اگر سناریوی ترامپ برای آواره کردن مردم غزه موفق شود، چه خواهد شد؟

«احمد الحیله» تحلیلگر فلسطینی با اشاره به این موضوع در الجزیره نوشت:  این پیشنهاد، که با انتقاد شدید فلسطینی‌ها، کشورهای عربی و قدرت‌های جهانی روبرو شد، نه تنها با اصول حقوق بشر مغایرت دارد، بلکه تهدیدی جدی برای امنیت و ثبات منطقه محسوب می‌شود.

اهداف و انگیزه‌های احتمالی ترامپ

نویسنده مقاله، انگیزه‌های احتمالی ترامپ از طرح این ایده را در چند سناریو تحلیل می‌کند و با اشاره به اینکه سنجش واکنش‌ها یکی از این سناریوهاست، می نویسد:  ترامپ ممکن است با طرح این پیشنهاد، در پی ارزیابی واکنش کشورهای عربی و فلسطینیان بوده تا در صورت ضعف و تزلزل، گام‌های بعدی را برای اجرای آن بردارد. هدف نهایی، تسهیل اشغال کامل فلسطین تاریخی توسط اسرائیل و تحقق رویای «اسرائیل بزرگ» است.

وی با اشاره به آنچه مانور تاکتیکی می خواند، می افزاید: این ایده می‌تواند یک تاکتیک برای امتیازگیری و اعمال فشار باشد. ترامپ ممکن است با مطرح کردن ایده کوچاندن فلسطینیان، در نهایت به بازسازی غزه رضایت دهد، اما در مقابل، خواستار خلع سلاح حماس و اعمال کنترل امنیتی اسرائیل بر این منطقه شود. همچنین، این پیشنهاد می‌تواند اهرمی برای فشار بر عربستان سعودی جهت عادی‌سازی روابط با اسرائیل بدون پیش‌شرط تشکیل کشور فلسطین باشد.

الحیله در ادامه با اشاره به اینکه سومین سناریو در این خصوص کمک به نتانیاهو است، بیان می کند: این طرح می‌تواند به عنوان هدیه‌ای برای بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، تلقی شود تا بتواند با کمک آن، حمایت راستگرایان افراطی را جلب کرده و دولت خود را حفظ کند. به این ترتیب، ایده کوچاندن فلسطینیان به بهای اجرای توافق آتش‌بس تحمیل می‌شود.

پیامدهای احتمالی و مسئولیت‌های کشورهای عربی

نویسنده در ادامه هشدار می‌دهد که برخی کشورهای عربی با سکوت خود در برابر جنایات اسرائیل در غزه، تصور می‌کنند که از تبعات آن در امان خواهند بود. اما، طرح کوچاندن فلسطینیان، امنیت ملی مصر و هویت اردن را تهدید می‌کند و نیازمند اتخاذ موضعی قاطع و متحد از سوی کشورهای عربی است.

وی با تاکید بر این که حمایت از فلسطین و مقاومت آن در برابر اشغالگری، نه تنها یک وظیفه اخلاقی، بلکه یک ضرورت برای حفظ منافع کشورهای عربی است، می نویسد: قدرت‌های عربی، به ویژه مصر، اردن و عربستان سعودی، باید با اتخاذ مواضع قاطع و استفاده از اهرم‌های سیاسی و اقتصادی خود، به اسرائیل و حامیانش نشان دهند که تهدید امنیت و ثبات منطقه، هزینه‌های سنگینی خواهد داشت. به طور مشخص، مصر و اردن باید تهدید به تعلیق پیمان‌های صلح با اسرائیل را به عنوان یک ابزار فشار مورد توجه قرار دهند.

الحیله در پایان می نویسد: اسرائیل و پروژه صهیونیستی، تهدیدی دائمی برای امنیت و منافع کشورهای عربی هستند و تنها راه مقابله با آن، اتخاذ مواضع قاطع، متحد و مبتنی بر منافع ملی است. کشورهای عربی باید با درک این واقعیت که قدرت و اقتدار، تنها زبانی است که غرب می‌فهمد، از تمامی ابزارهای خود برای دفاع از حقوق فلسطینیان و حفظ امنیت و ثبات منطقه استفاده کنند.