به خاطر تشابه اسمی با آیت الله جنتی بارها به ضداطلاعات ارتش فرا خوانده شدم / بعد از دیدار با امام در لیست اعدامی‌های ارتش قرار گرفتیم

در آستانه ورود به چهل و ششمین سال پیروزی انقلاب اسلامی قرار داریم، انقلابی که تلاش کرد با ارتقای سهم تولیدات داخل در بخش های مختلف، مسیر توسعه را با پیشرفت فزاینده‌ای که بهت و حیرت جهانیان را به دنبال داشته است، طی کند و کارنامه قابل قبولی را به نمایش بگذارد.

یکی از بزرگترین دستاوردهای انقلاب اسلامی، خودکفایی در تأمین نیازهای کشور در حوزه دفاعی و نظامی است به گونه ای که ما در سال های ابتدایی انقلاب و در زمان جنگ تحمیلی قادر به ساخت سیم خاردار هم نبودیم اما امروز موشک های نقطه زن با بردهای مختلف توسط متخصصان داخلی و جوانان توانمند کشورمان ساخته و تولید می شود.

ناتوانی ما در ابتدای پیروزی انقلاب در تولید سلاح به خاطر وابستگی کامل رژیم سابق در تأمین نیازهای دفاعی کشور به خارج بود که کوچکترین نیازهای کشور در این حوزه توسط آمریکایی ها باید تأمین می شد.

وابستگی به خارج از کشور به قدری زیاد بود که حتی برای تعمیرات جزئی، رادارها به آمریکا فرستاده می شد و اجازه آموزش به افسران داده نمی‌شد و بدتر اینکه افرادی که برای یادگیری تلاش می‌کردند مورد مواخذه قرار می‌گرفتند تا ایران برای همیشه وابسته باقی بماند اما با پیروزی انقلاب اسلامی ورق برگشت و به تدریج با ارج نهادن به توانمندی جوانان کشورمان و اتکا به امکانات و نیروهای داخلی، راه پیشرفت هموار شد، به گونه ای که شرایط سخت دوران جنگ تحمیلی هم نتوانست این قطار پرسرعت را از حرکت باز بدارد.

سرهنگ بازنشسته احمد جنتی محب از همافران ارتش است که از سال ۱۳۵۱ در ارتش استخدام شده و تمام این وابستگی ها به آمریکا و انگلیس را در زمان رژیم پهلوی مشاهده کرده و نسبت به این وضعیت معترض بوده و به خاطر اعتراضاتش بارها به ضداطلاعات ارتش آن زمان فرا خوانده شده است.

در راستای تبیین و تشریح وضعیت دفاعی و نظامی رژیم پهلوی و مقایسه اجمالی آن با شرایط کنونی از سرهنگ جنتی محب از همافران ارتش دعوت کردیم تا با حضور در سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی، خاطرات آن دوران را برای ما مرور کند که در ادامه می خوانید:

سرهنگ جنتی در این گفت و گو اظهار داشت: برجسته ترین ویژگی زمان شاه ایجاد ناامیدی بود و مبنای کار بر این قرار داشت که ما نباید خودکفا باشیم و وابستگی ما به آمریکا باید ادامه داشته باشد.

وی افزود: وقتی یکی از افسران ارتش در آن زمان طرح ساخت و تولید موتور رادار هواپیمای (c ۱۳۰) را ارائه کرد به جای حمایت توسط رژیم پهلوی مورد تعقیب و پیگرد قرار گرفت.

در زیر متن کامل گفت و گوی سرهنگ بازنشسته احمد جنتی محب را بخوانید:

شما از چه سالی و در چه رسته ای در ارتش مشغول به کار شدید و فعالیت ها و حرکت های انقلابی خود را از چه زمانی در ارتش آغاز کردید؟

من از سال ۱۳۵۱ در مرکز آموزشی نیروی هوایی به عنوان همافر استخدام شدم و پس از گذراندن دوره آموزشی زبان در رسته الکترونیک و سیستم های ناوبری هواپیما در سال ۱۳۵۳ با درجه همافر سومی فارغ التحصیل شدم. به خاطر اینکه از دانشجویان رسته بودم به عنوان استاد همان رشته من را نگه داشتند و تمام دوران خدمتم تهران بود مگر در مواردی که برای انجام مأموریت به شهرستان می رفتم.

