کنایه سیدحسن خمینی: یاران امام به نیت سفره‌های پهن شده، نیامدند؛ روزهای مبارزه آمدند

بخش‌های مهم این سخنرانی را در ادامه می‌خوانید:

• ابوی ما اسم چند نفر را برد و گفت دامان اینها را رها نکن؛ اینها یاران دوران غربت امام هستند. از مرحوم آقای خاتم یزدی، راستی کاشانی، دعایی و محتشمی به بزرگی یاد کنیم. آنها آن روز شجاع بودند چون می‌دانستند راه برگشت‌شان بسته است. آن وقت معلوم نبود مبارزه به نتیجه برسد. این شجاعت‌ها و نترسیدن‌ها ویژگی بزرگ یاران قبل از فتح است؛ که به نیت سفره‌های پهن شدن نیامدند و روزهای مبارزه آمدند.
• وکلای امام از خود گذشتگی داشتند و این رمز پیروزی انقلاب است که کسانی همراه رهبر او بودند که خودشان را ندیدند، از «من» عبور کرده بودند و در دایره منیّت گرفتار نشده بودند.
•  مرحوم آیت‌الله هاشمی گفت مرید امام شدم چون در اندرونی اش همان فرش بیرونی بود و ریا در رفتار او نبود؛ ایمان به اینکه اگر این فرد حرفی می‌زند فقط برای خدا می‌زند، در همراهی یاران بسیار مؤثر است. اگر هزینه هم باشد اول از همه داد و تمام اعتبارش را گذاشته بود.
•  بعضی ظلم را می‌پذیرند، اما در دل خودشان توجیه‌گر ظلم می‌شوند. ولی عده ‎ای که ظلم را نمی‌پذیرند، عزیز هستند. آنچه که بسیار خطرناک است ظلم نیست، پذیرش ظلم است. تاریخ ما غرق کسانی است که توجیه‌گر بدترین جنایت‌ها بوده‌اند و کسانی که برای مغول افسانه‌سرایی کردند.  
• یاران امام ولو رژیم شاه به سال 54 رسید که کسی احتمال رفتن شاه را نمی‌داد، دست از مبارزه نکشیدند؛ همه رفتند و آنها ماندند.
• ان شاء الله فلسطین زیر بار ظلم نمی‌رود و علتش این است که انظلام در میان آنها وجود ندارد. آمریکا و اسرائیل از ارزش‌های انسانی برای خودشان سپر می‌سازند و مظلومیت فلسطینی‌ها باید همه ما را به حرکت وادار کند.
• آنچه که باید در یک ملت زنده شود عزت است و نباید گذاشت عزت بمیرد. اگر عزت در مقابل حاکم داخلی مُرد در مقابل دشمن خارجی هم خواهد مُرد.
• امام در امت اسلامی «زندگی» و «عزت» را و اینکه ما «می‌توانیم»، می‌شود و باید بشود را زنده کرد.