چرا فهرست اعضای ائتلاف دریایی آمریکا در دریای سرخ نیمه مبهم است؟

طبق فهرستی که پنتاگون 18 دسامبر (27 آذر) منتشر کرد، این کشورها شامل آمریکا، بریتانیا، بحرین، کانادا، فرانسه، ایتالیا، هلند، نروژ، سیشل و اسپانیا هستند. اما پس از انتشار این فهرست، وزارت دفاع اسپانیا بلافاصله مشارکت خود در این ائتلاف به منظور گشت‌زنی مشترک در دریای سرخ را رد کرد و گفت که پیوستن به ائتلاف به مجوز اتحادیه اروپا و ناتو بستگی دارد و نمی‌توان این تصمیم را به صورت یکجانبه اتخاذ کرد.

این در حالیست که پنتاگون 21 دسامبر (30 آذر) لیست مذکور را بازبینی و اعلام کرد بیش از 20 کشور با پیوستن به این ائتلاف به رهبری آمریکا موافقت کرده‌اند اما حداقل هشت کشور با علنی شدن نام خود مخالفت کردند.

به علاوه، لازم به ذکر است عضویت در این ائتلاف لزوما به این معنا نیست که باید کشتی‌های جنگی را همراه با ناوگان آمریکا به دریای سرخ اعزام کرد. به عنوان مثال، هلند و نروژ به عنوان عضو این ائتلاف فقط 12 سرباز خود را به گشت‌زنی مشترک می‌فرستند و کشتی اعزام نخواهند کردند.

همچنین می‌توان به این نکته اشاره کرد که در فهرست علنی ائتلاف جز بحرین، نام هیچ کشور دیگری از منطقه دیده نمی‌شود چه برسد به یک کشور با نفوذ منطقه. این نشان می‌دهد اکثر قدرت‌های منطقه‌ای با این مساله برخوردی محتاطانه دارند.

کشورهایی که تمایلی به عضویت در ائتلاف مذکور ندارند یا شرکت کرده اما نمی‌خواهد عضویت خود علنی شود، شاید دلایل علنی گوناگونی را ارائه کرده‌اند اما جزو دلایل واقعی آنها، حتمی این یکی وجود دارد که نمی‌خواهند به عنوان حامی عملیات نظامی اسرائیل در غزه تلقی شوند.

حتی خود آمریکا هم همین طور است. ایالات متحده در تلاش است تا کشورهای هر چه بیشتری را جذب این ائتلاف کند، چون می‌خواهد نفرت دیگر کشورها علیه خود که به خاطر طرفداری آشکار از اسرائیل و سه بار وتو کردن قطعنامه شورای امنیت برای ایجاد آتش بس بلندمدت در غزه تدریجا انباشته شده است را پراکنده کند و گشت‌زنی مشترک را نوعی عملیات مشروع جلوه دهد.

بحران دریای سرخ بدون شک یکی از نتایج «اثر پروانه‌ای» درگیری حماس با اسرائیل است. چون شبه نظامیان حوثی اعلام کرده‌اند که به منظور حمایت از حماس و مخالفت با عملیات اسرائیل در غزه، به کشتی‌های اسرائیلی یا کشتی‌هایی که کالا برای اسرائیل حمل و نقل می‌کنند، حمله می‌کند و تا زمانی که اسرائیل اجازه ورود تجهیزات بشردوستانه بیشتری به نوار غزه را ندهد، حملات ادامه خواهند داشت.

از این رو، برای پایان دادن به بحران دریای سرخ، باید به نکته پایه‌ای این مساله یعنی حل مسالمت آمیز درگیری حماس و اسرائیل برگشت. برای حل بحران دریای سرخ، هیچ گزینه بهتری از برقراری آتش بس بلندمدت میان فلسطین و اسرائیل، وجود ندارد. آمریکا که می‌خواهد در حال دور زدن از جنگ حماس و اسرائیل، بحران دریای سرخ را به عنوان مساله‌ای جداگانه حل کند، در واقع به دنبال حل سطحی یک مساله است نه درمان ریشه‌ای آن.

اما نکته‌ قابل توجه و مهم این است که با توجه به شرایط فعلی، حتی این مساله «سطحی» هم احتمالا حل نخواهد شد.