به دنبال انتشار مقاله ای توهین آمیز نسبت به امام خمینی در روزنامه اطلاعات در سال ۵۶ حساسیت ها و واکنش ها نسبت به این اقدام زیاد شد و ما نیز در ارتش همگام با مردم حرکت های انقلابی خود را به تدریج آغاز کردیم.

از ابتدای سال ۵۷ ما اعلامیه ها و نوارهای امام (ره) را با همراهی تعدادی از دوستانمان که سبقه دینی و مذهبی داشتند وارد ارتش کرده و توزیع می کردیم.

ماجرای تعقیب مهندس ارتشی به خاطر اختراع تجهیزات نظامی

امروز شاهد تلاش های شبانه روزی نیروهای نظامی برای تولید سلاح در داخل کشور و دستیابی به تکنولوژی های جدید در حوزه صنایع دفاعی هستیم، شما هم در دوران قبل از انقلاب و هم در دوران پس از انقلاب در ارتش مشغول به خدمت بوده اید آیا پیش از انقلاب اسلامی هم در ارتش تلاش هایی برای بومی سازی سلاح ها و تکیه به توان داخلی برای توسعه و پیشرفت صنایع نظامی صورت می گرفت؟

باید بگویم که در ارتش شاهنشاهی هیچ تلاشی برای بومی سازی ساخت سلاح ها و تجهیزات نظامی صورت نمی گرفت، به عنوان نمونه در یک مورد طبق طراحی ای که یکی از دوستان ما در آن زمان داشت امکان ساخت و تولید موتور رادار و آنتن هواپیمای (c ۱۳۰) که (جایرو) نام داشت در داخل فراهم می شد اما به جای آنکه رژیم و ارتش شاهنشاهی از او به خاطر این طراحی حمایت کند این دوست ما را مورد پیگرد و تعقیب قرار داد اما پس از انقلاب هفته ای نیست که ارتش، سپاه و وزارت دفاع خبر خوشحال کننده ای از ساخت و تولید سلاح ها و دستیابی به تکنولوژی های جدید برای ما نداشته باشند و امروز پیشرفت های نظامی کشور ما در ساخت سلاح و تلاش برای دستیابی به دستاوردهای دفاعی جدید به یک الگو تبدیل شده است.

امروز ایران به عنوان یک قدرت نظامی در سطح دنیا مطرح است و معادلات سیاسی، نظامی منطقه حل نمی شود مگر اینکه همراهی و نظر موافق ایران را داشته باشند.

تعمیر برد و دیگر قطعات رادارها تماما در آمریکا انجام می‌شد

وضعیت آموزش به دانشجویان در دانشگاه ها و مراکز آموزش نظامی پیش از انقلاب چگونه بود؟ آیا در آن زمان اجازه می دادند که دانش آموختگان به مدارج بالای علمی در حوزه علوم و فنون نظامی دست پیدا کنند؟

آموزش ها در ارتش زمان شاه در حد یادگیری برای تعمیر و نگهداری بود و هیچ گاه کارهای آموزشی برای ساخت و تولید سلاح های جدید و نوآوری انجام نمی شد فقط آموزش ها حول محور تعمیر تجهیزات بود تا ارتش سرپا بماند و بتواند منافع آمریکا را در منطقه تأمین کند. آمریکا بخش قابل توجهی از انرژی مورد نیاز خود را از خلیج فارس تأمین می کرد و ارتش ایران عملا هزینه حفاظت و حراست و تأمین امنیتی صادرات انرژی برای آمریکا را در آن زمان بر عهده داشت.

در منطقه قصر فیروزه قرارگاهی داشتیم که کار تعمیر بُرد و دیگر قطعات رادارها در آنجا تعمیر می شد که به این قرارگاه (دپو) می گفتند و من نیز دانشجویان را برای کارگاه های آموزشی مرتبط با درس هایشان به آنجا می بردم در این قرارگاه دو مستشار نظامی آمریکا برای تعمیرات حضور داشتند که کارشان از صبح تا شب بگو بخند، شیرینی خوردن، چایی خوردن و قهوه خوردن بود و وقتی هم برد یا دستگاه های دیگر برای تعمیر به دپو آورده می شد آن را داخل پاکت می گذاشتند و به آمریکا می فرستادند تا در آنجا تعمیر شود تا دانشجویان و کارکنان ارتش ایران کار تعمیر این دستگاه ها را یاد نگیرند.

