران عصبانی بود و می‌گفت ما را برای تماشای یک "دسته بز" به اینجا آورده اند! در نتیحه، ترسیم یک تصویر کامل از وضعیت عربستان سعودی کار دشواری می‌باشد".

خبرنگار "کریستین ساینس مانیتور" در ادامه به دیدارش با شاهدخت "نوره بنت ترکی آل سعود" اشاره می‌کند که یکی از مشاوران ارشد پروژه توسعه پایدار پادشاهی سعودی است. او می‌گوید: "او در زمینه گذار به سوی انرژی پاک با دولت، بخش خصوصی و جوامع محلی کار می‌کند. پروژه تحت هدایت او صرفا درباره کاشت چند درخت نیست بلکه ایده آن است که می‌توانید مدل کسب و کارتان را تغییر داده یا راه‌هایی را در مدل کسب و کار خود بگنجانید تا انرژی کم تری مصرف نموده و ساختمان‌هایی با انرژی کارآمد داشته باشید. او و سایر جوانان سعودی اکنون دیگر "پایدار" را یک واژه نمی‌دانند بلکه آن نوعی ویژگی اساسی قلمداد می‌کنند که باید در برنامه‌های کسب و کارخود بگنجانند.

شاهدخت سعودی به من می‌گفت: "این تصور غلط وجود دارد که بسیاری فکر می‌کنند سعودی‌ها مترادف با نفت و گاز هستند". آن شاهدخت سعودی به من گفت: "مردم هنوز درگیر این ایده هستند که نفت بد است در نتیجه ریاض به دلیل آن که یک تولید کننده نفت است پس هیچ راهی برای کمک به حفاظت از محیط زیست ندارد چه برسد به آن که برای رسیدگی به تغییرات آب و هوایی کاری انجام دهد". با این وجود، پرسش من این بود که آیا این آغوش ناگهانی برای جبران آلاینده‌های کربنی تولید شده از نفت عربستان سعودی برای گذار به عصری نو کافی است؟ برای پاسخ به این پرسش تنها باید صبر کنیم و شاهد تحولات باشیم".