باتلاق آینده آمریکا در خاورمیانه

اینکه جو بایدن و دولتش چگونه بتوانند کردارهای اسراییل را مدیریت کنند، همچنین پژواک های گسترده تر ژئوپولیتیکی جنگ، پیامدهای دور- رسی دارد برای پایداری منطقه و نیز توانایی واشنگتن در مقابله و بازداری حریفانش در خاورمیانه و دیگر جاها.

تزریق سخت افزار نظامی و پرسنل بیشتر، می تواند به گرفتارشدن آمریکا در تعهدات بی پایان امنیتی در منطقه ای بیانجامد که واشنگتن تا همین اواخر تلاش داشت پای خود را از آن بیرون بکشد.

باتوجه به این مخاطرات است که سیاست خاورمیانه ای آمریکا به شدت نیازمند اصلاح مسیر است. این ضرورت، پیش از هفتم اکتبر هم وجود داشت و اکنون هم بیشتر احساس می شود.

با این حال دولت بایدن هیچ نشانه ای از اصلاح و سازگاری های کوتاه و میان مدت با هدف چاره کردن ناکامی ها و ریسک های راهبرد کنونی اش بروز نداده و به جای آن، خود را پایبند یک رویکرد به شدت امنیتی کرده که متکی بر استقرارهای نظامی سنگین تر در منطقه و عادی سازی میان کشورهای عربی و اسراییل بعنوان سنگ بنای یک بلوک تازه امنیتیِ تحت رهبری آمریکا در خاورمیانه، می باشد.

به محض آنکه بحران جاری در غزه، آرام شود، واشنگتن باید سریعا دست به کار بیرون کشیدن نیروهایش و نیز کاهش اساسی و بازآرایی حضور نظامی اش در این منطقه بشود. همزمان هم باید بر روی ظرفیت سازی و تاب آوری شرکای منطقه ای اش سرمایه گذاری کند تا آنها بتوانند بطور موثرتری با هم برای حفظ ثبات منطقه عمل کرده و چالش های امنینی را با حمایت کمتر آمریکا مدیریت نمایند. تنها این رویکرد دو وجهی است که میتواند آمریکا را در مسیر یک سیاست متوازن تر خاورمیانه ای قرار دهد.

روشن نیست که سیاستگذاران آمریکایی، درباره پیامدها و تاثیرات سطح دوم و سومِ گسیل نیروی نظامی و افزایش نقش امنیتی آمریکا در منطقه اندیشه کرد اند یا نه و نیز درباره اینکه دوستان و دشمنان آمریکا، چه برداشت و دریافتی از این کار خواهند داشت. بطور مشخص، دولت بایدن باید به سه ریسک اذعان کرده و آن را چاره کند: تشدید، پاتَش (Backfire) و گسترش بیش از حد حضور نظامی.

گسستی که با حمله حماس بوجود آمده، فرصتی را برای توسعه توسعه یک رویکرد پایدار و کم ریسک تر آمریکا به خاورمیانه فراهم می آورد. این بحران نشان می دهد تا زمانی که واشنگتن دهها هزار سرباز خود را در خاورمیانه حفظ کند، احتمال زیادی هست که به یک جنگ منطقه ای گسترده و پرهزینه کشیده شود، حتی اگر چندان منافعی هم در کار نباشد. برای پرهیز از این وضعیت است که آمریکا باید حضور نظامی اش را کاهش داده و بازآرایی نماید.