آمریکا بخش قابل توجهی از انرژی مورد نیاز خود را از خلیج فارس تأمین می کرد و ارتش ایران عملا هزینه حفاظت و حراست و تأمین امنیتی صادرات انرژی برای آمریکا را در آن زمان بر عهده داشت.یکی از اساتید ارتش در نیروی هوایی در آن زمان در دوره دانشجویی خود با یکی از مستشاران آمریکایی که در ایران حضور داشت هم دوره و همکلاس بود و تعریف می کرد که مستشار نظامی آمریکایی در دوران دانشجویی بسیار ضعیف بود اما این فرد ضعیف و تنبل به عنوان مستشار نظامی بیشترین حقوق را دریافت می کرد و استاد ایرانی دانشگاه با حقوق پایین مشغول خدمت در ارتش بود.

چه شد که در ماجرای انقلاب در سال ۵۷ ارتش در کنار مردم قرار گرفت؟

اولا افسران و دانشجویان ارتش به خاطر تعلقات دینی و ملی ای که داشتند هیچ گاه از وضعیت زمان شاه راضی نبودند، همانند بسیاری از مردم که این وضعیت را بر نمی تابیدند. همچنین امام خمینی (ره) نیز ارتش را کنار نگذاشت و ارتش را در کنار مردم دانست و با افسران ارتش با احترام رفتار و برخورد کرد.

به خاطر تشابه اسمی بنده با آیت الله جنتی که از شخصیت های انقلابی آن زمان بودند ضداطلاعات ارتش من را فرا خواند و از من توضیح می خواست و من هم بارها این نکته را به ضداطلاعات ارتش گفتم که من جنتی محب هستم و هیچ ارتباطی بین من و آیت الله جنتی وجود ندارد.

به خاطر دیدارمان با امام در لیست اعدامی‌های ارتش قرار گرفته بودیم

شما جزء همافرانی بودید که ۱۹ بهمن ۵۷ با امام دیدار و بیعت کردید، واکنش ارتش به این اقدام شما چه بود؟

پس از ورود امام به میهن در ۱۲ بهمن ۵۷ ارتش از ما تعهد کتبی گرفت که اگر با اغتشاشگران (انقلابیون) چه با لباس نظامی و چه با لباس شخصی همکاری داشته باشید مطابق قوانین زمان جنگ با شما برخورد خواهد شد و اشد مجازات یعنی اعدام برای شما در نظر گرفته می شود.

وقتی ما در ۱۹ بهمن ۵۷ برای بیعت به دیدار امام رفتیم هیچ کس نمی دانست که سه روز بعد رژیم سقوط خواهد کرد و ما با علم به اینکه اعدام در انتظار ما است به دیدار امام رفتیم و برنامه ما این بود که پس از این دیدار متواری شویم اما امام به ما گفتند که پس از این دیدار در جمع مردم انقلابی حاضر شویم و به صف مردم بپیوندیم.

وقتی نیروهای انقلابی صدا و سیما در ۲۰ بهمن ۵۷ فیلم کامل ورود امام و سخنرانی ایشان را در ۱۲ بهمن پخش کردند هنرجوهای پادگان آموزش های هوایی شعار مرگ بر شاه و شعارهایی را در حمایت از امام سر دادند که همین مسأله به جرقه ای برای درگیری نیروهای گارد با دانشجویان تبدیل شد که در نهایت به سقوط نیروی هوایی انجامید و در ۲۱ بهمن در بالای ساختمانی مشرف به چهارراه سبلان، تانک ها و خودروهای زرهی گارد که برای سرکوب دانشجویان به سمت پادگان می آمدند را با اسلحه و دیگر مواد منفجره مورد هدف قرار می دادیم.

بانوان برای نیروهای انقلاب کوکتل مولوتف می‌ساختند

یکی از نکات مهم در آن وضعیت حضور فعال بانوان در آن شرایط حساس در صحنه بود که با قرار دادن یک سری مواد منفجره در شیشه نوشابه و رساندن این شیشه ها به ما در بالای ساختمان به ما کمک زیادی می کردند و ما این شیشه های نوشابه را به عنوان کوکتل مولوتف به سر خودروهای زرهی و تانک های گارد می ریختیم. از ما شجاع تر هم جوانانی بودند که در داخل جوی های کنار خیابان مخفی می شدند و وقتی تانک ها می رسیدند این مواد منفجره را از طریق برجک به داخل تانک می انداختند و باعث انفجار در داخل تانک ها می شدند.

در نهایت در عصر روز ۲۲ بهمن رادیو و تلویزیون سقوط رژیم و تسخیر رسانه ملی توسط نیروهای انقلابی را اعلام کرد.